“อื้อ! ใครวะ” คนถูกปลุกจากนิทรางัวเงียขึ้นมาด้วยความหัวเสีย ครั้นพอลืมตาสิ่งที่เห็นเป็นอย่างแรกก็คือหน้าดุๆ ของเขา
“โอ๊ะ!” เธออุทานแล้วเอามือปิดปาก พยายามทบทวนและเรียบเรียงเหตุการณ์ทั้งหมด ก่อนจะพบว่าที่นี่ไม่ใช่ห้อง และเธอก็ไม่ควรหลับตรงนี้ด้วย ครั้นพอหันไปเห็นว่าเบื้องหน้าเป็นคอนโดของเธอแล้ว จึงรีบแก้สถานการณ์ทันที
“อ้อ! ถึงแล้วนี่เนอะ” เธอได้แต่ยิ้มแหยๆ เมื่อคนข้างๆ ยังจ้องเขม็งมาที่เธอด้วยใบหน้าบูดบึ้งดังเดิม ทำให้ชักไม่แน่ใจแล้วว่า ก่อนหน้าตัวเองเผลอไปทำอะไรเขาไว้รึเปล่า แต่ที่รู้แน่ๆ คือ…การตื่นของเธอมันไม่ปกติแน่ๆ
“เมื่อกี้คุณผลักฉันใช่ไหม” จากรอยยิ้มแหยก่อนหน้าเปลี่ยนเป็นขึงขังเอาเรื่อง ครั้นพอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยินดียินร้ายกับคำถามนั้น เธอก็ยิ่งเดือดดาล จนต้องแผดเสียงดังลั่นออกมา
“นี่! ทำไมต้องทำกันรุนแรงขนาดนั้นด้วย รู้ว่าไม่ชอบขี้หน้า แต่แค่สะกิดเบาๆ ฉันก็ตื่นแล้ว ใครจะไปกล้าห
