17. ผมยังไม่คิดที่จะมีแฟน
เสียงเรียกจากผู้ชายซึ่งฉันเจอตอนพาชินลงมาจากห้องน้ำเมื่อคืนเรียกให้ฉันไปนั่งร่วมโต๊ะเดียวกับพวกเขา ซึ่งเป็นโต๊ะเดียวที่ยังมีเก้าอี้ว่าง...แต่ คนที่นั่งร่วมโต๊ะกับเขาดูเหมือนจะมีแต่พวกหมอที่ใส่กาวน์สั้นสีขาวด้วยกันทั้งนั้น
ฉันหันไปยิ้มให้เขาก่อนจะสาดส่องสายตาเผื่อว่ายังมีโต๊ะไหนที่ว่างอีกไหม...แต่ก็เหมือนว่าจะไม่มี เพราะฉะนั้นก็เลยจำเป็นต้องนั่งไปก่อน
ระหว่างนั้นฉันก็นั่งทานข้าวของฉันเงียบๆ คิดจะรีบทานให้อิ่มแล้วก็รีบไป เพราะการที่มานั่งกับคนไม่รู้จักฟังพวกเขาคุยกันในเรื่องที่ฉันไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวด้วยเลยมันเป็นอะไรที่ทำให้ฉันโคตรจะอึดอัด
"เสด็จมาได้สักทีนะครับคุณหมอคนเก่งของเรา นั่งเลยๆ เก้าอี้ว่างหนึ่งตัวพอดี ฉันสั่งคะน้าหมูกรอบไว้ให้นายแล้ว"
หมอที่นั่งตรงข้ามกับฉันเชื้อเชิญผู้มาใหม่ซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะเห็นเป็นตาหมอผ้าเช็ดหน้าขี้เก๊
