เช้าต่อมา
ด้านเชอเนมร่างบางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเนื่องจากแสงแดดยามเช้ากระทบเข้ากับเปลือกตา
“อ่า...นี้มันกี่โมงแล้วนิ” ร่างบางรู้สึกตัวบิดไล่ความขี้เกียจบนเตียงนอนทุกเช้าอย่างที่มักทำเป็นประจำ ทว่าขณะที่ลุกขึ้นนั้น ร่างบางที่อยู่ในอาการสะลึมสะลือถึงกับตาเบิกกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ เมื่อพบว่าตนนอนอยู่ในห้องและเตียงนอนของมอส ถึงกับหายง่วงปานปิดทิ้ง
“โอ้...” นี้ฉันมาหลับอยู่บนเตียงของพี่มอสได้ยังไง มือเรียวยกขึ้นมาปิดที่ปาก ทว่าขณะนั้นเสียงรถสปอร์ตคันหรูร่างบางชะเง้อคอมองจากบนห้องกับพบว่ารถสปอร์ตคันหรูของเขากับวิ่งออกไป
“ใช่สิ เมื่อคืนฉันจำได้ ฉันเพลียและเผลอหลับ 10 นาทีของฉัน” แต่จำได้ฉันไม่มีทางหลับแล้วเดินละเมอขึ้นมานอนบนห้องเขาแน่นอน เป็นไปไม่ได้ แค่คิดเธอนอนร่วมเตียงกับรุ่นพี่หนุ่มต่างคณะ ใบหน้าสวยถึงกับแดงซ่านร้อนขึ้นที่ใบหน้าพราวๆ
“ให้ตายสิ ฉะ...ฉันนอนกับเขาอีกแล้วเหรอ” อยากจ
