หนีเสือปะจรเข้ NC
1270 Words
ตอนที่ 6
“คุณหมอค่ะ...ได้โปรดหยุดก่อนเถอะค่ะ...อื๊อ!!!...”
เขาลงฟันไปโดนติ่งเกสรเสียวของเธอเพียงแค่นิดเดียว เสียงครางของหญิงสาวก็ร้องไม่หยุดหย่อน ไม่รู้เพราะเจ็บหรือเพราะความรู้สึกอย่างอื่น แต่ก็เพียงพอที่ทำให้หมอนวดอย่างเขาตื่นไปทั้งตัวได้เหมือนกัน ที่ผ่านมาเขาเจอแต่สาวแก่แม่หม้าย ไม่เคยเจอของสวยสดงดงามเช่นนี้มาก่อน ถึงแม้เธอจะมีสามี แต่ก็ไม่บุบสลายเลย ได้เงินค่าจ้าง แถมใครสาวสวยขนาดนี้ ถ้าไม่ติดว่าพรุ่งนี้ต้องไปล่องเรือสำราญกับลูกค้าอีกคนหนึ่ง ปรเมศวร์คงจะรับจ้างเจนภพทำเรื่องอย่างว่าอีกเป็นแน่
ด้วยความสวยจัดจ้านของหญิงสาวใต้อาณัติทำให้หมอนวดหนุ่มเพลิดเพลินจนลืมตัว ลิ้นร้อนจึงดูดดึงอย่างไร้ความปรานี จนหญิงสาว ร้องครางปนสะอื้นจนคนฟังใจสั่น
“ผมขอถอดเสื้อของผมออกนะครับ”
“.........” ไม่มีเสียงต่อต้านจากหญิงสาว
หมอนวดถอดชุดออกจากร่างของเขาทั้งหมดทีละชิ้น ณัชชาได้แต่มองรูปร่างของเขาที่ดูแลเป็นอย่างดี กล้ามท้องซิกแพคเป็นลอน ๆ ดูสวยงามยิ่งนัก แถมความเป็นชายยังใหญ่โตน่าเกรงขามเสียด้วย นี่เธอกำลังจะเสียตัวให้ชายแปลกหน้างั้นเหรอ สามีเธอรู้จะต้องโกรธแน่ ๆ ณัชชาที่เริ่มได้สติจึงพูดกับเขา
“คุณหมอค่ะ แค่ทำให้เสร็จต้องถอดเสื้อผ้าหมดเลยเหรอคะ” หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเขาถอดกางเกงออกไปด้วย เหลือเพียงแค่ชั้นในชายที่อวดความตึงคับไว้ภายใน ณัชชาเห็นดังนั้นถึงกับเสียววูบวาบอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่ต้องกลัวครับ ผมตามใจคุณผู้หญิงอยู่แล้วครับ ถ้ากลัวเรื่องการสอดใส่ไม่ต้องกลัวนะครับ ขึ้นอยู่กับความสมัครใจ ผมจะเล้าโลมให้คุณผู้หญิงมีความสุขเท่านั้นครับ ผมขออนุญาตนะครับ” ว่าแล้วเขาก็ขึ้นมาคร่อมร่างเธออยู่บนเตียงเดียวกัน จุดหมายคือทำให้เธอมีอารมณ์แล้วสอดใส่นั้นเอง
“ยะ อย่า ค่ะ”
“ไม่ต้องกลัวนะครับ” เขาเอาแท่งเอ็นของเขาสัมผัสบริเวณติ่งเกสรของเธอไปมา
“ชอบมั้ยครับ”
“ค่ะ ดิฉันขอร้องอย่าสอดเข้าไปนะคะ”
“ครับ ผมแค่ผมให้คุณผู้หญิงรู้สึกผ่อนคลาย รับรองไม่มีการเกินเลยอย่างแน่นอนครับ”
หมอนวดหนุ่มถูวนไปมาจนณัชชาเคลิบเคลิ้ม ปากจิ้มลิ้มที่อ้าออกน้อยๆ เพราะหอบสั่น อย่างต้องการออกซิเจน เหมือนเขาแกล้งเธอยังไงยังงั้น
“ว้าย! อุ๊บ” อื้มมม!!! เสียงอู้อี้ในลำคอ เนื่องจากหมอนวดชายก้มลงจูบริมฝีปากงามของณัชชา แทนที่จะเขาจะเกรงใจกลับกดจูบปิดริมฝีปากน้อยของเธอ ก่อนจะปล่อยให้หญิงสาวหอบ หายใจให้พอ
“ฉันไม่อนุญาตให้คุณหมอจูบปากดิฉันนะคะ” ณัชชาเห็นว่ามันมากเกินไปจึงต้องเตือนเขา
“ขอโทษครับพอดีผมห้ามใจไม่อยู่” ความใจร้อนของปรเมศวร์จะทำให้เขาต้องเสียงาน และถ้าครั้งนี้ณัชชาไม่ท้อง เจนภพอาจจะไม่จ้างเขาอีกก็เป็นไร เพราะเจนภพก็ไม่อยากให้ภรรยาต้องมีอะไรกับคนอื่นหลาย ๆ ครั้งเป็นแน่
“หวานมากเลยครับ...” เขาบอกเสียงสดใสในขณะที่ซุกซบทับร่างของณัชชาเอาไว้ทั้งตัว เข้าซกไชร์ตามซอกคอขาว และเนินอก เต้าเต่งตึงของเธอถูกดูดสลับข้างไปมา
“อย่าซิคะ...” ณัชชาบ่นต่ออุบ เธอทั้งโกรธ และทั้งเขินอายจนตัวแทบจะระเบิด ขาของเธอโดนตัวเขากดทับเอาไว้
ณัชชาร้อนวูบวาบเลือดในกายพล่านไปหมด หน้าเธอแดงก่ำ ไม่เพียงเท่านั้นแก่นกายของเขาที่ดุนดันใส่เนินร่องสาวของเธอที่นานมากกว่าสิบนาที มันก็ทำให้ร่องรักของเธอมีน้ำไหลเยิ้มเต็มไปหมด
“น้ำเยิ้มไปหมดแล้วผมขอสอดเข้าไปได้มั้ย...” เสียงทุ้มถามเสียงสั่นพร่าที่ข้างหูของเธอหญิงสาวรู้ทันว่าจึงรีบบอกว่า
“อย่าเลยค่ะ แค่นี้ฉันก็รู้สึกผิดมากพอแล้ว” เธอพูดจบเสียงไลน์โทรศัพท์ของณัชชาก็ดังขึ้น เป็นไลน์ของสามีบอกว่าเขานวดเสร็จแล้ว
ณัชชาจ่ายเงินให้กับหมอนวดแล้วรีบเปลี่ยนชุดทันที เขารับเงินพร้อมกับทิ้งยื่นนามบัตรของเขาให้กับเธอ
“นี่นามบัตรผมครับ ผมรับนวดนอกสถานที่ด้วยนะครับ เผื่อคุณผู้หญิงไม่ว่างมาที่นี่”
“ขอบคุณค่ะ”
“แล้วว่าง ๆ ก็เรียกใช้บริการผมได้นะครับ”
“ค่ะ ดิฉันไปก่อนนะคะ”
เมื่อสามีนวดเสร็จก็มานั่งรอภรรยาอยู่ ด้านล่างที่เป็นพื้นที่รับรองแขก เมื่อเห็นภรรยาเดินมา เจนภพจึงเรียกเธอ
“ณัช ทางนี้”
“พี่เจตน์รอณัชนานมั้ยคะ”
“ไม่นาน พี่เพิ่งออกจากห้องน้ำเมื่อกี้เอง”
“ค่ะ เรากลับกันเลยมั้ยคะ”
“ได้ เดี๋ยวพี่แวะซื้อเบียร์ไปไว้กินหน่อยนะ”
“ค่ะ”
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
วันนี้ยังเป็นวันหยุดยาวอีกหนึ่งวัน ณัชชาและเจนภพไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเนื่องจากทั้งคู่อยากจะใช้เวลาพักผ่อนอยู่บ้าน ไม่อยากออกไปเผชิญรถติดตามสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ เหมือนสองวันที่ผ่านมา
ทั้งสองเลยอยู่บ้านทำกิจกรรมที่ชอบกันในวันหยุด เจนภพนั้นชอบปลุกกล้วยไม้แทบจะทุกชนิด ในวันหยุดนี้เขาจึงคอยดูแลกล้วยไม้ที่สุดรักสุดหวงของเขาเหมือนอย่างเคย ส่วนณัชชาเธอติด ซีรี่ย์เกาหลีจึงนอนดูอยู่ที่บ้าน แบบว่าต่างคนต่างมีกิจกรรมในวันหยุดเป็นของตัวเอง
ณัชชามาทำงาน วันนี้เจ้านายเธอเอาใจเป็นพิเศษ และบอกว่าคืนนี้เขางานงานเลี้ยงต้อนรับหุ้นส่วนสำคัญของบริษัท อยากให้ณัชชาไปด้วย
“คุณณัชครับ คืนนี้ว่างมั้ยครับ”
“มีอะไรเหรอคะ”
“พอดีผมจะชวนคุณไปดินเนอร์คืนนี้ เพื่อเลี้ยงต้อนรับหุ้นส่วนที่กำลังจะเดินทางมาถึง”
“พอดีว่าสามีดิฉันจะมารับไปทานข้าวเย็นนี้ค่ะ” ณัชชารีบตอบเจ้านายไป และเธอจะต้องโทรไปหาสามีให้เขามารับเธอหรือว่ายังไงก็ต้องให้เจ้านายเห็นว่าสามีมารับเธอ เพราะไม่อยากไปกับเจ้านายเพียงสองคน
“เลื่อนไปก่อนได้มั้ยครับ ผมไม่อยากไปคนเดียว”
“วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเรา สามีดิฉันคงไม่ยอมเหมือนกันค่ะ อันที่จริงถ้าท่านประธานแจ้งดิฉันล่วงหน้าก่อนสักสองสามวันก็ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ แต่นี่มันตรงกันพอดี ดิฉันต้องขออภัยด้วยนะคะ” ใช่สิจู่ ๆ เขาก็เพิ่งเดินมาบอกใครจะไปตั้งตัวทัน
“ถ้าอย่างนั้นผมจะโทรไปคุยกับสามีคุยได้มั้ย” เจ้านายเหมือนจะแอบคิดว่าเธอโกหกเลยจะขอโทรไปถามสามีเธอ
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเย็นนี้เขาก็มารับดิฉัน” ณัชชารีบบอก เพราะถ้ายังไงเธอก็บอกให้สามีเธอขับรถมารับก็ได้
“ก็ได้ครับ เอาไว้ผมจะคุยกับเขาอีกที” พูดจบเจ้านายของเธอก็เดินจากไป ทิ้งปัญหาไว้ให้เลขาสาวทันที
- Writer
