“เอาเถอะข้าจัดการพวกนางได้ อย่าห่วงเลย ห่วงเรื่องของท่านเถอะ”
“เรื่องทหารของข้าต่างหาก”
“นั่นแหละ ทหารของท่าน”
“ทหารของข้าถามว่า ความรู้สึกเช่นนี้เรียกว่าอะไรกันแน่”
“ทหารของท่านคงจะชอบสตรีผู้นั้น บุรุษที่ฝึกทหารมาก ย่อมไม่เข้าใจในเรื่องความรัก แม้เรื่องเช่นนี้จะเป็นเรื่องธรรมชาติก็ตาม”
“เช่นนั้นข้าสมควรแนะนำกับทหารผู้นั้นว่าอย่างไร”
“บอกรักสตรีผู้นั้นเสีย นางจะได้เข้าใจ และยอมเป็นภรรยาของเขา”
“ดูเหมือนจะยาก”
“เช่นไรเล่าท่านแม่ทัพ ทหารของท่านนายนี้เป็นคนเช่นไร”
“เขาย่อมไม่กล้าบอกสตรีที่ชอบตามตรง”
“ชอบแล้วไม่บอกจะปากแข็งเพื่ออันใด”
“เขาขี้อาย”
“เช่นเดียวกับท่านใช่หรือไม่ ท่านในยามออกรบดั่งราชสีห์ ชักดาบออกจากฝักย่อมได้ดื่มเลือดคน ครั้นพอจะรักไม่ต่างกับกระต่ายน้อยน่ารัก หลบอยู่แต่หลังกองผัก” กุนซือลั่วมองคนตรงหน้าขาดถึงเพียงนี้เชียวหรือ “ต่อให้ท่านผดุงคุณธรรม กับโจรผู้ร้ายท่า
