นางฟ้ากลางป่า
660 Words
" หึหึหึ ถ้าเธอไม่ใช่ลูกของฆ่าตกร ที่ฆ่าพ่อของฉัน ฉันกับเธอคงไม่มาอยู่ในสถานะการแบบนี้" บรูคพูดเบาๆกับตัวเอง ก่อนจะเดิน หายเข้าไปในป่าที่มีหมูบ้าน ที่เป็นคนงานเหมืองพลอยของเขา เขาตั้งใจพาเธอมาที่นี้ เพราะที่นี่อยู่ห่างไกลผู้คน และที่สำคัญ
ธุรกันดาร ถ้าเกิดจะแก้แค้นให้สาสมกับที่พ่อเธอทำไว้กับ พ่อของเขาละก็ต้องเป็นที่นี้เท่านั้น
" ไอ้หมึก " บรูคเอ้ยเรียกชายหนุ่มร่างกำยำ ที่ยืนรออยู่ทางเข้าป่า พร้อมทั้งเอกสารมาให้เซ็น
" นายครับทำไมถึงมาอยู่แบบนี้ บ้านพักของนายก็มี จะมาอยู่ให้ลำบากทำไมละครับนาย..." เสียงหมึกเลขา คนสนิทเอ้ยหยอกคนเป็นเจ้านายออกมาอย่างคนไม่รู้อะไร บรูคได้ยินน้ำเสียงกวนประสาทแบบนั้นก็ยกเท้าขึ้นจะถีบแต่หมึกรู้ทันเบี่ยงตัวหลบได้
" แฮะๆ แฮะๆ ไม่ได้แอ้มผมหรอกครับ 5555" เสียงหมึกหัวเราะเยาะคนเป็นเจ้านาย บรูคเห็นแบบนั้นก็ยิ้มส่ายหัวอย่างนึกรำคาญลูกน้องคนสนิท ที่โตมาด้วยกันตอนที่เขากับไปรับตำแหน่ง เลยทำให้ทั้งสองสนิทกัน แล้วหมึก หรือว่าชื่อจริงๆของเขา คือไมค์ สุดโหดในคราบรอยยิ้มที่ดูไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่รอยยิ้มนั้นที่แฝงไปด้วยความอันตราย ที่ใครก็ไม่รูนอกจากบรูค เพื่อนรักที่สนิทสนมกันมาแต่เด็ก รวมทั้ง เดอเร็ค ก็ด้วยพวกเขาทั้งสามโตมาด้วยกัน ฝึกฝนการต่อสู้และก่อร่างสร้าง ตัวมาด้วยกันจนทำให้แก๊งมาเฟียของพวกเขายิ่งใหญ่และขยายการปกครองออกไปแทบทั้งประเทศก็ว่าได้
" ไมค์มึงอย่าเพิ่งบอกใคร ว่ากูอยู่ที่นี้" บรูค
เอ้ยออกมาเพื่อขอร้องเพื่อนรัก เพราะถ้าคนรู้มากจะทำให้คนร่างบางที่อยู่ห่างออกไปในกระท่อมจะไม่เกรงกลัวและสร้างปัญหา และที่สำคัญที่สุด เขาไม่ชอบความวุ่นวาย
" มึงมีอะไรซ่อนอยู่ในนั้นว่ะไอ้บรูค" หมึก หรือไมค์ เปลี่ยนท่าทีคุยกับคนเป็นเจ้านายด้วยสีหน้าเป็นกังวล เหมือนเขามีอะไรกวนใจและกลัวว่าจะเกิดขึ้น
" เปล่าหรอกไม่มี กูแค่อยากมาอยู่เงียบสักพัก ก่อนจะไปตาใหาคนที่ฆ่าพ่อกู " บรูค ไม่ยอมพูดความจริงกับคนเป็นเพื่อน เพราะเขาไม่อยากให้เพื่อนรักเป็นห่วง พอไมค์ได้ยินแบบนั้นก็ไม่เซ้าซี้เพราะเขารู้เรื่องนี้ดี ว่าบรูคกลับมาในครั้งนี้มาเพื่อแก้แค้น
" เอ้อ ถ้างั้นก็แล้วแต่เจ้านายเถอะครับ" ไมค์พูดน้ำเสียงออกมากวนๆ ก่อนจะยิ้มเยาะเพื่อน
" กูถามจริงๆเถอะ ใครตั้งชื่อให้มึงว่ะ หมึก 5555 ไอ้สัสเฉยชะมัด" บรูคหัวเราะออกมา เมื่อได้ยินชื่อใหม่ของคนเป็นเพื่อนที่ไม่รู้ ใครตั้งให้
" fuck you cunt " ทีนี้ไมค์เป็นคนด่า บรูคบ้าง
ก่อนจะทำหน้าดุมองคนเป็นเพื่อนอย่างไม่จริงจัง
" เอ้อๆ แล้วแต่มึงเถอะ จะชื่อเหี้ยอะไรก็ช่างกูไม่สนใจ กูขออย่างเดียวอย่าบอกใครว่ากูอยู่ที่นี้ก็พอ" บรูคเปลี่ยนเรื่องเมื่อรู้สึกว่าเริ่มจะออกมานาน เขาเริ่มเป็นห่วงเชลยตัวน้อยขึ้นมา
" อื้ม" ไมค์พูดแค่นั้น จากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันไป โดยที่หมึกขับรถตรงไปที่เหมือง ส่วนบรูคเดินเรียบเข้ามาในป่าอย่างเงียบๆ ก่อนจะมาเจอนางฟ้าตัวน้อย ใส่ชุดชาวบ้านโดยเธอใส่ผ้าถุงสีเขียวเสื้อคอกระเช่า สีฟ้าขับกับผิวขาวจนหมดจด ผมยาวลอนที่เป็นธรรมชาติยาวถึงกลางหลังถูกหหมัดรวบไว้ข้างหลัง
บรูคยืนมองคนร่างน้อยอย่างตกตะลึง ในความงามของเธอ
- Writer
