What Can Beauty Do?

Chapter 3: Family of Beauty Queen

She gestured her hands to her triplet: Delia and Dove.

Lumaki ang mata ni Lola. Napa "o" siya sa sobrang gulat. Manghang mangha siya sa mga hatid ng apo. Walang mapagsidlan ang kasiyahan.

"Plus natanggap ako sa audition ng majorette at dance troupe." dagdag ni Ate Rosalie.

"Whoa."

"I didn't know, pero namamangha parin ako sa mga narating niyo despite that I know it's run in our blood I'm still got shock every time anyone of you achieved something. Big or small all your achievements are worth praising. I'm so proud of you, mga apo." she sincerely said.

My beautiful cousins tease Lola. Nabahabag sa speech ni Lola Alice. Patanda ng patanda siya mas lalo siyang naging emotional.

Ibinalik niya ang tingin kay Ate Francisca. The most mysterious among us.

"Well, Lola hindi ko na kailangan pang sabihin. I'm muse too. But what more interesting is I'm elected as SSG president."

"Whoa, interesting."

"Hindi ko maalalang meron sa pamilya nating involve sa pamumuno. I hope you set your leadership to the next level, Francisca. After all your the first in our family to enter leadership. I wish you all the best."

Ate Francisca smile.

"How about you, Jasmayne?"

Napatigil ako. Nagulat sa hindi inaasahang tanong niya.

"Ah... well, my day is normal. Nothing interesting."

wish you all the best.

Ate Francisca smile.

"How about you, Jasmayne?"

Napatigil ako. Nagulat sa hindi inaasahang tanong niya.

"Ah... well, my day is normal. Nothing interesting."

Kumunot ang noo ni Lola.

"What do you mean."

Napatigil ulit ako. Iniisip paano ipaliwanag.

"I mean that... that... same happening to normal students."

She stare at me blankly. Urging me to speak more. I sigh.

"You know, normal day of a student. Introduce myself. Got attendance. Finalized seating arrangement. Listen to discussion and go home."

Nagagalit ako kasi hindi na isinauli ang ballpeng hiniram tapos hindi ko rin pala maibabalik itong jacket. I da-dryer ko na sana, nakalimutan ko ang planong iyon, hindi ko kasi iyon ginagawa kahit may dryer kami. Mapapagalitan ako kapag hindi ako sasabay sa hapagkainan. Tradition na namin niyang magsabay kumain. Walang mauuna. Walang mahuhuli. Maliban lang kung kailangan.

Sinindihan ko ang kerosene lamp. Pang-ilaw pa akyat sa ikalawang palapag. Magda-dryer na sana ako ng bigla nalang nag brown out. Kaya babalik nalang ako sa kuwarto. Ang unang palapag ay parang bodega lang. Dito nakasalansan ang mga lumang photo album, pinaglumaang damit, mga brochure, patong patong na mga karton at iba pang kagamitan. Ang mga wall ay sinadya talagang pagawan ng shelves para doon ilagay ang mga kumikislap na trophies at korona. Sashes hanged in the ceiling like a curtain and chandelier.

Sa isang dingding, kung nasan paakyat ng hagdanan, nakahilera ang mga malalaking kuwadro.

Mga portrait ng mga pamilya namin. Ang pinakamalaki ay ang ina ni lola at mga kapatid niya. Tatlo silang magkakapatid, bunso siya, lahat babae. Nasa gitna si Lola Rafflesia at Lolo Rogelio, mama at papa nila, nakatayo. Sa baba nakaupo ang tatlo niyang anak, pinapagitnaan si Lola Alice nila Lola Malouh at Lola Garcia. Si Lola Rosemalouh Barquillardo ang panganay, kanan. Pangalawa si Lola Garlicia Perlah Barquillardo, kaliwa. Pangatlo si Lola Walice Darling Barquillardo. Isang tingin mo palang. Alam mo na. Family of Beauty Queen. They have crown in there head except Lolo Rogelio. Wearing different sash across their body while sporting beautiful smile.

Sunod na portrait ay ang Pamilyang Valdezerra. This time, sila Lola Alice at Lolo Arman na ang nakatayo, magkatabi. Sa baba, nakaupo ang apat nilang anak, lahat lalake. Si Angkol Janus Fernando ang panganay, pangalawa si Angkol Julius Hernando, pangatlo si Angkol Marcileto Sanpedro, at bunso si Papa Reynardo Augustus. Ayon pa kay Lola Alice pinangalanan sila ng bana niya base sa buwan ng kanilang kapanganakan. Gaya sa pangalan ni Lolo- Juneilio Armando Valdezerra. Dahil beauty queen si Lola... malaking bagay sa kanya ang kawalan ng babae sa pamilya. Ang mga kapatid niyang si Lola Malouh at Lola Garcia ay may naggagandahang apo na puwede nilang ipamana ang korona. May susunod sa yapak nila.

Kaya malaki ang pasasalamat niya ng isinilang ang unang apo si Ate Lang Lang. Lalo na ng masundan ito ng babae rin. Inilipat ko ang paningin sa sumunod na portrait. Pamilya ng panganay nila, si Angkol Janus Fernando at Ante Flordelizabeth, nakatayo sa likod ng mga anak nila. Nakapatong sa balikat ang isang kamay ng mama at papa nila Ate Ylena Angela at Cassandra Francheska. Ang pinakamatanda sa magpipinsang Valdezerra.

Sinundan ito ng portrait ng pamilya ng pangalawang anak ni Lola. Nakangiti sila Angkol Julius Hernando at Auntie Anastascia Maharlika Valdezerra. At pormal namang nakaupo and dalawang dalagita niya. Sina Ate Mutya Gumamela at Ate Hiyassary Rosalejas Valdezerra. Sa panghuling portrait ay Valdezerra. Sa panghuling portrait ay yakap yakap nila Angkol Marcileto Sanpedro at Auntie Rosarianah Yves Valdezerra ang triplet: Ate Sampaguita Maya, Ate Dandeliana Aguila, Ate Doviannah Santan Valdezerra.

Walang portrait si Papa. Broken family kami. Gaya ng sabi ni Lola nag-iisang anak ako ni Papa. Reynardo Augustus Valdezerra are single now. Single parent. He raised me alone. And I don't know if his open to enter relationship again. My mom is... already have a new husband, new child, new family.

I wish her good.

I hope she now feel the love she's seeking for.

Lola name us after flowers... just like their names: Walice Darling, waling waling. Rosemalouh, rose mallow. Garlicia Perlah, sacred garlic pear and the queen of Barquillardo family, Rafflesia. Ours are... Ylena Angela- ylang ylang, Cassandra Francheska - san francisco, Mutya Gumamela gumamela, Hiyassary Rosalejas- rosas, Sampaguita Maya-sampaguita, Dandeliana Aguila- dandelion, Doviannah Santan-santan, and my name... Jasmayne Kahliliene- dama de noche.

Being a girl is indeed a blessings. She have now multiple list of who are likely to be a queen. A queen who will grace the national and international stage and bring honor to the country. Isang karangalan ang pagiging babae sa pamilyang Valdezerra. She expect us to be a pageant enthusiast. And her hot pick is Ate Lang Lang-who have both beauty and brain, Ate Maia or Sampaguita which are the national flower of Salazargon, Ate Rosalie- who are active in religious and school activity.

Gusto niyang bumawi sa pagkakataong ito. Kasi iniisip niyang pinagkakaitan siya ng panahon noon. Baka ngayon na ang tamang pagkakataon. Na hindi siya binigyan ng babaeng anak noon dahil ang mga apo na ang tutupad sa kahilingan niya. Whoever set the standard will really impressed the queen of Valdezerra family.

Nagwawalis ako sa side yard ng building, sa ilalim ng acacia, harap ng stage. Nasulyapan ko si Kieran na pahapyaw na pinapasadahan ang mga dahon. Tila ba ayaw gambalain ang mga ito.

"Torealiano, bilisan mo." udyok ko.

Umirap siya. Nanunuot na ang init ng araw. Ibig sabihin palapit na ang alas syete. Kapag naabutan kami ni Ma'am ng hindi pa nalilinis ang bakuran baka mapagalitan kami.

"Ewww," aniya.

He got my attention. Napatingin ako sa kanya. Diring diri niyang tiningnan ang tae ng langgam sa braso niya. I look up to search the bird who dirtied the maarte boy. I might thank that naughty bird. He or she have a gut!

"Ano ba!"

Saway ko ng pinahid niya sa white sleeve ko ang tae. I look at him angrily. What's your problem, boy!? Binitawan ko ang walis ting ting. Nagpunta sa poso para makapagpunas. It's located near Ate Rosalie classroom. I pump the artesian well at inilapit ang kamay ko sa bibig nito. That kid!

Napaawang ang bibig ko ng makitang hindi malinis ang lumabos na tubig... pero huli na... Nasalo ko na. What the my white uniform! Imbis na malinis ang dumi mas lalo pang lumala. Nangangamoy pa. Nangangamoy patay. What's this? Bakit ganito? Tiningnan ko ang poso. Kinakalawang na ito at hindi na talaga maganda ang kalagayan niya. Umalis nalang ako.

I go to the room and get my thumbler. Kieran is already there. I gritted my teeth. How dare him not even say sorry! Ibinuhos ko ang tubig sa cuff ng sleeve. The color is changed. From white to coffee brown. May dalang putik ang tubig doon. I closed the thumbler and try to hide the affected part by folding it. Nahirapan pa ako kasi bell sleeves ang uniporme. The fake pearl look out of place. Itinupi ko nalang 'to hanggang siko at hinayaan ang kabilang sleeves sa ganong normal na ayos.

I excused so I can passed through. Umirap siya. What the- siya pa 'yong may ganang mairita na siya 'tong may kasalanan. Alangan naman tumalon ako para makapunta sa upuan. Natural na ipatabi ko siya para makapasok ako. Bata, have some manners, okay? Uma-attitude ka ng wala sa lugar.

He sigh. I look at him.

"Ako nagtapos ng wawalisan. Hindi mo man lang ako binalikan." nagtatampo niyang sabi.

Halos mapairap ako. Oh talaga? e ano nalang ako? Na naglinis ng dumi mo? Hindi ko siya pinansin at ibinaling ang mga mata sa labas. Kalaunan dumating ang guro. Nagsimula ang discussion. During the discussion napabaling ako sa building nila Ate Rosalie. Dito sila nag-aral kaysa sa lungsod kung saan nagtratrabaho sila Aunty at Angkol dahil mahal ang cost of living doon.

Walang masyadong trabaho dito. Hindi katulad sa siyudad na kaliwa't kanan ang hiring kaya maraming mapagpipilian. Kung may hiring man limited lang 'yon tapos full slot kaagad ang position. Kunti lang din ang available na klase ng trabaho. Most of that ay mababa lang ang sahod. Gusto ko sana mag working student para masupportahan ang pag-aaral ko o kahit makakuha ng scholarship man lang. Iyon nga lang ang mga klase ng maa-applyan na trabaho dito, especially people like me, ay pangmalakasan talaga na mababa lang ang suweldo.

Ang iba pa nga ay hindi daw nasuwesuwelduhan. Naririnig ko 'yan sa mga usap-usapan ng mga kapit-bahay kong construction worker ang asawa. Masaya na sana kasi nakakuha ng trabaho pero wala palang sahod na matatanggap. Imagined how hard it is to keep working under the scorching sun that might lead them to heat stroke? Nagpapasilong nga ako agad matamaan lang ng init. Sila, buong araw nakabilad para may maibitbit sa pamilya. Tapos gaganyanin lang.

Sa Salazargon, bansa namin, mas madami pa ang unemployed kaysa employed. People are jobless. Maraming nabibiktima sa illegal recruitment. Mababa ang minimum wage kumpara sa ibang bansa. Tapos mataas ang presyo ng mga bilihin. Mas mabuti nga lang dito dahil may nahihingi kapang gulay kaysa sa capital city na lahat ipinagbibili. Even the school is lack of facility and good sanitation. Tingnan mo nga naman 'yong poso, sira na nga hindi pa clear water ang lumalabas. Pati gripo walang agos.

Bagong gawa lang 'tong building namin pero barado na ang cr. Hindi ko naman sila masisisi dahil mga pasaway talaga ang mga studyante dito. 'Yong kabilang cr, metro lang ang layo, cr ng grade 8. Sira! Sira ang pinto, ang door knob, kulay kalawang ang tubig ng inidoro, at di kaaya-aya ang baho. Meron pang napkin na kung saan saan lang nilagay. Nakaharap pa talaga sayo. Diyos ko! Ang inaalala ko ay, kung walang magagamit na palikuran, saan kami iihi? Saan kami tatae? Kung magpipigil ay masisira ang sariling kalusugan namin. Mas mahal pa ang mababayad mo sa hospital kaysa pang repair.

Pero sino ba ako?

Studyante rin naman ako. Kami lang din naman ang may kasalan para maglakas loob pa akong magreklamo. Hindi masisira iyan kung hindi sa kagagawan namin. Kami lang naman ang gumagamit niyan kasi may sariling cr ang mga faculty sa office.

Kung inalagaan lang namin ay hindi magkakaganyan ang hitsura. Bagong pintura ang wall. Anong ginawa? Nag vandalism! Maayo. Nag me love crush me love crush sila. E sana isinulat nila 'yon sa papel at nag pray sa simbahan. O di kaya bumili ng lumay, sila na sana.

And do you want to know how old they are? Wag na! Mga bata pa uy.