“ไม่ต้องห่วงมัดนะพี่ แค่นี้ไม่ตายหรอก อย่างมันก็มีปัญญาทำได้แค่นี้แหละ เก่งแต่รังแกคนไม่มีทางสู้ แน่จริงก็มาตบกันตัวต่อตัวสิวะนังหน้าวอก” มีนาท้าทายด้วยความเจ็บใจ ด้วยตนถูกคนของอีกฝ่ายจับไว้หรอก ไม่อย่างนั้นเธอคงได้เอาคืนให้สาแก่ใจไปแล้ว
แต่เชื่อเถอะว่าตอนนี้ไม่ใช่แค่เธอที่เจ็บใจ ยังมีคนที่เพิ่งมาถึง และลอบมองอยู่ตรงมุมหนึ่งกำลังเดือดดาลไม่แพ้กัน เจตต์ได้แต่กำหมัดแน่น พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่ผลีผลามออกไปให้เสียท่าพวกมันอีกคน จึงทำได้แค่อดทนรอให้คนอื่นๆ ที่ตัวเองส่งข่าวบอกไปมาพร้อมกัน
กระทั่งคนที่รอก็มาพร้อมกับกำลังคนและอาวุธครบมือ เจตต์ไม่รอช้ารีบเดินออกไปสมทบด้วยความร้อนใจ ด้วยอยากจะเข้าไปช่วยยัยเด็กแก่แดดของตัวเองเต็มแก่ กระทั่งพวกมันหันมาเห็น
“เฮ้ย!”
ปัง ปัง ปัง………… เสียงปะทะกันของสองฝ่ายดังสนั่นหวั่นไหว แต่เพียงไม่นาน ทุกอย่างก็สงบลง พร้อมกับคนของศัตรูที่พากันล้มบาดเจ็บระนาว แต่อ
