ฟ่านอวี้เหยาตื่นขึ้นมาบนเตียงที่มีฝูกหนานุ่ม นางไม่ได้ปวดเมื่อยร่างกายอย่างที่ควรจะเป็น ยิ่งกว่านั้นหลับสบายมาก เรียกได้ว่าพอร่างกายรู้สึกโล่งหลังจากปลดปล่อยพร้อมปู้หว่านถิงถึงสามรอบด้วยกัน สตินางก็คล้ายหลุดออกจากร่าง
เขาทำร้าย ข่มเหงนางหรือ เรื่องนั้นห่างไกลความจริงนัก ด้วยฝ่ายนางพึงใจในสิ่งที่เขากระทำ อีกอย่างรอบสุดท้ายก่อนที่จะหมดแรงและผล็อยหลับ มันคือโมงยามที่หวานล้ำ ชายหนุ่มแก้เชือกที่มัดเนื้อตัวนางออก เมื่อเป็นอิสระ นางก็ไม่ได้ขยับหนีไปไหนแต่กอดเขา บีบนวดเนื้อตัว และเป็นฝ่ายส่งลิ้นเข้าไปไล่ต้อนในโพรงปากของอีกฝ่าย
ปู้หว่านถิง สอนบทเรียนรักให้นางคลั่งไคล้เขา และยามที่ตวัดเรียวลิ้นเล็กๆ รัดลิ้นสากร้อนเย้าหยอกกัน ฟ่านอวี้เหยารู้สึก ร้อนฉ่าไปทั้งร่าง ในที่สุดนางก็ค้นพบว่า ตนชอบจูบกับผู้ชายคนนี้ และเขาต้องมอบความเร่าร้อนให้นางทุกเมื่อ ในยามที่ประกบริมฝีปากด้วยกัน
“เมื่อใดที่ข้าเรียกร
