อันตรายรักวิศวะ 4 | ให้ย้ำอีกรอบไหม
946 Words
“นั่นไง พูดถึงก็มาพอดีเลย”
“ทำไมไปห้องน้ำนานจังแพรวา อีกนิดเดียวพวกฉันจะเดินไปตามแกแล้วนะ” พอใจพูดอย่างเป็นห่วงเพื่อนสนิท เมื่อกี้เพิ่งคุยกันว่าทำไมแพรวาถึงไปห้องน้ำนานขนาดนี้ ตกลงกันว่าถ้าอีกห้านาทีไม่กลับมาจะเดินไปตาม พูดยังไม่ทันขาดคำแพรวาก็กลับมาแล้ว
“ออกไปคุยโทรศัพท์ด้วยก็เลยนาน” ตอบเฉไฉทั้งที่ความเป็นจริงอยู่กับลูคัส ตอนนี้ยังไม่พร้อมบอกเพื่อนสนิทเรื่องหมั้น
“พวกฉันตกใจหมด คิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก”
เธอมองแยมส้มที่พูดแล้วอมยิ้ม
“ฮานึล”
“ห้ะ?”
“คืนนี้ฉันไม่ได้ไปค้างที่คอนโดแกแล้วนะ”
“อ้าว ทำไมอะ”
“ว่าจะกลับไปเคลียร์งานต่ออะ อยากรีบทำให้มันเสร็จเร็วๆ” รู้สึกผิดเหมือนกันที่โกหกเพื่อนสนิทแบบนี้ แต่จะทำยังไงได้ ถ้าเธอไม่ไปตามคำสั่งของลูคัส คงถูกเขาถอนหมั้นอย่างแน่นอน
“ผีขยันเข้าสิงหรือไง กำหนดส่งสิ้นเดือน เหลือเวลาอีกตั้งสามอาทิตย์แน่ะ”
“แค่อยากรีบทำให้มันเสร็จเร็วๆ เวลาที่เหลือจะได้เอาไว้พักผ่อนไง”
“โอเคๆ ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าค่อยมานอนคอนโดฉันก็ได้”
“ขอโทษน้า”
“ไม่เป็นไร เลิกทำหน้ารู้สึกผิดใส่ฉันได้แล้ว มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น”
“กลัวแกโกรธอะ”
“ฉันไม่ใช่พวกคิดเล็กคิดน้อยอะไร ดื่มกันต่อเถอะ”
เธอคว้าแก้วเบียร์ตรงหน้าตัวเองมาแล้วยกขึ้นดื่ม สายตาแอบมองลูคัส เขากำลังดื่มกับเพื่อน ข้างกายมีผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งด้วย ท่าทางคงสนิทกันไม่เบา เธอละสายตาจากเขากลับมาสนใจเพื่อนตัวเองต่อ
รู้จักนิสัยเขามาบ้าง ลูคัสเป็นเสือผู้หญิงอีกทั้งยังไม่เคยมีแฟนมาก่อน ผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตล้วนเป็นเพียงของเล่นบนเตียงเท่านั้น พอเล่นเบื่อก็เขี่ยทิ้งอย่างไม่ไยดี ในอนาคตคิดว่าตัวเองคงเป็นแบบนั้น ตอนนี้ลูคัสยังสนุกกับร่างกายของเธออยู่
วันไหนที่เขาเล่นเบื่อแล้ว… เตรียมตัวเตรียมใจโดนเขี่ยทิ้งได้เลย
( 10.45 )
“กลับบ้านดีๆ นะ”
“แกขับรถกลับบ้านไหวไหมเนี่ยแพรวา” แยมส้มถาม
ก่อนหน้านี้แพรวาซัดโซจูไปสองแก้วติด แม้ไม่ได้แสดงออกมาว่าเมา แต่สังเกตเห็นว่าเพื่อนสนิทเดินเซเลยเป็นห่วงกลัวว่าจะขับรถกลับไม่ไหว
“ไหว…”
“ให้พอใจขับรถไปส่งไหม เดี๋ยวฉันขับตามหลัง” ฮานึลพูด
“ไม่เป็นไร ฉันขับกลับได้”
“แต่ว่าเมื่อกี้แกเกือบตกบันไดนะ” ดีที่ฮานึลคว้าไว้ทัน ไม่อย่างนั้นแพรวาคงตกบันไดจริงๆ
“ฉันขับได้จริงๆ พวกแกไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
พอใจ ฮานึล และแยมส้มหันหน้ามองกันแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ กับความดื้อรั้นของแพรวา รู้ว่าเพื่อนสนิทมีความสามารถดื่มแล้วขับรถกลับบ้านได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี
ทั้งหมดแยกย้ายกันกลับ แพรวาเดินไปที่รถของตัวเองพลางล้วงหากุญแจรถในกระเป๋า ไม่ทันใช้เปิดก็หล่นออกจากมือเสียแล้ว
พรึ่บ
กุญแจรถที่ตกอยู่พื้นถูกใครบางคนชิงหยิบไปก่อน เธอมองเจ้าของการกระทำเมื่อครู่ พอรู้ว่าเป็นใครหัวใจพลันกระตุกวูบขึ้นเองอัตโนมัติ
“ขะ…ขอกุญแจรถ..อ๊ะ!”
หมับ!
พูดยังไม่มันจบประโยคก็ถูกลูคัสลากให้เดินตามไปโดยไม่ทันตั้งตัว
“จะ…จะพาฉันไปไหน” ลูคัสไม่ตอบ พอมองเห็นรถสปอร์ตหรูที่จอดเอาไว้ก็เข้าใจทุกอย่าง เขาผลักเธอให้เข้าไปนั่งตรงเบาะข้างคนขับ ส่วนตัวเองเดินอ้อมไปอีกฝั่ง เปิดประตูรถออกแล้วเข้ามานั่งหลังพวงมาลัย
“จะพาฉันไปไหน แล้วรถของฉันล่ะ”
“เดี๋ยวให้คนมาขับกลับไปให้”
เขาเลือกที่จะตอบประโยคหลังแต่ไม่ยอมตอบประโยคแรกของเธอ
“นายยังไม่ตอบเลยนะว่าจะพาฉันไปไหน”
“เพนท์เฮาส์ของฉัน”
ตึกตัก ตึกตัก
เป็นอีกครั้งที่คำพูดของเขาทำหัวใจเธอเต้นแรง ดึงสายตาไปมองถนนตรงหน้าพลางบีบมือที่วางบนหน้าตักแน่น ไม่ต้องถามต่อก็รู้ว่าไปทำอะไร
เซ็กซ์…
นั่นแหละคือสิ่งที่ลูคัสต้องการจากเธอในเวลานี้
“คิดว่านายจะไปกับผู้หญิงคนนั้นซะอีก” ไม่รู้อะไรทำให้เธอมีความกล้าหาญพูดถึงผู้หญิงคนนั้น ทำแบบนี้เดี๋ยวลูคัสอาจจะคิดว่าเธอหึงเขา
“แค่อดีตคู่นอนที่ถูกตัดความสัมพันธ์ไปแล้ว”
“ตอนนั้นฉันยังเห็นนายกับเธออยู่ด้วยกันอยู่เลย”
“ดูเหมือนตอนนี้เธอกำลังทำตัวเป็นเจ้าของฉันอยู่เลยนะ” ภาพที่แพรวาเห็นคือก่อนที่เขาจะตัดความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้น เกลียดที่สุดคือคนประเภทชอบแสดงตัวว่าเป็นเจ้าของเขาและเรียกร้องหาสถานะที่ชัดเจน เลยตัดปัญหาโดยการตัดความสัมพันธ์ทิ้งอย่างไม่ไยดี
“ฉันก็แค่พูดในสิ่งที่ตาเห็น”
“ต้องให้ย้ำอีกรอบไหมว่าเธออยู่ในสถานะอะไร?”
“…”
“อย่าลืมว่าฉันสามารถเขี่ยเธอทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าเธอทำให้ฉันไม่พอใจ”
เธอไม่ตอบอะไรกลับ เบือนใบหน้าไปทางอื่นเพื่อซ่อนความรู้สึกขุ่นเคืองจากสายตาไม่ให้ลูคัสเห็น เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากบ่วงกรรมนี้สักที เธออยากเป็นอิสระจากลูคัสและแม่เลี้ยงเต็มทีแล้ว
- Writer
