โกรธ
840 Words
เพื่อนในกลุ่มต่างแบ่งงานกันไป และนัดกันว่า อีกสองวันจะเอาส่วนของตัวเองมารวมกัน เฟื่องลดา มองดูหัวข้องานของตัวเองและ วาดดาวก็ถอนหายใจออกมา คนอื่นๆได้แต่บอกให้เธอคุยกับวาดดาวเอง เพราะเรียนเอกเดียวกันแม้จะเรียนคนละห้องก็ตาม เฟื่องลดาถอนหายใจออกมา ก่อนจะออกจากห้องไป
ข้าวมันไก่วางตรงหน้า แม้เธอจะหิวมากแค่ไหนแต่ก็กินไม่ลงอยู่ดี ทำไมวาดดาวเป็นคนแบบนี้ ทุกคนก็มีหน้าที่ของตัวเองทั้งนั้น ทำไมนิสัยแบบนี้ อัทธ์ยิ้มออกมาเมื่อเห็นคนทำหน้ายุ่งอยู่กับจานข้าวมันไก่
"ข้าวบูดหรอ หน้าถึงบูดตาม" เค้าถามเธอในขณะที่เดินมาหา เฟื่องส่ายหน้า
"ข้าวไม่บูด แต่เราบูด" เธอตอบตามจริง เค้าหัวเราะ เออ เป็นคนตรงๆดีนะ
"รีบกินเถอะ เดี๊ยวเย็นนี้มีซ้อมอีก บ่ายมีเรียนอีกไหม" เฟื่องลดา พยักหน้าก่อนก้มหน้าก้มตากินข้าว
"เดินรอบสนาม น้องสองคนเดินถือป้ายรอบสนาม ลองดูสิว่าไหวไหม"
รุ่นพี่สั่ง เฟื่องลดาเปลี่ยนรองเท้าจากผ้าใบธรรมดา เป็นรองเท้าส้นสูงที่รุ่นพี่นำมาให้ใส่ แล้วลองดู เฟื่องลดาทำหน้าตาจืดเจื่อนทันที ขนาดผ้าใบธรรมดาเธอยังสะดุดล้มบ่อยๆ แล้วส้นแบบนี้ จะรอดไหมวันนี้
เท้าบอบบางโดนรองเท้ากัดหลายแผล เมื่อเดินจบรอบแรก เธอเจ็บเท้าไปหมด ใจจริงอยากจะถอดรองเท้านี่ทิ้งแล้วเดินเท้าเปล่าด้วยซ้ำถ้าหากทำได้ ป้ายไม้ขนาดใหญ่น้ำหนักไม่เบานัก กับอาการเจ็บเท้าทำให้เธอน้ำตาคลอขึ้นมาทันทีที่เสร็จจากการซ้อม รุ่นพี่สั่งให้เก็บรองเท้าเอาไว้ แล้วนำมาในวันพรุ่งนี้ เฟื่องลดา ตาโต พรุ่งนี้เธอไม่อยากมาเลย กลับไปวันนี้เท้าคงระบมแน่ๆ เธอถอดรองเท้าออกก็พบว่า เท้าขาวแดงหลายจุดแถมยังมีตุ่มน้ำใสที่เกิดจากการเสียดสีอีกด้วย
"เจ็บมากไหมเฟื่อง"
เสียงเค้าถามเธอ คนโดนถามพยักหน้า ก่อนจะน้ำตาไหลออกมาเป็นทาง อัทธ์หยิบทิชชูออกจากกระเป๋าก่อนจะส่งให้
"หาถุงเท้าบางๆมาใส่สิ แล้วก็ติดพลาสเตอร์เอาไว้ พรุ่งนี้คงดีขึ้น
"เค้าแนะนำเธอก่อนจะช่วยถือกระเป๋าให้ "ไปเถอะ เอารถมาใช่ไหม เราพาไปส่ง" เสียงเค้าบอก เฟื่องลดายิ้มอายๆออกมาในขณะที่เดินคู่ไปกับเค้า ทำไมอัทธ์ถึงใจดีกับเฟื่องแบบนี้นะ
วันนี้เธอทำตามที่เค้าแนะนำ เฟื่องลดาติดพลาสเตอร์กันกัดที่รองเท้า และ แปะพลาสเตอร์ที่เท้า ก่อนจะสวมถุงเท้าแบบบางอีกหนึ่งชั้น แล้วเธอก็รู้ว่ามันช่วยได้มาก อาการเสียดสีลดลงและเธอไม่ได้มีแผลเพิ่ม แถมยังเดินได้ดีกว่าเมื่อวานนี้ด้วย
"ขอบคุณอัทธ์นะ สำหรับคำแนะนำ " เธอบอกเค้าหลังจากซ้อมเดินจบ อัทธ์พยักหน้าแล้วยิ้มออกมา
"เราไม่ทำงานให้เธอนะวาดดาว เธอต้องรับผิดชอบงานเธอ" เฟื่องลดาบอกกับวาดดาวในวันที่เธอไปดักรอพบ วาดดาวทำสีหน้าไม่พอใจสุดฤทธิ์ ก่อนจะจิกสายตาใส่เฟื่องลดา
"เธอกล้ากับฉันหรอเฟื่องลดา" เฟื่องลดาไม่ตอบแต่วางกระดาษที่จดหัวข้อและเวลานัดบรีฟรวมเล่มให้คนตรงหน้าก่อนจะหันหลังเดินจากไป
"อีเฉิ่ม แกจะได้รู้จักฉัน เฟื่องลดา" วาดดาวโกรธมากที่เธอไม่ได้ดั่งใจ ตั้งแต่เรียนเธอไม่เคยทำงานกลุ่มเองเลยสักครั้ง เธอมักจะกดดันให้คนอื่นทำในส่วนของตัวเองเสมอ เพราะถือว่าตัวเองสวยน่าตาดี ใครๆก็อยากเป็นเพื่อนกับเธอทั้งนั้น แต่ไม่ใช่กับเฟื่องลดาคนนี้
รายงานกลุ่มเสร็จแล้ว เฟื่องลดายิ้มออกมาอย่างสบายใจ แม้จะแอบกังวลว่า วาดดาวจะไม่ทำงานมาแต่สุดท้ายวาดดาวก็ทำมาจนเสร็จ เธอเดินแยกตัวออกมาเข้าห้องน้ำ วาดดาวเดินตามมาข้างหลังก่อนจะบอกว่า
"ถ้าเธอคิดว่าแน่ก็แล้วแต่นะ แต่คนอย่างวาดดาวไม่เคยยอมใครจำไว้" พูดจบก็เดินสวยๆออกจากห้องน้ำไป เฟื่องลดาส่ายหน้าอย่างอ่อนใจเหลือเกิน
ข่าวความดังของน้องวาดดาว ดังไปทั่วมหาวิทยาลัย เธอสวย เธอน่ารัก ทำให้เธอฮอตมากขึ้นไปอีก หนุ่มๆในมอ.ต่างเข้ามาจีบกันนับไม่ถ้วน เพื่อนของวาดดาวต่างอิจฉาที่เพื่อนตัวเองมีผู้ชายมารอหน้าห้องเรียนไม่ซ้ำหน้าเลย วาดดาวยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะหันไปเห็นเฟื่องลดาเดินมากับชายหนุ่มน่าตาดี เธอจึงสะกิดถามเพื่อนๆว่าใครคนนั้น?
- Writer
