บทที่ 9 เสียใจ
ฉันหูฝาดไปหรือเปล่านะ เขาขอโทษฉันจริงๆเหรอ เอาจริงๆเรื่องเมื่อวานฉันโกรธเขามากๆเลยแหละ เห็นแกตัวที่สุด
“โอเค ผมขอโทษ”
“?”
“ไอ่บอสบอกผมหมดแลว้”
“หึ เชื่อแล้วใช่ไหมห้ะ!!! ทีฉันบอกทำไมถึงไม่เชื่อ”
“โอ๋ๆ ปะไปหาอะไรกินกัน”อยู่ๆเขาก็เข้ามาอ้อนฉันแหะ เหมือนได้ฟิลแฟนเลย
“คุณมีมุมนี้ด้วยเหรอ????”
“อะแฮ่มมม ป่าวววว ผมไม่ได้ทำอะไร คุณหิวใช่ไหมปะไปหาไรกินกัน”เข้าทำท่าทางเหมือนกับไม่ได้มีอะเกิดขึ้น น่ารักเหมือนกันแหะ
เขารีบลากฉันเขาลิฟต์ก่อนที่จะกดปิดมันจากนั้น เขาทั้งหอม ทั้งกอดฉัน
“นี่คุณกรพอได้แล้ววว”
“ผมยังไม่หายคิดถึงคุณเลย”
“เดียวมีคนเห็นขึ้นมานะคะ”
“เห็นก็เห็นไปสิ ผมไม่สนใจอะไรแล้ว”
“หื้มมมม?”
ร้านอาหารแห่งนึง
เขาพาฉันมาทานอาหาร ร้านอาหารหรูแห่งนึงโดยที่พนักงานยิ้มทักทายเหมือนกับเขาเป็นลูกค้าประจำ
“อ้าววคุณกรจะมาไม่โทรบอกผมก่อนหล่ะครับ แล้ววันนี้คุณดีนี่ไม่มา.....
