“พี่จินรักส้มหวานนะคะ” เธอส่งส้มหวานให้กับคุณครูหน้าประตูโรงเรียนพร้อมบอกรักหนูน้อย
“ส้มหวานก็รักพี่จินนะคะ ตอนเย็นเจอกันนะคะ” หนูน้อยยกมือไหว้พี่เลี้ยงและครูสอนพิเศษด้วยรอยยิ้ม
“ค่ะ” เธอตอบรับอย่างไม่เต็มเสียง เพราะหลังจากวันนี้เธอจะไม่ได้เจอกันกับหนูน้อยอีกแล้ว
“ฝากด้วยนะคะคุณครู”
“ค่ะคุณจิน”
“พี่จินไปนะคะส้มหวาน”
จินตนาพยายามกักเก็บน้ำตาไม่ให้ไหลจึงแหงนเงยขึ้นมองฟ้าก่อนจะมองไปทางส้มหวานที่ยืนยิ้มให้ตนเองแล้วโบกมือลาเดินจากไป วันนี้เธอมาส่งส้มหวานที่โรงเรียนปักษาไม่ได้มาด้วยเพราะที่เหมืองแร่ยังวุ่นวาย พอเสร็จจากกิจรักเขาก็อาบน้ำแต่งตัวเข้าเหมืองแร่โดยไม่ทานข้าวเช้า และไม่มาส่งหลานสาว เขาให้เธอมาส่งเอง เธอไม่ให้คนงานที่บ้านมาส่งเธอเลือกพาหนูน้อยนั่งรถรับส่งประจำทาง และเป็นโชคดีของเธอที่เขาไม่มา ตัดสินใจแล้วว่าจะใช้โอกาสนี้แหละหนีไปจากคนเลวระยำ หนีไปให้ไกลที่สุดแล้วจะไม่กลับมาเจอหน้
