อุ่นใจรัก 16
“บุ” ต้นไม้กอดคอฉันไว้แน่นแล้วส่ายหน้าไปมาไม่หยุด ท่าทีที่แปลกไปของหลานทำให้ฉันเริ่มนิ่งและคิดอะไรบางอย่าง ทุกคนในนี้ก็เช่นเดียวกันที่มองท่าทีของต้นไม้อย่างไม่สบายใจ ทั้งพ่อแม่พี่อุ่นใจ พี่อุ่น ความสุขทุกคนกำลังมองท่าทีของต้นไม้อยู่เงียบ ๆ
“อาบลูจะรีบกลับมาหาต้นไม้ค่ะ”
“ฮื่อ!!” จู่ ๆ ต้นไม้ก็ร้องไห้งอแงกอดฉันไม่ยอมปล่อย
“ต้นไม้ลูก อาไม่ได้ไปไหนไกลเลยนะ” ฉันอุ้มหลานขึ้นมาแนบอกอุ้มเดินไปมาพร้อมกับปลอบหลานให้หายกลัว ฉันไม่รู้ว่าหลานที่ตัวแค่นี้จะมีอาการกลัวอะไรมากขนาดนี้ กระทั่งเหลือบสายตาดูนาฬิกาที่ผนังบ้านก็พบว่าตอนนี้ใกล้ถึงเวลานอนของต้นไม้แล้ว นับว่าเป็นโอกาสดีที่จะพาหลานนอนกลางวันก่อน พอหลานหลับฉันค่อยออกไปที่บ้านเพื่อดูหลักฐานอะไรสักเล็กน้อย
“หม่ำ ๆ กันนะคะ ได้เวลานอนพักแล้วนะ” เอ่ยบอกหลานมือก็รับขวดนมจากพี่อุ่นใจที่รับรู้ว่าใกล้ถึงเวลานอนของต้นไม้ อีกฝ่ายถึงได้เตรียมช
