หลังจากที่จัดการธุระส่วนตัวของตัวเองเรียบร้อยแล้ว พิมพ์มาดาปาดน้ำตาออก แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง เธอก้าวขาที่สั่นเทิ้มออกมาจากห้องน้ำ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าสิงโตนั่งอยู่ที่ขอบเตียงพ่นควันขาวคละคลุ้งอยู่บริเวณนั้น ก่อนจะหันมามองทางเธอเมื่อได้ยินเสียงเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ
ทั้งคู่สบตากันนิ่งๆ ไม่มีใครขยับร่างกาย ไม่มีใครขยับปากหรือเริ่มพูดก่อน ชั่วแวบหนึ่งเธอเห็นแววตาของเขาวูบไหวราวกับกำลังรู้สึกผิด แต่มันก็แค่ชั่วแวบเดียวเท่านั้น บางทีเธออาจจะคิดไปเองก็ได้
สิงโตเลือกหันหน้าหนีไม่สนใจ แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำแทน ส่วนพิมพ์มาดาก็เบี่ยงตัวหลบเขาแล้วเดินออกมาที่ส่วนของห้องแต่งตัวที่อยู่ติดกับห้องน้ำ เธอเลือกเสื้อผ้าค่อนข้างมิดชิด เป็นกางเกงขาสั้นสีขาว เสื้อคอเต่าแขนยาวสีดำ เธอสวมถุงเท้าสีขาว และไม่ลืมที่จะหยิบหมวกแก๊ปออกมาด้วย
เธอเดินออกมาหยิบกระเป๋าเดินทางที่เตร
