Miss Super Pervert

Chapter 12

Harry's POV

Buong araw kaming naghahanap ng pamilya ni Samantha. Nagpaskil narin kami ng mga litrato ni Samantha sa mga poste at sa kung saan-saang pader na pwedeng pagdikitan.

Mag gagabi na pero hindi parin namin siya nakikita. Nalulungkot na ako na baka hindi na magpakita si Samantha. Ganun din siguro ang pamilya niya na, sabik na sabik sa kanya. Kung kelan naman handa na akong magpakita, saka naman siyang ayaw magpakita.

"Kuya Harry, mabuti ay magpahinga na muna tayo." Sambit ni Romeo. Naglalakad lakad kasi kami ngayon sa kung saan saan. Pawisan na kami pareho at gutom.

"Sige, Halika, bukas nalang natin ipag patuloy." Sambit ko.

Pag uwi namin sa bahay ay kapwa kaming bagsak. Hindi na namin nakuha pang mag luto at pagod kami. Uutusan ko na sanang bumili ng makakain si Romeo sa labas ng bigla namang dumating si Leslie na may dalang take out ng Jollibee. Isang bucket na chicken ang dala niya.

"Tamang tama ata ang pagdating mo. Gutom na kami. Teka, kamusta ang paghahanap nyo?" Tanong ko.

"Wala parin eh, Kayo ba?" Tanong naman niya.

"Wala din eh, nawawalan na nga ako ng pag asa eh." Sambit ko.

"Wag ganyan! Halika at kumain muna tayo. Baka gutom kalang kaya mabilis kang sumuko." Sambit niya.

"Tama, gutom lang iyan. Tara na at kumain na tayo." Sa wakas ay umimik din ang kapatid ko. Hanggang ngayon ba naman ay may tampo parin siya kay Leslie?

Nang makita ko ang mabango at umuusok na chicken ay nagutom lalo ako. Tatlo kaming nabusog sa kinain. Si leslie, nakarami din pala kasi, gutom na gutom din pala sa paghahanap..

Sila ang mayaman na nakilala ko na handang mag hirap, makita lang ang kapamilya. Kasi diba yung iba, nagbabayad nalang wag lang silang mahirapan. Believe talaga ako sa pamilya ni Samantha.

"Pwede bang dito muna ako magpalipas ulit ng Gabi?" Tanong bigla ni Leslie.

"Oo naman." Sambit ko.

"Eh sayo, Romeo? Okay lang ba? Bakit ba hindi mo ako pinapansin? Galit kaba saakin? Galit ka ba dahil may nangyari saatin?" Mahaba niyang tanong na kinagulat ni Romeo.

"Ewan ko sayo. Bahala ka. Wala ako sa mood ngayon at pagod ako." Sambit niya at agad ng tumayo at tumuloy sa kwarto namin. LQ nga ito! Hahaha! Dapat pala hindi ko na sinabing may asawang kano si Leslie. Yun siguro dahilan kung bakit nagtatampo siya.

Matapos naming kumain ay natulog na kami.

Kinabukasan ay balik sa dating gawi. Hindi kami susuko. Alam kong pagsubok lang ng panginoon saamin ito. Malalampasan din namin ito kaya hindi ako susuko.

Kahit saan at saang sulok man nagtatago si Samantha ay makikita ko rin siya. Pagtatagpuin din kami, hindi man ngayon, baka bukas o sa makalawa, kaya, Kaya ko ito. Think positive lang.

Samantha's POV

Hindi ko alam ang nasa isip ko at kinagat ko ang sinabi ni kuya James. Pumayag ako na pakasalan siya. Sa tingin ko ay baka yun na ang sagot sa lahat ng planong ginawa ko. Siguro nga si kuya james na ang magtutupad sa lahat ng pangarap ko at sa pangarap ko rin para sa baby ko na tutustusan at pananagutan niya kahit hindi man niya ito kadugo.

"Sana lang pagpasensyahan mo ang pagkamalibog ko. Ewan ko ba, kung bakit hilig nitong alaga ko na araw araw siyang ginagamit at araw araw nilalaro. Nakasanayan ko na siguro talaga yun, kaya ganito na ako." Sambit ni kuya James. Ayan na naman siya. Habang nanunuod ng tv ay nakahubot hubad siyang nagsasarili. Pag tumagal ng tumagal ay masasanay narin ako. Okay narin sakin yung ganyan, atleast hindi niya ako inaaya.

"Okay lang. Gawin mo ang gusto mong gawin." Sambit ko.

"Salamat at pakakasalanan mo ako. May dapat ka din palang malaman." Sambit niya.

"Ano yun?" Tanong ko.

"Isang buwan nalang. Isang buwan nalang ang nalalagi ko dito sa mundo." Sambit niya.

"B-bakit?" Totoo nga kayang may palugit na ang buhay niya.

"Pinangako ko kasi sa sarili ko na sa oras na mapatay ko o mamatay si Thelma ay susunod na ako sa pamilya ko. Wala nang saysay pa ang buhay ko dito." Sambit ko.

"Wala kang sakit? Magpapakamatay ka?" Gulat na gulat ako. Ang weird niya.

"Oo. Magpapakamatay ako. Yun talaga ang plano ko. Kaya naman pakasalanan mo na ako at para sayo narin mapunta ang kayamanan ng pamilya ko. Dapat lang sayo mapunta yun dahil kailangan at mabait kang tao. Gustong gusto ng pamilya ko na laging tumutulong sa kapwa." Hindi ko alam kung matatawa ba ako o mahahabag kay kuya james. Habang nagk-kwento kasi siya ay nilalaro parin niya ang ari niya.

"At saka, isang buwan mo nalang ako pag titiisan. At uhhh uhh ito na, lalabasan na ako!! Uhh uhhh sarap! Ang sarap! Uhhh!" Tulad ng dati. Napangiwi nalang ako. Lumabas na man ang isang damukas na katas sa kanyang ari. Kalat kalat na naman yung tumalsik sa katawan at mukha niya.

"Pasensya na. At yun nga, isang buwan mo lang akong makakasama. Pag nasunod ang pangalan mo sa surname ko ay automatic sayo na mapupunta ang lahat ng kayamanan namin. Wag ka sanang magugulat sa laki nito. At sana hindi mo sarilihin at ipamahagi mo rin sana sa mahihirap ang ibang pera." Sambit niya.

Lumipas ang isang buwan, nakita kong may lubid at may kampit sa kwarto ni James. Oo james na ang tawag ko sa kanya. Kasal na kami. Kaya Samantha Villaruel Santos na ang pangalan ko.

Nang makausap ko si James ay agad ko siyang binalaan.

"James?" Sambit ko ng makita ko siyang papasok sa bahay.

"Wag na muna. Wag mo munang ituloy ang balak mo." Sambit ko.

"Isang buwan na. Kailangan ko na," ika niya at parang desidido na siya. Hindi ko alam pero parang napamahal na saakin si james.

"Samahan mo muna ako hanggang sa manganak ako. Ayokong mag isa at wala manlang katuang pag nanganak."

Napapayag ko naman siya. Inalis ko ang mga tali at kampit sa kwarto niya.

Hanggang sa sumapit na ang araw ng panganganak ko. Katabi ko si James dun habang umiiri ako. Nakakatuwa lang na, lalaki ang maging anak ko. Kamukhang kamukha niya si Kuya Harry. Naalala ko tuloy siya.

Pag uwi sa bahay ay malungkot at hindi maipinta ang mukha ni James.

"Honey, may problema kaba?" Tanong ko bigla. Oo honey na ang tawagan namin.

"Masyado nang mahaba. Kailangan ko ng umalis. Saka natupad ko na ang gusto mo. Nanganak kana."

"Not now. Hindi ko na kayang mawala ka. Mahal na mahal na kita James!" Sambit ko. Naiyak na ako. Mahal ko na nga kasi talaga siya.

"Mahal na mahal rin kita Samantha, pero, payagan mo na ako."

"Ayoko! Bakit mo ako iiwan, pamilya mo na ako ah!" Pag sisgaw ko sa kanya. "Saka ayaw mo bang magkaanak saakin. Pwede na tayong bumuo. Pwede na tayong mag sex." Sambit ko pa mapatigil lang siya sa pagpapakamatay.

"Talaga? Gusto mong magkaanak ako sayo?" Ngumiti siya.

"Oo, pero not now. Baka masuban ako. Baka maluki ako pag nagtalik agad tayo. Pamamahingahin ko muna ang sinapupunan ko at pag pwede na, sige gumawa kana ng magiging anak mo saakin. Para din hindi kana mag pakamatay. Bubuo tayo ng isang pamilya." Sambit ko sa kanya at saka ko siya hinalikan sa labi.

Nagulat siya. "Mahal mo na nga ako. For the first time, hinalikan mo din ako sa labi." Sambit niya at nagulat ako. Biglang naghubad ang bundol.

"Oh anong ginagawa mo?" Tanong ko.

"Tinigasan ako sa sinabi at ginawa mo. Hindi na ako makapag pigil. Sabik na ako sa pagtatalik natin. Sa ngayon ay ganto muna ulit. Aantayin ko ang araw na pwede kana." Sambit niya at pinaglaruan na naman niya ang ari niya. Napaka libog talaga hahaha! Pero mahal ko yan.

Lumipas ang isa pang taon. Isang taon na ang anak ko. Malaki na si Larry, ang anak namin ni kuya harry. At this time, ito na ang araw na pinaka hiihintay ni James.

Pinasok ko siya sa kwarto namin. Nagulat lang siya.

"Bakit, honey?" Sambit niya.

"Gawa na tayo ng baby!" Nakangisi kong sabi. Bago ako pumasok dito ay kumain ako ng itlog. Para naman maging mainit ang unang beses na mag sesex kami ni James. matagal kaya siyang nag intay saakin.

"Talaga! Halika! Tumayo agad ang patotoy ko sayo." Sambit niya at agad agad na naghubad.

"Wag nating mada-liin. Dahil first time natin ito, kailangan memorable ito saatin." Sambit ko.

Sinapo ko agad ang ari niya. Naninigas yun at tuwang tuwa naman si James. "Akin lang ito. Walang makakaagaw sakin nito." Sambit ko. Talagang umepekto na ang allergy ko. Agad kong nilaro ang ari niya, hanggang sa isubo ko na at doon nakiliti ng husto si James.

"Sa wakas, hindi na pagsasarili ang gagawin ko. Pwede na tayong mag-s*x. Hindi na ako makapag pigil, Samantha, gusto na kitang pasukin." Sambit niya at agad hinugot ang ari sa bunganga ko at agad akong binukaka. Agad niya akong pinasok. Sabi ko wag madaliin. Siya naman agad pasok. Kainis!

Sa laki ng ari niya ay parang navirginan ulit ako. Sinagad ng sinagad ni James. Halatang sabik sa pakikipagsex.

"Huuu! Ang sarap! Ang sarap na ganto. Ang sarap mo Honey! Sarap mo talaga! Akin kalang. Hindi na ako magpapakamatay. Para sayo ay mabubuhay na ako. At itong ari kong malaki, sayo lang din yan. Walang ibang makapang angkin niya. Kaya ayan, damahin mo." Sambit niya. Napapatawa nalang ako. Pero inaamin ko. Nasasarapan nadin ako. Ang sarap niya bumayo. Ang sarap ng asawa ko.

Hindi pa nag tagal ay ipinutok na niya sa loob. Tiyak na napakarami na naman niyang nilabas.

Sandali kaming napahiga ng makaraos kami. "Samantha, honey ang sarap! Ang sarap mo! Parang gusto ko pa." Nagulat ako. Nakatayo na agad ang kanya.

"Tara na ulit." Sambit niya at two rounds na nga ang nangyari. Tulad nung una ay pinutukan na naman niya ko ang nang isang damak-mak sa loob ng kaharian ko.

"Paghindi kapa nabuntis niya, ipapaputol ko na itong ari ko." Sambit niya na napangisi ako. Napakabundol talaga.

Hindi na nagtagal ay nabuntis na nga ako. Masayang masaya kami ni James. Tuwing linggo ay namimili kami ng damit para sa anak naming babae. Oo, girl ang nabuo namin ni James. Tuwang tuwa siya at excited na sa paglabas ni Lara.

Habang lumalaki ang tiyan ko ay Lalong sinasabik si James. Araw araw niyang hinimas at kinakausap ang anak niya sa tiyan ko. Ang saya saya lang dun ni James.

Pero, isang araw. Masamang balita ang natanggap ko. Nahulog daw sa bangin ang sinasakyan ng asawa ko.

Natakot ako. Paano na ako? Paano na ang baby namin? Wag naman sana kaming iwan ni James ng maaga.