11
ล้วนแล้วแต่มีที่มา
เช้าวันต่อมา งานเทศกาลอาหารรัญจวนที่ผู้คนต่างรอคอยก็เริ่มต้นขึ้น...
กลิ่นหอมอาหารลอยคลุ้งเรียกน้ำย่อยของผู้คนที่เดินผ่านไปมา เสียงตะโกนร้องเรียกประสานกับใบมีดที่หั่นกระทบเขียงไม้ ควันร้อนจากซึ้งนึ่งและกระทะร้อนเรียกเหงื่อไหลจากพ่อครัวทั้งหลายมิหยุดหย่อน
ทว่าต่อให้ถนนสายหลักของเมืองจื้อโหยวจะครึกครื้นเพียงใด ภายในตรอกซอยแคบซึ่งไม่มีผู้ใดย่างกรายเข้ามากลับมีร่างหนึ่งกำลังนั่งหอบหายใจอยู่บนระเบียงชั้นสองของบ้านที่ถูกทิ้งร้าง
หลายวันมานี้เขามีชีวิตรอดอยู่ได้ด้วยการเก็บซากอาหารตามโรงเตี๊ยมที่เอาออกมาทิ้งในยามดึก บาดแผลที่หลังซึ่งอักเสบหนักก็มิได้รับการรักษาจนเกิดเป็นตุ่มหนองและเลือดแห้งกรัง
ทั้งหมดนี่ก็เพื่อมิให้ตนถูกคนของไอ้ลูกหมากลับกลอกผู้นั้นหาพบ!
...อุตส่าห์วางแผนสังหารท่านแม่ทัพเฉินเพราะแคว้นฝูยื่นเสนอรางวัลให้เขาอย่างงาม โดยมีข้อแม้สำคัญว่าให้เขาขโมยบางสิ่งบา
