เธอก็แค่เด็กน้อยหัดจูบ เด็กน้อยหัดท้าทายอำนาจของผมก็เท่านั้น
“อื้อ” เธอร้องครางประท้วงในลำคอ เมื่อผมเริ่มรุกหนักมากขึ้นไปจนตอนนี้เธอพยายามยันไหล่ผมให้ออกห่าง แต่ผมกลับคว้าข้อมือเธอทั้งสองข้างไว้เหนือหัวและกดทับร่างกายเธอจนแนบชิดกัน สัมผัสได้ถึงร่างกายนุ่มนิ่มที่อยู่ใต้ร่าง ผมค่อยๆ ถอนจูบออกมามองใบหน้าสวยที่หอบหายใจหนัก แก้มทั้งสองแดงระเรื่อจนผมยิ้มมุมปากเมื่อเธอนิ่งเงียบไป
“ก็จะเจอแบบนี้ไง” ผมพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ระงับอารมณ์ตัวเองได้... ต้องระงับให้ได้สงคราม!
“...”
“หึ ใบ้กินเลยหรือไง สาวน้อย” ด้วยความหมั่นเขี้ยวจึงบีบจมูกเธอและลุกขึ้นกระชับผ้านุ่งที่พันเอว ม่านฟ้าลุกขึ้นนั่งและมองผมตาขวาง ก่อนจะกระทืบเท้าเดินออกจากห้องไป “จะได้รู้ว่ามันอันตรายแค่ไหน เลิกยุ่งกับฉันเถอะ”
บ่นพึมพำออกมาแม้ว่าเธอจะไม่ได้ยินก็ตามที ผมแต่งตัวเสร็จออกมาเห็นว่าม่านฟ้านอนเล่นอยู่บนโซฟา เธอเงียบปากไม่แม้แต่จะ
