Chapter 1 แม่ผมเป็นโสเภณี
1063 Words
เด็กชายชนะพลอายุสิบขวบต้องลาออกจากโรงเรียนประถมกะทันหันเพราะอรอนงค์ผู้เป็นแม่ไม่ยอมส่งเสียให้เรียนหนังสือต่อ เขาเป็นเด็กที่โตเกินวัย ด้วยอายุเพียงเท่านี้ก็สูงเกือบเท่ามารดาแล้ว อีกทั้งเพราะชอบเล่นกีฬากับเพื่อนทำให้เขามีรูปร่างกำยำ อกผายไหล่ผึ่งกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันมากโข
ชนะพลลืมตามองเพดานห้องเช่ารูหนูในเช้าตรู่วันจันทร์อย่างกระสับกระส่าย เขาอยากไปโรงเรียน อยากเรียนหนังสือ แต่เมื่อวานนี้แม่บอกว่าหัวเด็ดตีนขาดอย่างไรก็ไม่ให้ไป
“ตื่นแล้วก็ลุกสิไอ้พล วันนี้มึงต้องไปทำงานแต่เช้านะ”
เสียงอรอนงค์แหวมาจากระเบียงหลังห้องที่ใช้เป็นครัวขนาดย่อม กลิ่นไข่เจียวลอยมาจนชนะพลท้องร้องจ๊อก เด็กชายลุกไปยืนมองมารดาด้วยใบหน้าซื่อๆ ยับยุ่งด้วยเพิ่งตื่นนอน
อรอนงค์เป็นหญิงสาววัยยี่สิบแปดปีที่ดูแก่กว่าวัยเพราะความเครียดและกินเหล้าอย่างหนัก ในอดีตหล่อนเคยเป็นคุณหนูของบ้านมีอันจะกิน มีชีวิตที่ดี มีอนาคตสดใส แต่ความแรดอยากมีผัวตั้งแต่เยาว์วัยทำให้อนาคตของหล่อนต้องดับวูบลงหลังอยู่กินกับธงชัย คนสวนกล้ามโตของที่บ้าน
ตอนแรกก็เหมือนจะดี เซ็กส์ของธงชัยเด็ดสะระตี่อย่าบอกใคร อันที่จริงขายตัวมาเป็นสิบปี ยังไม่มีแขกคนไหนแซ่บถึงใจเท่าผัวเก่าคนสวนของอรอนงค์เลย
แต่พอหล่อนตั้งท้อง มันก็ทิ้ง ไอ้สารเลว! แทนที่จะพาหล่อนไปทำแท้งก่อน! ตอนนั้นอรอนงค์อายุแค่สิบแปดปี ประสบการณ์ชีวิตแทบจะเป็นศูนย์ ป้าก็ตาย บ้านก็ถูกยึด ต้องระเหเร่ร่อนออกมาขายตัวตั้งแต่ยังมีไอ้มารหัวขนอยู่ในครรภ์
อรอนงค์หมายใจจะให้ ‘แขก’ กระแทกไอ้เด็กเวรให้ไหลเป็นเลือดตายไปเสียเลยจึงรับแขกไม่เว้นวัน แต่ยิ่งนับวัน เด็กในครรภ์ยิ่งแข็งแรง ดิ้นเก่ง หน้าท้องสาวพองโตจนรับแขกไม่ได้ สุดท้ายแล้วก็ต้องคลอดมันออกมาเป็นเด็กผู้ชาย
ทีแรกอรอนงค์คิดไว้ว่าถ้าเป็นเด็กผู้หญิงจะทิ้งไว้ตรงถังขยะให้จบเรื่องจบราวไป แต่เห็นว่าเป็นเด็กผู้ชายแข็งแรงเลี้ยงง่าย จึงเลี้ยงเอาไว้กะจะใช้ให้ทำงานหาเงินในอนาคต
ซึ่งตอนนี้อนาคตของอรอนงค์มาถึงแล้ว!
“ให้ผมเรียนต่อจนจบ ป.6 ไม่ได้เหรอครับแม่”
ชนะพลถามเสียงอ่อย เรียกให้อรอนงค์หลุดจากภวังค์ หล่อนกลับข้างไข่ในกระทะ ก่อนหันไปใช้ตะหลิวชี้หน้าลูกชายที่มีใบหน้าถอดแบบพ่อของมันมาไม่มีผิด มีแค่ดวงตาเท่านั้นที่เหมือนหล่อน รูปร่างก็สูงใหญ่ขึ้นทุกวัน ดูจะสูงนำพ่อมันด้วยซ้ำเมื่อโตเต็มที่
ยิ่งเห็นหน้ามัน ก็ยิ่งโมโหไอ้คนสวนสารเลวพ่อของมัน!
“กูบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่ามาสะเออะพูดเพราะกับกู หน็อย นี่มึงคิดว่าตัวมึงเป็นเทพบุตรมาจุติหรือไง ถุย!” หล่อนหันไปถ่มน้ำลายลงพื้น จนชนะพลเบ้หน้า กลัวน้ำลายแม่จะลงกระทะไข่เจียว “กูเห็นมึงอ่านหนังสือเรียนเป็นวรรคเป็นเวร อ่านออกเขียนได้ก็พอแล้ว จะเรียนไปให้ได้อะไร เปลืองเงินกู! วันนี้มึงต้องไปทำงานแบกข้าวสารที่ร้านเถ้าแก่หมง ถ้ามึงไม่ไป กูจะฟาดมึงด้วยตะหลิวนี่ เอามั้ย!”
ชนะพลสั่นหน้าด้วยความกลัว
“ถ้าไม่อยากโดนตีก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กินข้าวแล้วกูจะไปส่งที่ร้านข้าวสาร ไป๊!”
“ครับๆ” ชนะพลรีบหนีเข้าห้องน้ำเล็กๆ ใกล้กับระเบียง เขาถอดเสื้อผ้าแขวนไว้กับราวตากผ้าขึ้นสนิม ก่อนตักน้ำราดตัว และราดใบหน้ามีเค้าความหล่อที่เปียกน้ำตาด้วย...
อรอนงค์จิกแขนลูกชายให้เดินตามมาถึงหน้าร้านเถ้าแก่หมง หล่อนยิ้มแย้มกับเถ้าแก่ที่เป็นลูกค้าของหล่อนเป็นครั้งเป็นคราว และผลักเด็กชายให้ก้าวไปใกล้เถ้าแก่อย่างไม่ปรานี
“ฝากด้วยนะเถ้าแก่”
หมงนั่งตรวจบัญชีอยู่ตรงโต๊ะไม้หน้าร้าน เขาเงยหน้ามองพิจารณาเด็กชายที่เคยเห็นเป็นเงาตะคุ่มนอนอยู่บนพื้นเวลาไปใช้บริการอรอนงค์ที่ห้องเช่ากลางดึก ชายวัยกลางคนอุทาน
“ไอ้หยา ยังเด็กอยู่เลย จะแบกข้าวสารไหวเหรออานงค์”
“ไหวสิจ๊ะ ไอ้นี่มันแข็งแรง ยังไงก็ฝากด้วยแล้วกัน ฉันไม่มีเงินส่งมันเรียนแล้ว อ้อ เงินค่าจ้างของวันนี้จ่ายมาล่วงหน้าก่อนได้มั้ยเถ้าแก่ ฉันจะเอาไปต่อทุนสักหน่อย”
หมงส่ายหน้าระอา ก่อนหยิบเงินยื่นให้อรอนงค์ เมื่อได้เงินแล้วหญิงสาวก็สะบัดก้นเดินหนีไป ทิ้งชนะพลไว้กับเถ้าแก่แปลกหน้า
“อากิม มานี่หน่อย” เถ้าแก่หมงกวักมือเรียกชายหนุ่มที่กำลังจะเดินผ่านเข้าไปในร้าน “มาเอาอาเด็กนี่ไปสอนงาน ให้มันทำงานเล็กๆ น้อยๆ ไปก่อนอย่าเพิ่งให้แบกข้าวสารเลย สงสารมัน”
“ครับเถ้าแก่” กิมหันมองหน้าชนะพล ยังเด็กอยู่จริงเสียด้วย น่าเห็นใจที่เกิดเป็นลูกโสเภณีชั้นต่ำแบบอรอนงค์ “ตามกูมา ว่าแต่มึงชื่ออะไร”
“พลครับ”
“ชะ ไอ้นี่ พูดจาไพเราะเพราะพริ้ง กูละขนลุก มาๆ เดี๋ยวกูพาไปดูว่ามีงานอะไรให้มึงทำบ้าง”
ชายหนุ่มกอดคอชนะพลพาเดินเข้าไปในร้านที่ค่อนข้างเหม็นอับและมีกลิ่นข้าวใหม่ข้าวเก่าอวลปนกับกลิ่นมูลหนู กิมส่งไม้กวาดให้ชนะพลกวาดร้าน ก่อนที่เขาจะเดินไปหยอดขนมจีบให้สาวพม่าคนงานของร้านขายของชำข้างๆ จากทางด้านหลังที่ร้านติดกัน
ชนะพลกวาดร้านไปทั้งน้ำตาตกใน
เขาอยากเรียนหนังสือมากกว่า ถ้าเรียนจบสูงๆ จะได้ทำงานดีๆ หาเงินมาให้แม่มากๆ ในอนาคต
เด็กชายใช้แขนเสื้อปาดน้ำตาและก้มหน้ายอมรับชะตากรรมลูกชายโสเภณีแบบเขา คงมีทางเลือกไม่มากนักจริงๆ
- Writer
