“เชอเนม แค่เด็กเลี้ยงที่ผมยังไม่เบื่อ จะคิดอะไรมากละคับ” เชอเนมที่เดินออกมาจะไปเรียกมอสนั้น ใบหน้าสวยที่ได้ยินเช่นนั้น ถึงกับซีดเผือก ไม่ใช่แค่เธอที่ได้ยิน มือเรียวของรันลนาคว้าเขาที่เรียวแขนเล็ก สองสาวออกมาคุยกันที่นอกร้านอีกโซนที่ไกลจากมอสและเลโอนิกซ์ยืนอยู่
“พี่รัน” เชอเนมฉันไม่กล้า แม้แต่จะมอสหน้ารันลนาเธอระอายแก้ใจที่ฉันโกหกพี่สาว
“ชั่งเถอะ เนมไม่ต้องพูดพี่เข้าใจ พี่ไม่ได้ว่าอะไร” รันลนาถึงกับจุกในอก รู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของมอสแต่นั้นก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเธอมองออกว่าเชอเนมนั้นรักเขา
“พี่รัน พี่รันกับคุณเลโอนิกซ์มาด้วยกันได้ไง ค่ะ” เชอเนมยังสงสัย
“เนม ห้ามเอ่ยชื่อพี่เจนกับคุณมอสเด็ดขาดนะ พี่ขอร้อง”
“เกี๋ยวไรกับพี่มอส เหรอค่ะ” ยิ่งรันลนาเอ่ยมาเช่นนั้น เชอเนมยิ่งสงสัยหนักมากไปอีก
“ไว้ เราค่อยนัดเจอกันใหม่ วันนี้พี่มีเวลาแค่นี้ พี่ต้องไปแล้ว” รันลนาที่เห็นเลโอนิกซ์เดินมาแล้วนั
