ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มให้พ่อที่ลูบไล้แก้มของฉันไปมา “พี่พายใจดีไม่เคยเปลี่ยน ม่านป่วยจนไม่มีสติพี่พายก็พามาส่งที่โรงพยาบาลเลย”
“คนเก่งของพ่อ พักผ่อนนะลูก” ฉันเห็นพ่อมองนาฬิกาอยู่บ่อยครั้งจึงทำตามที่พ่อบอกคือนอนลง และมองพ่อที่เตรียมตัวกลับไปทำงานที่กรมตามเดิม “พ่อจะรีบทำงานชิ้นนี้ให้เสร็จ จะลาพักร้อน พ่อจะให้เวลากับลูกมากขึ้นนะม่านฟ้า”
ริมฝีปากร้อนผ่าวกดจูบมายังแก้มของฉัน “ม่านไม่เป็นไรค่ะ พ่อไปทำงานเถอะ ม่านเข้มแข็ง ฮึบ!”
ชูกำปั้นให้พ่อที่ยิ้มอ่อนก่อนจะหยิบหมวกตำรวจถือออกไปพลางโบกมือและชี้ให้ดูว่าซื้อของโปรดมาฝาก แต่ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะกินเลยสักนิด พ่อบอกทิ้งท้ายว่าพรุ่งนี้จะรีบมาหาทันทีที่ว่าง เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องปิดลงจึงลุกขึ้นนั่งตามเดิม
มองออกไปยังนอกระเบียงซึ่งตอนนี้ฝนกำลังเทลงมาอย่างหนัก ความฝันของฉันมันดีมากเลยนะ เสียดายที่มันไม่ใช่ความจริง... หันไปหยิบมือถือที่หัวเตียงขึ้นมาถ่
