What Can Beauty Do?

Chapter 1: Too much for first day

Because its first day puwede pang magcivilian, kaya civilian ang suot ko ngayon. I wear pink jeans, violet round t shirt and blue shoes with colorful circular designed. Kakaunti lang ang naguniform sa mga new students while naka complete uniform naman ang mga old students.

I sigh.

I don't like Monday. I hate first day of school. And I don't like the feeling of going to school.

Inilibot ko ang mata sa buong lugar at napansin kong mas marami ang first year kumpara sa ibang baitang. May mga magulang sa gilid na nonood sa mga studyanteng nagfla-flag ceremony, sinamahan ang kanilang anak sa unang araw ng pasukan.

Ng pakawalan kami ay nagkanya kanyang tungo sa kanilang classroom ang mga studyante. Pinili ko yong pinakahuling upuan sa kanan. It's near pinakahuling upuan sa kanan. It's near in the window and near in the exit door. So whatever happen, either fire or earthquake I can quickly go out.

I closed my eyes trying to relax. Unang araw palang pagod na ako. They're too energetic, hindi ako makasabay. Pagkatapos ng dalawang subjects, recess na, hindi nagklase nag introduce lang isa isa. Nanatili lang ako sa loob ng classroom trying to get a nap. Bukod sa ayaw kung lumabas ay wala rin akong pera pambili. Hindi katulad ng iba na first day of school may malalaking baon.

Nagitla ako ng may malamig na bagay ang dumampi sa pisngi ko. Dumilat ako pero naka-nap position parin. Bumungad sa akin ang isang magandang lalakeng may hawak ng water bottle.

Matangos ang ilong, tama lang ang kapal ng kilay bagamat purmado, tsokolate ang mga mata, mapula ang maliit at makipot na labi na may bahid ng kulay itim na tinta, tracing the outline of his cupid-bow lips. May kapayatan siya at malatansong kutis.

Iwinagayway niya sa harap ko ang hawak na mineral water.

"Hi, hindi ko mabuksan. Buksan mo nga."

Kinuha ko ang bote habang nakatitig sa kanya, at habang binubuksan ko iyon ay hindi ko inaalis and titig sa kanya.

Nang tuluyan ko ng nabuksan ay ibinigay ko sa kanya kasama ang takip ng plastic bottle na hindi parin inaalis ang titig sa kanya. Kinuha niya ito at uminom.

Pinanood ko lang siya. Hawak niya sa kanang kamay ang bote habang lumalagok at nasa kaliwang kamay naman ang takip.

Nang matapos ay inilahad niya sa akin ang biko na nakapatong sa arm chair niya kanina. Nang hindi ako gumalaw at nakatitig lang sa kanya ay pinalitan niya ang biko ng bingka.

Binaba niya ang bikong nakapatong sa dahong ng saging at kumuha ng isang bingka at inilahad sa akin. This time he push it closer to my face.

Nanatili akong walang kibo at hindi kumukurapkurap kaya inilahad niya ang suman. Inabot niya sa akin ang suman sabay hawak sa arm rest ng arm chair ng kabilang row. He's arm stretch to much. Tila ba takot siyang sungaban ng pinapakaing tigre.

Nabalatan na ang suman at isusubo nalang, lumipas ang ilang minuto, nangangawit na siya, kinain nalang niya sa harap ko habang nakatitig sa akin. Pagkatapos, inilahad niya sa akin ang cassava cake na nakapatong sa dahon ng saging.

Napansin niya yatang hindi ako gumagalaw kaya binaba niya ang cassava cake at kinuha ang isang baso ng fish ball.

Tumusok siya ng isa at iwinagayway ng pabalik balik, linilito ang pusa, siyaka niya pinaikot-ikot sa harapan ko. Hinawakan niya ang aking panga at nilagyan ng puwersa para maibuka ang bibig ko.

"Aah" Siyaka niya ipinasok ang fish ball.

Inulit niya yon bago isinubo ang panibagong fish ball. He move it from left to right repeatedly, as if teasing a cat, then pinaikot-ikot niya sa harapan ko siyaka niya isinubo sa akin. Ginawa niya 'yon ng limang beses at nakalimang subo siya ng fish ball sa akin bago niya tuluyang ibinaba ang baso. May hinalungkat siya sa kanyang bag... kutsara.

Nagsandok siya ng isang kutsara ng biko at isinubo sa akin. Ibinalik niya ang kamay sa panga para piliting ibuka ang bibig ko. Samantalang nakaamba ang isang kamay niya sa baba ko, kung sakaling may mahulog, maagapan kaagad.

Matalas na ang tingin ko sa kanya. Tagos hanggang kaluluwa. Bukod sa nangangawit na ako sa posisyon ko ay madiin din ang lintik na hawak niya sa panga ko.

Binitawan niya ang panga ko pagkatapos mapakain ng biko. Pinunasan niya ang kutsara gamit ang tissue at binalot ng panibagong tissue tapos binuksan niya ang bag ko at isinilid ang kutsara kasama ang tissue'ng pinangpunas niya nito at siyaka sinara ang zipper. May hinanap siya sa kanyang bag. Nahagilap niya ang bagay na hinahanap at nagbuhos ng alcohol sa kanyang palad. He rub it all over his hands.

Binalatan niya ang bingka at kumain. Nakabaling ako sa kanya, walang kibo, walang kurapkurap. In a nap position, Jasmayne Kahliliene Valdezerra is boredly staring at her newly discovered creature. Nangangahalati na siya ng hinarap niya ulit ako at diretsong ipinasok ang kalahati sa bunganga ko. Hindi ko namalayang nanatiling nakabuka ang bunganga ko kahit wala na ang kamay niya doon.

Dahil maliit ang bibig ko, bumara ito, itinulak niya. Hirap na nagkasya ang kalahating bingka sa bunganga ko. Lumubo ang dalawang pisngi. Mabagal kong nginunguya ang pagkain. Masama ang tingin sa lalakeng nagbabalat naman ng suman ngayon. Isang subo niya nakalahati agad ang suman malagkit.

Lumingon siya. Naabutan niya akong halos patayin na siya sa tingin.

Inilapit niya sa akin ang natirang parte, like he want me to take a bite, ng natantong halos walang makakain ay ibinaba niya ang dahon ng saging. Hinawakan niya ang panga ko hanngang sa umawang ang bibig ko at walang hirap niyang isinubo ang suman. Nanatili akong walang imik, naestatwa, at tila patay na nakadilat. Bumalik siya sa pagkain ng cassava cake, sa ngayon.

We have 15 minutes break. When the bell rang, shocked, I almost choked myself for swallowing the food quickly. Teary-eyed, I successfully swallow the not well chew food.

I have a hard time chewing. Because my teeth is not in good condition. Still, my favorite hobby is eating. But he don't need to open my mouth that wide. Especially if he is easy to lost appetite.

He feel disgusted of the look of my teeth. My teeth is not in a perfect form and its kinda yellowish and some teeth are already brown. Malay natin kung anong nai-imagine niya na ikakabaliktad ng sikmura niya. He can't get it out in his mind. I think he can't resume eating after what he saw. He just forced himself so I will not feel insulted? Why do I feel guilty?

From the look of him I can judge that his a little bit maarte or maarte talaga siya. But one thing I'm sure, he's rich kid, not because he have money to buy many food or he look like one, its because that's what my gut tell me.

However if you take a look closely... I can tell that he's really a maarte based on. The way he react. The way he move. The way he express. And even his small gesture. He make it all exaggerated.

He's reaction, expression, action are very detailed. You will see it clearly and easil to read what he feel. And when he speak...

"Eww," I just confirmed it. Every little reaction, expression, action, gesture of him and the way he speaks is over.

I vomit. In front of him.

Because of the foods stock at my mouth, thinking it's not properly chew, my stomach flip. Too much eating sometimes make me vomit. It's look like my stomach cannot carry a large amount of happy pills.

My vomit scattered at the floor. My immovable position a while ago is now gone. I'm now holding at the edge of my arm rest with back slightly bent as if preparing for the next round. My seatmate keep shrieking. He even convulse in disgust and disappointment.

Thankfully his done eating. Or else that's not only his reaction. He probably faint and comatosed for a day.

Not feeling well. I stand up.

Agad niyang dinikit ang sarili sa upuan ng natantong dadaan ako sa harapan niya. He's face contorted. I probably smell like s**t right now.

Kinuha ko ang dust pan at winalis ang suka ko sa sahig. Wala na ang katabi ko sa kanyang upuan kaya malaya akong nakapaglinis. Itinapon ko sa kanal sa likod ng classroom ang dumi at ibinalik sa lalagyanan ang dust pan at walis ting ting.

Bago pa dumating ang mga kaklase ko wala ng bakas ng sinuka. Ngunit basa at nangangamoy parin pero hindi kaagad mahahalata.

Bumalik na ang katabi ko. May mga tao narin ang mga arm chair. May hinalungkat ang katabi ko sa bag. Tinalsikan niya ng alcohol ang sahig, tapos hinarap ako at tinalsikan ako ng alcohol, like a priest blessed me with holy water, nagpunit siya ng ilang pahina sa notebook ko at itinabon sa basa. Kakabili ko lang ng notebook kaya wala pang sulat. Iyon ang itinabon niya.

Pinunasan ko ang alcohol na tumulo sa pisngi ko galing sa ulo.

He put alcohol to his hands too and rub every corner of his well-manicured hands. Then get a perfume and spray it all over his body, in the air, and to me. Sinalampak ko ang likod sa backrest ng arm chair at pumikit ng mariin. O, God, why you give me a seatmate like this?

Pinili ko nalang pakalmahin ang sarili at magpahinga. The strong fragrance of perfume go in in my nostrils giving me a mild headache.

I ate my lunch at the room. I'm alone. My classmates doesn't eat their lunch in our room so I'm the only one left. Since this is my first year in highschool I decided to familiarize the blueprint of QNHS.

Quilsborough National High School have 6 buildings. One building in each year level. Two sections in every grades. The same building design. At hindi kalakihan ang field. Open field.

Sinangga ko ang bola ng makalkula kong sa jealousy tatama ang bola. Ngunit tumalbog ito pabalik. Imbis na bumalik sa mga naglalaro ng volleyball tumama ang bola sa isang taong nagpapasilong sa puno ng gimelena.

"Ouch!"

Sapo niya ang ulo na timaan ng bola at isinuyod ang mga mata sa paligid. When his eyes meet mine flame of anger reflect at his eyes. Tinuro niya ako.

"Ikaw!" singhal niya. "Kanina ka pa, ha!"

Nagsalubong ang kilay ko.

"Kanina masama ang tingin mo sa pagkain ko kaya binigyan kita! Pero anong ginawa mo! Sinuka mo! Sinuka mo sa harapan ko! Tapos ngayon tinamaan mo ako ng bola sa harap ng maraming tao!"

Ipinalibot ko ang paningin. Siya lang naman ang nanonood at iyong dalawang kasama niya. The rest, ang mga naglalaro ng volleyball na.

My side of my lips rose. Suppressing a smile. Nanlaki ang mata niya. Irritated and angry, sinugod niya ako.

"Ikaw na nga 'tong binigyan ng pagkain kahit labag sa loob ko ikaw pa 'tong nanginginsulto! Ngayon tinamaan mo ako kahit wala naman akong ginagawa! Tapos, ngingiti ngiti ka diyang bruha ka!"

Sinabunutan niya ako. Hinila niya ang nakalugay kong buhok. Hanggang baywang ang haba ng buhok ko kaya kahit inaawat na kami ay nagpatuloy parin siva. taking advantage of the length of my hair. Halos mapamura ako sa pagkakabinat ng anit ko.

May humawak sa magkabilang braso ko pero bago pa nila ako mapigilan nahablot ko na ang buhok niya. Sinabunutan ko siya. He shriek, and I hiss. I pull his hair more.

Still, dehado parin ako. Maiksi ang buhok niya, isang dulas lang nabitawan ko ang buhok niya, hindi pa nakakatulong na pinipigilan ako ng dalawang lalake na maabot siya. Tinanggap kong talo ako, tinampal tampal ko nalang ang kamay niya.

Isang pito ang umalingawngaw. Siyaka niya pa ako binitawan.

Our PO class officer show in front of us. The ruffled button down bell long sleeve and black slack hugged his body. He's shorter among the boys around me but have strong authority strength.

"Anong nangyayari dito?"