“นายหญิงคะ” เสียงเรียกจากนางอิ่มดังแว่วใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ขณะที่หญิงสาวร่างเล็กกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กับแปลงผักหลายชนิดตรงหน้า
“นายหญิงคะ” เรียกซ้ำอีกรอบเมื่อยังไม่เห็นทีท่ารับรู้การมาของเธอ แม่บ้านเก่าแก่ส่ายหน้าไปมากับความดื้อดึงของสาวบ้านป่าที่ไม่ยอมอยู่เฉยๆ อย่างสุขสบายตามคำสั่งเจ้าของบ้าน
“อ้าวป้าอิ่ม มีอะไรคะ” เสียงหวานอุทานตกใจเมื่อเห็นแม่บ้านอาวุโสยืนหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ด้านหลัง ใบหน้าแสดงความอ่อนอกอ่อนใจจนนายาอดยิ้มไม่ได้
“ออกมาตากแดดอีกแล้ว ป้าบอกกี่รอบแล้วไม่ฟังกันบ้างเลย” บ่นเสียงเบา ขณะเดินเข้ามาช่วยพยุงเมื่อเห็นสาวน้อยบ้านป่ากำลังจะลุกขึ้นยืน
“คลุมหน้าซะขนาดนี้ แสงแดดมันวิ่งหนี ไม่กล้าเข้าใกล้นายาหรอกค่ะป้า” มือบางยกชายผ้าคลุมผมขึ้นซับเหงื่อเม็ดเล็กที่เกาะพราวอยู่บริเวณหน้าผาก หัวเราะเบาๆ กับใบหน้างอง้ำของคนมากวัย
“ไปค่ะ เข้าบ้านกัน นายาถอนหญ้าเสร็จพอดี เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่
