และเมื่อสองนายบ่าวจากไปแล้ว ในที่สุดนางก็ได้เพลิดเพลินไปกับเทศกาลอาหารรัญจวนที่คาดว่าคงจะไม่มีโอกาสได้เยี่ยมชมไปอีกนานแสนนาน...
หนิงเทียนกินอาหารด้วยสีหน้าเป็นสุข กระเพาะถูกเติมเต็มเกือบครึ่งแล้วจึงเริ่มหยุด ส่วนเท้าหรือก็เดินตามถนนเส้นยาวไปเรื่อยๆ ใช้สายตากวาดพิจารณาดูว่ายังมีร้านใดอีกบ้างที่นางอยากจะแวะชิม
ทว่าความตั้งใจของหนิงเทียนก็ชะงักลงเมื่อมีเงาดำทาบทับลงมา และเพียงพริบตาเดียวนางก็ถูกอีกฝ่ายใช้วิชาตัวเบาดึงตัวไปยังตรอกซอยเล็กที่ไม่มีผู้ใดสนใจ
หนุ่มหน้าหยกมิได้มีท่าทีตกใจเป็นพิเศษ แม้ผู้ที่พาตนมาจะมีผ้าสีดำผูกปิดใบหน้าซีกล่างไว้มิดชิด
ครั้นสบตากัน อีกฝ่ายก็เปิดประเด็นขึ้นอย่างไม่รอช้า
“เหตุใดท่านจึงอาสาช่วยเหลือเจ้าเมืองซู? ” น้ำเสียงของอดีตนักลอบสังหารเจือความเคลือบแคลงอยู่หลายส่วน
นางคอยสังเกตหนิงเทียนอยู่ตลอด ทั้งยังรู้ถึงภัยสงครามที่จะมาเยือนในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
นางไม่
