kabanatab9 LIWANAG NG BUWAN
1002 Words
Habang ako papauwi na ako, galing sa paghahanap!!ng lungga ng Sindakato, dami ko naririnig na inga'y motorbike," tuloy pa din ang lakad ko kala,' wala paki paligid.
Doon ako napatigil iyak ng isang Babae,"takot na tako't kaya bumalik ako, Makita ko kung sinong babae napalaki ang mga mata. 'Z-zarah doon ako nakita, kung paano siya natakot, lumuha. Bigla nalang umakyat ang dugo sa Ulo ko, natikom ko ang mga kumao, lumabas na pala mga ugat sa katawan, subrang galit nararamdam.
Wala ako sinayang na oras, tumakbo, hanggang sa makakaya habulin.
Para hindi nila mahawakan Zarah na tini-t***k ng puso,"sabay hawak ng dibdib;na tumitibok napakabilis, dahil nakatalikod silang lahat, sinapa ko sa likod hanggang napansin nila ako.
"Sino ka, anu ginawa mo dito?gusto mo madamay !!.
" Yeah, then kill me, instead that's a girl.
"are you a coward?
"f**k you, sabi ng isa sa akin.
Bigla pumunta sa likod ko Zarah, kumapit kaya hindi ko napigilan, singhutin ang kanya alimuyak na umaapaw sa paligid,"bakit napakabango, ka'la mo sanggol!
Pumikit aako para iwaglit pumapasok sa isip, dahil may daga,' na dapat parusahan.
Tumakbo ang isa daga, bigla ko sinalubong ang kan'ya mukha, at nilagay ko ang lakas ko sa kumao, binigyan straighth punch sa lalamunan, sumuka ng dugo. Sumugod ang iba daga;pero nakahanda ako' tumalon ako, binigyan elbow punch humawak ako sa balikat para masipa ko ang nasa likod, tumbling ako dalawang beses, at nang malapit na ako sa pinaka lider nila, isa palad ko tinukod ko sa lupa, para masipa lider sa kan'ya neck," hindi man lang gumalaw, nakulangan yata ang sipa ko.
" Hina mo pala!!
Ganun uminit lalo akin ulo, kanina siya ang nakita ko na malapit mahawak Zarah, sinuntok ko sa tiyan na sabay sabay' anim na beses, sabay suntok kaliwat, kanan ng arms muscles,"At bumagsak na pahiga.
Napagod ako ha, balikan ko Zarah, nakatingin siya sa akin, sakto nasuot ko ang contact len's na lagi ko dala sa mga ganito sitwasyon, suot ko din wig na binigay Roldan; "Ayus ka lang? nasaktan, na sabay ko sabi.
ZARAH POV
Para'ng nakita ko na siya, hindi ko lang maalala ang saad ng isip ko. Makita ko paano siyan makipaglaban, nama-mangha'taglay niya kagalingan sa paglaban kanina. Hindi naman si'ya ,anu Barang kasi ganun, may hitsura; ito'y malayo sa kan'ya, ganda ng mata, mala pusa ang kulay, kanya pilikmata na tinalo sa haba ang akin. kanya labi, para sarap humalik; nabigla ako sa pumapasok sa utak puro kahalayan.
Saan galing mga sinabi ko, omg ako ba ito'patay talaga ako nito.
Nagulat ako sa tanung, Yes este oo okey lang buti sakto ang dating mo, baka nahalay nila kung hindi la dumating, Salamat. "Utang ko buhay saiyo", Wala akong maibibigay saiyo Mister.
" I'm shocked, para natulala siya, o na gwapohan siya sa akin; nagulat ako sinabi.
Yun ba," wala yun kahit sino gagawin lalo't na kailangan mo ang tulong, Anyway paano ka nakarating dito?
"Bibili sana ako, kaya lang hindi pa ako nakarating doon sa bilihan ko, nakita nila kaya tumakbo ng tumakbo kaya napadpad rito.
"Sunod ingat ka Miss ha, mahirap kasi ngayon panahon, pwede wag na lumabas ng gabi;"wag kama lumabas. Safe ka diba, isip mo paano kung wala tao nakarinig ng mga iyak, sigaw! (baka makapatay ako maaga) saad ko sarili.
May sinasabi po ba kayu? mister.
"A ah wala, ika ko mag ingat ka lagi, sa ganda mo yan siguro nakita nila saiyo, Muntik na ako doon.
Anyway,' Miss pwede ko malaman name mo? kung pwede lang naman, kung hindi ayus lang din.
Zarah po. paano po mauna na ako gabi na masyado.
"Ganda naman pangalan mo, bagay na bagay sai'yo, gusto mo hatid kita'.
Ka'yu po bahala!!
"Tinagilid ko ang aking ulo, at napangiti ganda ng gabi ko, sabay kami maglakad sa, "Liwanag ng buwan. Mas ok sana magkahawak kami ng kamay, pero darating din kami doon. Trust me saad ng isip ko, napapangiti ako, kung anu anu ang pumapasok utak ko. Kung nandito Kim, para ka tanga, ganito na pakiramdam ko;paano kung maging kami.
Mister,'bakit po para saya niyo?
"Wala na iisip ko bigla isang Kaibigan walang kwenta, ganito kasi kami dati naglalakad sa Liwanag ng buwan, tingnan mo buwan Zarah, na tinuro ko pa;" parang masaya din, tulad ko masayang masaya ngayon ako, hindi ko mapaliwanag, "kahit sa madilim, nakikita ko pa din ang liwanag,".
Buti ka pa, samanta
la ako pinipilit ng sarili ko maging masaya, miss ko ma din pamilya, at nag-isa ko kaibigan, alam mo ba,"siya liwanag ko sa dilim. Ang dami niyang ginawa sa akin, lahat alam niya tungkol pamilya ko, pero ako wala ako'ng nagawa'na dumating.Ang pighati niya sa buhay, kaya lumayo muna ako, gusto matuto ako sarili ko paa, ayaw ko lagi na, kapag madapa ako'tutulungan niya ako tumayo, nasanay ako lagi nandyan siya. Kaya siguro ganito ako, lagi nalang napapahamak, dahil mahina ako; tumutulo na pala mga luha ko. Pasensya kana haba haba na sabi ko saiyo, tapos umiiyak pa ako.
"Hindi ko akalain masasabi, niya sa akin kung bakit nandito, na ito ang gusto ko malaman, Ayus lang sa ngayon ako muna ang Hero mo habang wala sila, pwede naman siguro diba? salamat Zarah dahil nasabi mo sakin kung bakit ka nag iisa, "Sa ngayon ako muna ang "Liwanag mo dilim.
Salamat ulit mister, sige ikaw bahala! paano yan na bahay namin, baka hinahanap ako ng tiya ko salamat.
"May silbi din pala ang pag labas ko sa gabi, hindi ko man lang naiisip o pumasok sa utak ko, na magkwentuhan kami, lalo't pa may buwan.' Ang saya ko para nasa kalawakan ang pakiramdam ko dahil nakausap ko siya hindi nagagalit. Alam ko masayahin, at kikay yun sabi ng Mag asawa, yun pala dahilan niya, alam ko Nosgel ang tinutukoy niya, masyado lang siguro sinisisi Zarah sarili, kaya lumayo' mas ok na din at least kaya niya kahit paano, kaya lang dapat ko din bantayan baka maisahan ako mga ungos. Nakarating din ako sa apartment , maka-pahinga din napagod layo ng nilakad namin, hindi naramdam dahil Zarah.
- Writer
