“ฉันว่าง”
“คะ?” เธอหันมาทำหน้างง ไม่เข้าใจว่าเขาจะสื่ออะไร
“ฉันว่าง” เขาย้ำด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนอีกครั้ง
“เอ่อ…แล้วไงคะ” สีหน้าที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามของเธอ ทำเขาครางฮึดฮัดเบาๆ ก่อนตอบออกมาในที่สุด
“ฉันจะไปกับเธอ”
“หืม? ไปกับฉัน? ไปทำไมคะ” เธอถามเสียงสูง ทำเอาคนถูกถามยิ่งวางหน้าไม่ถูก
“ก็…ฉันก็อยากกินขนมหวานไง” ครั้นพอตอบออกไปแล้ว เขาก็แทบจะเอามือตบปากตัวเองเสียเดี๋ยวนั้น อีกทั้งพอหันไปเห็นนภัทรยืนทำหน้าเมื่อยกับคำตอบสิ้นคิดนั้น เขาถึงกับสบถเบาๆ
“ชิต!”
“เอาน่ามัด ลุงแกก็อยากไป ก็ให้แกไปด้วยเหอะ” คนถูกเรียกว่าลุงหันขวับมามองตาขวาง แต่ก็ใช่ว่านภัทรจะกลัว ต่างฝ่ายเลยต่างจ้องเขม็งอีกครั้ง
“เอ่อ ไปก็ไปค่ะ ไปกันเลยไหมคะ” เธอหันไปพยักพเยิดให้สองหนุ่มตามมา
“ไม่ต้องไปไหนไกลหรอก ที่นี่มีคาเฟ่ขนมหวานเพิ่งเปิดใหม่ เดี๋ยวฉันพาไป” กลายเป็นเขาเป็นฝ่ายเดินนำไป ครั้นพอเห็นว่าเธอยังยืนทำหน
