กักขังรักนางบำเรอ

บทที่11 ครั้งแรกของใบผักNC100%

บทที่11

ครั้งแรกของใบผักNC100%

เสียงครางหวานของใบผักปลุกเร้าอารมณ์ของพลวัฒน์เป็นอย่างมากเขาดึงรั้งชุดนอนของเธอออกจนพ้นศีรษะความงามที่ถูกซ่อนเอาไว้ทำให้เขามองด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ใบผักเองก็ทนไม่ไหวทำไมเธอถึงยอมเขาง่าย ๆ เช่นนี้

เขาจูบมาเธอก็จูบตอบ

เขาดูดจุกสีหวานเธอก็แอ่นอกรับ

พลวัฒน์เคลื่อนตัวลงมาด้านล่างผ้าชิ้นน้อยผืนสุดท้ายถูกเขาจับรูดออกจนพ้นขา เขามองเห็นความงามที่ถูกปิดบังเอาไว้เพียงแค่จับขาของเธอตั้งชันขึ้นเขาก็เห็นกลีบดอกไม้ที่ปิดสนิทที่สำคัญมีน้ำหวานไหลเยิ้มลงมาจนหยดใส่ผ้าปูที่นอน

คนตัวเล็กเสียวซ่านจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้วเธออ้าขาเชิญชวนให้เขาได้ชิมรสสวาทจากร่องรักของเธอ พลวัฒน์ตอบสนองด้วยการส่งลิ้นสากลงไปปาดเลียจนเธอสะดุ้งสุดแรงเธอเคยใช้อุปกรณ์ช่วยเพราะเธอต้องบรรยายในการเขียนนิยายแต่ของจริงมันเสียวกว่าเป็นร้อยเท่าความรู้สึกนี้เธอจะไม่มีวันหลงลืมมันไปเป็นอันขาด

จ๊วบ~ จ๊วบ~

เสียงแห่งความปรารถนาดังเคล้าคลอไปพร้อมกับเสียงร้องครางของเธอพลวัฒน์ลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตนเองออกจนหมด ใบผักมองแก่นกายที่แข็งขึงขังด้วยความตกใจของเขามันใหญ่กว่าดิลโด้ที่เธอมีเสียอีก

"คุณอาคะ ใบผักกลัว~"

พลวัฒน์จับลำยาวขนาดเกินมาตรฐานฟาดเข้าที่เนินสาวจนน้ำหวานไหลยืดติดปลายหัวเป็นสาย ยิ่งเขามองกลีบดอกไม้สีหวานเขายิ่งห้ามใจไม่ได้ พลวัฒน์จับสองขาของเธออาออกจนสุดจนขาแทบจะแนบติดไปกับที่นอนกลีบสาวสีหวานรอยเด่นอยู่ตรงหน้ามีหรือที่เขาจะต้านทานได้ ครั้งนี้เขาดูดน้ำหวานทุกสัดส่วนลิ้นสากแทงเข้าไปในรูสวาทแล้วบดขยี้อย่างรุนแรง

ใบผักสะบัดหน้าไปมาเธอดึงผ้าห่มมากัดเพื่อบรรเทาความทุกข์ทรมานตอนนี้เธอเหมือนถูกดึงขึ้นไปบนฟ้านกน้อยนับล้านบินลอยล่องอยู่ในท้อง เธอทั้งเสียวทั้งทรมานยามที่เขาดูดเน้นบริเวณติ่งเสียวแล้วลากลิ้นลงมาเพื่อแหย่เข้าไปในรูสวาท

"อ๊าา~ คุณอาา~ อย่าทรมานใบผักแบบนี้เลย อื๊มม~ ใบผักจะตายแล้ว~"

เธอหวีดร้องอย่างสุดเสียงเพราะตอนนี้เธอกำลังถึงปลายทางน้ำหวานพวยพุ่งออกมาพลวัฒน์ก็ประคบปากดูดกลืนแทบไม่มีน้ำหวานเปรอะเปื้อนที่นอนเลย ใบผักรู้สึกเหมือนตัวเองร่วงลงมาจากฟ้าเธอนอนหายใจหอบแฮกหลับตาพริ้ม เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นมาตามกรอบหน้าแม้จะเหนื่อยแต่กลับรู้สึกดีเหลือเกิน

พลวัฒน์ลุกขึ้นนั่งใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากเขาจับลำยาวดันเข้าไปเพียงส่วนหัวใบผักก็สะดุ้งโหยงเธอเจ็บแสบเหมือนมีอะไรฉีกขาดแม้จะขอร้องให้เขาหยุดแต่พลวัฒน์คงหยุดไม่ได้

"อ่าาา~ ใบผักรูของเธอแน่นเหลือเกิน~"

"ใบผักเจ็บ~ อ๊าาา~"

เมื่อเธอหวีดร้องอย่างทรมานพลวัฒน์รีบโน้มกายลงไปเพื่อประกบจูบแลกลิ้นกับเธอเอวหนาขยับดันเข้ามาทีละนิดจนใบผักเริ่มรู้สึกแปลก ๆ แม้จะเจ็บสาหัสแต่ก็เสียวกว่าเมื่อกี้เป็นร้อยเป็นพันเท่า

"อ่าา~ ใบผัก~" พลวัฒน์กัดปากตัวเองแน่นร่องรักของเธอตอดรัดจนเขาจะขาดใจขนาดเข้าไปเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น "เจ็บมากไหม~"

"เจ็บค่ะ~ แสบด้วย~"

ปึก!!!

"กรี๊ดดด!! โอ๊ยยย~ คุณอาา~"

"อ๊าา~ สุดยอดใบผัก~"

พลวัฒน์ออกแรงกระแทกเธออย่างหนักหน่วงเขาไม่สนวันนี้จะเป็นครั้งแรกของเธอถึงแม้ว่าเขาจะมีอารมณ์พิศวาสแต่เบื้องลึกกลับมีความโกรธแค้นอยู่เต็มอก

ปึก! ปึก! ปึก!!

ใบผักแทบจะขาดใจตายยามเขาตอกกระแทกเธอยังหนัก รางบางสั่นสะเทือนมือไม้ไขว่คว้าหาที่ยึดเหนี่ยวพลวัฒน์เห็นมือของเธออยู่ไม่สุขเขาจึงรวบมันไว้ด้วยมือเดียว

"อ๊ะ! อ๊ะ~"

"อย่าเกร็งสิเด็กดี อาจะแตกแล้ว~ โอ้วว~ ใบผัก" เขามองคราบเลือดบริสุทธิ์แล้วยิ้มในใจก่อนสุดท้ายจะทนไม่ไหวจับสองขาของเธอพาดบ่าแล้วตอกกระแทกจนเธอและเขาเสร็จอย่างพร้อมเพรียงกัน

"อ่าาา/อ๊าาา~"

เมื่อทั้งสองต่างเสร็จสิ้นภารกิจพลวัฒน์พรมจูบเธอทั่วใบหน้าโดยที่ความเป็นชายยังแข็งไม่ยอมอ่อนเธอถูกเขาจับพลิกให้นอนคว่ำหน้าไปกับหมอน พลวัฒน์โน้มกายลงมาจูบต้นคอและแผ่นหลังใบผักเอียงใบหน้าไปมองก็ถูกเขาป้อนจูบ

"คะ คุณอาา...."

คนเสียวก็เสียวจนใจจะขาดคนหื่นกามก็ไม่มีท่าทีจะหยุดง่าย ๆ ใบผักจำต้องยอมให้เขาทำต่ออีกไม่รู้กี่รอบสรุปแล้วเขาโดนยาหรือว่ามีอารมณ์จนหน้ามืดกันแน่

วันต่อมา

ใบผักตื่นขึ้นมาในตอนสายหันมองคนข้างกายก็ไม่มีพลวัฒน์ตื่นไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว เหลือเพียงเธอที่นอนสลบไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง เพียงแค่ลุกขึ้นเธอก็รู้สึกปวดท้องน้อยสองขาสั่นไหวเหมือนไปวิ่งรอบสนามมาเป็นสิบรอบ ใบผักรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีเดินลงมาจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าดูเวลาตอนนี้ใกล้จะเที่ยงแล้วจึงรีบเดินเข้าครัวทำเมนูง่าย ๆ ไว้ให้พลวัฒน์ได้ทาน

"ทำไมคุณอายังไม่มาอีก" ใบผักดูเวลาตอนนี้มันเที่ยงยี่สิบแล้วเธอจึงนำกับข้าวใส่ปิ่นโตตักน้ำเก๊กฮวยใส่แก้วเก็บความเย็นเพื่อนำไปให้พลวัฒน์ในไร่

เธอเดินลงมายังไร่ส้มด้านล่างคนงานที่ไม่เคยเห็นต่างก็ผิวปากเอ่ยแซวกันไม่หยุดเธอรู้สึกไม่ปลอดภัยเวลาที่ถูกสายตาของคนงานเหล่านั้นมองมาแต่จะถอยหลังกลับก็เกิดเป็นห่วงคนทำงานแต่เหมือนว่าโชคจะเข้าข้างเมื่อพลวัฒน์เดินคุยกับคนสวนมาทางนี้พอดีเขามองเธอด้วยสายตาที่ว่างเปล่าสายตาของเขาในวันนี้ทำให้ใบผักแอบหวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก

"คุณอาคะใบผักเอาข้าวมาส่งค่ะ"

"ฉันไม่กลับก็คือไม่กิน"

"ใบผักไม่รู้นี่คะ งั้นคุณอารับน้ำเก๊กฮวยไปดื่มก็ได้ค่ะใบผักพึ่งทำใส่น้ำแข็งมาให้ด้วย" เหมือนว่าความหวังดีของเธอจะไม่ได้เป็นที่ต้องการของพลวัฒน์คนไร้หัวใจมองไปที่ลูกน้องแต่ละคนทำท่าหวานปากเมื่อได้เห็นสาวสวยตรงหน้าเขา

"พวกมึงออกไปจากไร่กูให้หมดใครสะเหล่อเข้ามาขัดจังหวะกูจะยิงให้เป็นผีเฝ้าไร่ไม่ต้องไปผุดไปเกิด!"

คนงานรีบวางอุปกรณ์ก่อนจะแห่กันออกไปจากไร่ส่วนใบผักเธอรีบถอยหลังหวังจะหนีกลับบ้านแต่ก็ถูกพลวัฒน์ดึงแขนกลับมาก่อนจะเหวี่ยงเธอไปบนท้ายรถกระบะ

ปึก!

------------------------------

จะบอกว่าหลังจากนี้NCยับมากกกก