บทที่ 14 เลือกเธอ
เห็นสายตาคนที่นั่งอยู่ที่ตะทำงานของฉันแล้วรู้สึกขนลุกซู่ ทำไหมถึงทำหน้าอย่างนั้น
“ไปไหนมา!!!!!”
“กินข้าวไงค่ะ คุณกรคุณมีธุระอะไรเหรอเปล่าค่ะถึงมาหาฉันถึงบริษัท”สายตาทุกสายตากำลังมองฉัน ฉันเลยต้องเก้บอาการซะหน่อย
“ทำไม พูดกับฉันแบบนี้ อีกอย่างถ้าไม่มีธุระฉันมาหาเธอไม่ได้เหรอไง!!!”
“เออ...ได้สิคะ เออ...ลิตาว่าเราออกไปคุยกันด้านนอกดีกว่าค่ะ”
“ทำไม...ต้องคุยด้านนอก”
“เออ.....”ฉันหันไปมองสายตาทุกคนที่กำลังแอบมองฉันและคุณกรคุณ
“ก็ได้!!!!?”ฉันเลยพาเขาขึ้นมาคุยตรงดาดฟ้าของบริษัท
“คิดถึงจังเลยยย....”อยู่ๆเขาก็เดินเข้ามากอดฉัน
“อย่าค่ะ เดียวมีคนเห็น”ฉันพยายามจะสะบัดเขาออกไป เพราะกลัวคนอื่นเห็นแล้วมันจะดูไม่ดี
“เธอเป็นอะไรของเธอลิตา”เขาผละฉันออกทันที
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ฉันกลัวมีคนมาเห็นมันไม่ดีสำหรับคุณนะคะ”
“ไม่ดีสำหรับฉันยังไง”
“ก็....ก่อนหน้านี้คุณเป็นคนบอกฉันเอ
