Miss Super Pervert

Chapter 4

(Chapter 4)

Samantha's POV

Lalo akong nadismaya sa sinabing huli ni kuya Romeo. Grabe, ang hot niyang tignan. Ang laki laki talaga ng katawan niya at iyong p*********i niya, grabe! Sa laki. Hindi ko alam kung ano tumatakbo sa utak ni kuya Romeo, pero ito na't lumapit na siya.

Hinalikan niya ako at grabe! Mas iba yung halik na binigay saakin ni kuya Romeo kesa iyong kay Sammuel. Hindi ko inaakala na gagawin ito ni kuya Romeo, nang sarili kong kapatid.

Init na init na ako. Tinulak ko siya para mapahiga sa kama. Lintek lang sa palag ang alaga ni kuya Romeo at super tayo na ito habang nakaupo siya sa kama. Ang laki talaga na mukhang sa pagtancha ko ay nasa sampong pulgada. Medyo mabuhok iyon pero ang ulo nito ay kulay pink.

Unti unti kong hinubad ang mga saplot ko na tanging bra at panty nalang ang natitira.

"Putcha! Napaka sexy mo talaga Samantha. Halika na dito at nanggigigil na ako sayo," ani ni kuya Romeo at lumapit ito saakin at siya na ang naghubad ng bra at panty ko.

Nang hubo't hubad na ako ay itinulak na ako sa kama ni kuya Romeo kaya napahiga na ako. Nilunod ng halik ni Kuya Romeo ang dalawa kong dibdib. Hinimas himas pa niya ito na tila gigil na gigil pa.

"T-teka! Sandali lang." Sambit ko.

"B-bakit?" Nagtataka niyan sagot niya.

"P-pwedeng pahawak naman nito." Sabi ko at saka ko hinawakan ang tiyan niya na kung tawagin ay six pack abs.

"Ang tigas pala nito." Sabi ko pa.

"Ito ang mas matigas," sambit ni kuya Romeo at dinala niya ang kamay ko sa galit at naghihimundi niyang alaga.

Grabe! Ang tigas at di ako makapaniwalang nangyayari ito. Nang hawakan ko iyon ay parang may bumulusok ng konting katas.

"Putcha! Nag precum na ako. Nakakalibog ka talaga Samantha!" Tinulak na niya ako ulit sa kama. Binukaka niya ang hita ko at nagulat ako sa ginawa niya. Pinasok niya ang isang daliri niya sa aking p********e.

"Ahhh! Ohh! Ang sarap kuya Romeo!" Sambit ko na napapapikit pa. Ang sarap talaga.

Binilisan din niya ito kaya nagulat siya ng katasan na ako.

"Putcha! Lalabasan narin ata ako, Samantha. Wala pa tayong ginagawa lalabasan na agad ako. Ang lakas talaga ng karisma mo Samantha." Galit at nanggigil na sabi ni kuya Romeo at agad niyang tinapat ang alaga niya sa dibdib ko at doon bumulusok ang maraming katas ni kuya Harry. Halos nag sabay kaming nilabasan ni kuya Romeo.

"Sayang! Hindi manlang kita na ano, Samantha." Sambit ni kuya Romeo at nagbihis na ito.

Bigla akong nahimas-masan ng matapos na kami. Ano itong ginawa namin? Anong ginawa ni kuya Romeo? Tama ba na may gawin ang magkapatid nang ganun?

Napatingin ako sa lumabas na si kuya Romeo. Anong ginawa niya? Bakit kami humantong sa ganun? Hindi ko alam kung bakit ako napapayag at parang may sumapi saakin at nagiging wild ako kung minsan.

Tama ba na ang magkapatid ay nag gaganunan? Naghahalikan at tama ba na pag laruan ni kuya Romeo ang akin. Buti nalang at walang nangyaring iba bukod dun.

Paano ako nito haharap sa kanya bukas? Nahihiya ako. Ano ba itong nangyayari? Bakit ba nagkakaganun ako? Bakit ba nagiging malibog ako nitong nagdaang araw. Nasusura ako sa sarili ko. Nung una kay Sammuel, buti hindi natuloy. Ngayon kay kuya Romeo naman, na muntik nang may mangyaring kakaiba. Paano nalang kung natuloy at mabuntis niya ako. Ano yun? Ama ng anak ko ay ang sarili kong kapatid. Nakakatakot isipin.

Bago ako natulog ay nagbihis muna ako. Kinabukasan ay maaga akong nagising. Medyo makirot ang aking p********e. sanhi siguro ng madiin na pagpasok ni kuya Romeo ng daliri niya kagabi.

Tinignan ko ang buong paligid at baka gising na si kuya Romeo. Nahihiya talaga ako. Mukhang wala naman siya kaya tumuloy na ako sa kusina. Siguro ay pumasok na siya sa work.

Nagulat ako ng may makita akong pagkain sa mesa na may nakalagay pang notes. "Pinag handa na kita ng almusal Samantha, Eatwell at yung kagabi, kalimutan mo nayun," Basa ko sa notes.

Nang tignan ko ang pagkain ay hotdog, ham at cornbeef na may sinangag. Kinain ko narin ito at saka ako naligo at gumayak.

Pagdating ko sa School ay nadatnan kong nag aabang sa may gate si Sammuel na para bang may hinihintay. Lumapit ako sa kanya at saka nag tanong.

"Bakit kapa nandiyan? May hinihintay kaba?" Tanong ko sa kanya. Ngumiti siya at saka sumagot." Wala na. Nandito na kasi yung hinihintay ko." Bigla akong namula. Totoo ba yung sinabi niya? Sa totoo lang, naging crush ko narin siya ng umamin siya saakin. Pero biglang sumagi sa isip ko yung nangyari saamin kahapon. Nahiya tuloy ulit ako.

"H-ha? So, ako hinihintay mo?" Tanong ko.

"Yup! At alam mo may tatanong sana ako," sambit niya.

"A-ano iyin?" Tanong ko.

"P-pwede bang ligawan kita. Kasi yung kahapon, yung nangyari saatin sa banyo. Yung halikan natin. Simula nung kahapon ay lalo akong nainlove sayo. Sayo lang ako nakaramdam ng ganito, Samantha. Sana tanggapin mo." Nagulat ako sa lahat ng sinabi niya. Hindi pa ako handa sa mga ganun. Sa mga rela-relasyon kaya hindi muna ako sumagot.

"S-sammuel? Ano kasi, b-bata pa tayo, saka hindi pa ako handa sa mga ganyan. Saka hello, first year college palang tayo at yung utak ko ay parang isip bata palang,"mahaba kong sagot at saka na ako naglakad na.

Sumunod siya saakin at muling nagsalita. "Handa akong maghintay Samantha. Hindi naman kita minamadali eh," sambit niya.

Bakit ba kasi nangyari pa yung kahapon? Kahit naman kasi crush ko siya eh, hindi parin ako ma-excite na maging boyfriend siya. Masyado pa kasing maaga para mag boyfriend ako. Alam nyo kasi, pinagbabawalan ako nila kuya harry at kuya Romeo. Ipaalam ko muna daw sa kanila kung may nanliligaw ako at sila daw ang susuri dun kung nababagay ba ito saakin.

"Bahala ka, Sammuel. Maghintay ka kung kelan mo gusto. Hindi pa talaga ako handa, pasensya kana." Sambit ko sa kanya.

"Oo, Samantha, handa akong maghintay kahit gano pa katagal. Akin kalang. At sayo lang ako Samantha. Halika na at sabay na tayong pumasok." sambit niya at sabay akbay pa saakin na agad ko namang tinanggal.

Natapos ang buong araw sa School na nakabuntot na nakabuntot saakin si Sammuel. Palabas na kami ng gate ng magulat ako sa nag salita.

"Sino iyang kasama mo, Samantha?" Magkasalubong ang kilay ni kuya Romeo ng makita niya kaming magkasama ni Sammuel.

"H-hello po. Ako po si Sammuel, man-" hindi ko na pinatapos si Sammuel sa pagsasalita at agad akong sumabat.

"Kaibigan ko," sambit ko na kinagulat ni Sammuel.

"G-ganun ba. Oh sige, mauna na kami ng kapatid ko." Walang emosyon na sambit ni Kuya Rommeo.

"T-teka, Samantha. H-hindi mo ba ipapakilala saakin ang kuya mo?" Sambit ni Sammuel.

"Romeo!" Sambit nito at saka kinamayan si Sammuel. Nakita kong biglang napunit ang mukha ni Sammuel ng kamayan siya ni kuya romeo.

"A-aray ko po, kuya Romeo. Masakit po!" Sambit ni Sammuel.

"K-kuya!" Saway ko.

"Ay sorry, napadiin ba?" Sambit ni kuya Romeo na wala paring emosyon.

"Sige na Sammuel, mauna na kami." Paalam ko sa kanya.

"Manliligaw mo bayun?" Tanong ni kuya Romeo ng makasakay na kami sa kotshe niya.

"H-hindi. Kaibigan ko lang iyun." Pagsisinungaling ko. Baka kasi pagalitan niya ako.

"Eh, bakit parang ang sweet nyo?" Bat pa parang nag iiba ata ang awra ni kuya harry.

"B-bawal parin ba akong mag boyfriend?" Tanong ko.

"Oo." Mabilis niyang sabi.

"P-pero bakit?" Tanong ko na nakunot pa ang noo.

"Dahil saakin kalang. I mean, saamin ka lang ng kuya harry mo. Ikaw lang ang baby namin." Sagot pa niya.

"Yung kagabi kuya Romeo, bakit mo ako ginanun? Magkapatid diba tayo? Bakit ka ganun?" Bigla kong tanong. Kinakabahan ako sa tinanong ko sa kanya.

"H-hindi ko din alam Samantha. Pagpasensyahan mo na ako. Sorry kung nagawa ko yun. Patawarin mo ako. Alam kong mali. Natukso lang ako." Mahaba niyang paliwanag. Siguro nga'y natukso lang siya na, gaya ko kay Sammuel kahapon.

"Nahihiya ako. Nakakahiyang isipin na, napag laruan mo ang aking pagkakabae. Naghalikan tayo. Nakakahiya yun kuya." Naluha ako. Bakit ngaba nangyari yun? Nakakahiya talagang isipin. Bakit umabot kami sa ganun?

"S-sorry Samantha. Patawarin mo ako. Hayaan mo, hinding hindi na iyon mauulit." Pati si kuya Romeo ay naiyak dahil mukhang naawa siya saakin.

Pag uwi namin sa bahay ay kapwa kami walang kibo. Hanggan sa siya na ang unang mag salita. "Pauwi na ang kuya Harry. ‘Wag mo na sanang mabanggit ang nangyari." Sambit niya.

Tumingin lang ako sa kanya ng saglit at saka tumango. Nahihiya parin ako sa kanya.

Pagsapit ng gabi ay natutulog na ako ng may naramdaman akong may tumabi saakin. Tinignan ko ito at si Kuya Romeo pala. Naamoy kong amoy alak ito.

"B-bakit kuya Romeo?" Gulat kong tanong. Biglang umiyak si kuya Romeo na parang isang isip bata. Bakit ba kasi pag lasing eh, nagiging emosyonal ang isang tao?

"Sorry! Sorry! Sorry! Samantha. Hindi ko sinasadya iyon. ‘Wag ka na sanang magalit," sambit ni kuya Romeo na iyak parin ng iyak.

"Alin ang hindi sinasadya!? May kakaiba bang nangyari dito nung wala ako ng dalawang araw?"

Nagulat kami parehas ni Kuya Romeo na nasa loob na pala ng kwarto ko ang kakadating pala na si kuya Harry.

Patay! Anong sasabihin namin?