ย่ำรุ่ง
พิมพ์มาดารู้สึกตัวอีกทีเมื่อรู้สึกเหมือนมีผ้าชื้นๆ วางแหมะไว้ที่หน้าผากของเธอ และเริ่มมีผ้าชื้นๆ อีกผืนเช็ดไปที่ใบหน้า ลำคอ และตามตัวของเธอในขณะที่เธอยังนอนเปลือยเปล่าอยู่อย่างนั้น
เธอรู้ว่าร่างกายของเธอมันไม่สดชื่นเอาซะเลย ร่างกายมันหนักๆ มันร้อนวูบวาบยังไงก็ไม่รู้ หัวเธอหนักอึ้งเปลือกตาของเธอก็เช่นกัน
"อือออ"
เธอครางเพื่อบอกให้คนตรงหน้ารู้ตัว ว่าเธอพอจะรู้ตัวบ้างแล้วนะ ภายในใจลึกๆ ยังคิดว่าคนที่มาเช็ดตัวให้เธอคือคุณแม่ของเธอเสียอีก
"คุณแม่ พิมพ์คิดถึงคุณพ่อค่ะ"
เธอพึมพำทั้งที่ตายังปิดอยู่คว้าเอามือที่อยู่ตรงหน้ามาวางแนบแก้มแล้วหลับต่อไป ทว่าคนที่เช็ดตัวให้กลับรู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังสั่นไหว แปลกๆ
ไม่ได้!
เขาแค่อยากมีอะไรกับเธอ เขาไม่ได้อยากรู้สึกดีกับเธอสักหน่อย
สิงโตชักมือกลับ เขาตื่นมาในช่วงย่ำรุ่ง รู้สึกร่างกายของตัวเองเหมือนจะหายดีแล้ว แต่พอเอื้อมแขนไปจะกอดหญิงสาว
