PROLOGUE
1064 Words
Ax's POV
***
A GREAT DAY TO HAVE A FLIGHT. Nakaupo ako sa business class seat while tipping up to off my mobile. Narinig ko pa ang pagsasalita ng piloto na noo'y nagsasabing e-off na ang mga gadgets sa mga oras na iyon.
Nang maipwesto na ang sarili sa seat, ay pasimpleng nag ayos ako ng pagkaka upo at inabot ang nakalagay sa paanan na mga magazine.
Pasimple ko itong binuklat na parang interesado sa mga nakasulat. Nabasa ko pa ang isang article mula sa isang fashion gallery na pinapamahalaan ng isang sikat na architect designer.
She's the Asia's most requested interior designer and awarded as the top elite among the globe. Napataas kilay ako ng makita ang lokasyon nya.
Philippines.
"Hmm.. It's more interesting then.."
nilabi ko pa while returning it on my left hand.
Napasandal ako sa pagkaka upo at mariing ipinikit ang mata pero ilang segundo pa ang nakalipas ay may kung sinong kumakalikot sa tenga ko.
Wala sa sariling napamulat ako at dismayadong binalingan ang kung sinong nasa tabi ko.
Nang makita'y nabigla na lang ako, dahil isa 'yong batang lalaki na may kulot na buhok.
"Buenos dias señor hermoso" bati pa niya sa akin.
Napataas ang kilay ko.
"Spanish? "
sambit ko pa sa pagkakamangha.
"Oh, sorry." dinig kong sabi ng katabi niyang lalaki na tila may malambot na pilantik na galaw.
"--sorry, if he annoys you. Matabil lang talaga ang batang 'to, halika nga dito Devign.." sabi pa ng lalaking iyon bago pa ginulo ang buhok ng batang pinagitnaan namin.
I exhale and return my mind to my track. I am now currently heading to Philippines for some client negotation and to face my long time guardian.
He is such a pain in my ass, sa tinagal tagal kasi ng pagiging guardian nito sa akin, ay ni hindi ko ito nakikita at nakakausap ng personal. Kung bakit kinakainisan ko ang matandang iyon, ay dahil lahat ng desisyon ko bilang CEO ng aming kompanya ay dapat aprobado niya. Lahat alam niya, at lahat ay dapat nakaplastado sa committee na siya mismo ang nag-organisa.
Sa madaling salita, hawak niya ako sa leeg.
Ipinikit ko pa ang mata at sinasariwa ang mga panahon noong nakikipag usap ako dito para sa isang pabor.
Flashback.
"Hello! Why you're avoiding my call, ha?!" asik ko pa sa kabilang linya.
"Hello, No son, look I'm in the middle of.. Oh' ano pang hinihintay nyo, maglaro na kayo.." He paused and a few moment, later, he continue. "--I'm here in Palau, son. I'm busy."
"--busy playing, ha?" sarkastiko kong dugtong sa kaniya.
Narinig ko pang bumuntung hininga ito.
"Hey, why you froze my account? f**k that Now, how the hell I'll buy my things?
.. How I --"
"--listen. I froze it for now, pero ibabalik ko naman, just give me some clear reason why the hell you brought that airline? Ano 'bang iniisip mo,ha?" narinig ko pang sabat ng guardian ko sa kabilang linya.
"Ugh. It's my collection." simpleng saad ko dito.
"Really?" his sarcastic laugh.
"Yeah.. It's nothing." I added.
"Hell nothing, ha? For Christ's sake, you're a grown up heir of your father, and you owed this luxury life from him. Gamitin mo naman sa tama..It's not a game anymore. Grow up."
"Tss.. Seems that you replaced him now, ha? Let me clarify. You're just my guardian, you're not my dad. "
"Shut your mouth! For we know the set up since then, ako ang pinagbilinan nila sa'yo, kaya, sa ayaw at sa gusto mo.. I will decide anything for you. Are we clear?" he used that tune again.
"f**k you!" I shouted.
"I know. I love you too. Take care of your self. Don't forget, I can clearly see you anywhere, bud. " he justify the last words with a pointed voice.
Kasalukuyan.
Napamulat ako ng mata sa mga oras na iyon.
Apat na oras na lang at lalapag na ako sa bansang matagal ko nang iniwan. Ang Pilipinas.
Matagal na kasi akong naninirahan sa California, at doon na naglagi.
I owned my company in my goddamn hands, but literally, I have no power to subside it and reform the system, dahil kay Mr. Buen. Ang aking guardian. He is the one who can control it. For the moment..
So ironic, I have his authority and all, pero ni hindi ko nga alam ang totoo at kumpleto nitong pangalan.
I smiled for f*****g idiot rhyme in my head.
A powerless Almighty.
I tsked by my thought that time.
"Pathetic."
Sabi ko pa sa kawalan.
Pero mayamaya pa ay naramdaman ko na naman ang batang lalaki na nasa tabi ko at kinakalabit ang manggas ng aking suit.
"Señor. por favor sonríe, uno, dos, tres, queso ..."
Napa awang na lang ang bibig ko nang may kung ano itong hawak at nagflash na lang bigla.
Damn!
He took me a stolen picture.
Napagitla pa ako sa kanyang ginawa na tila may naalala sa eksenang iyon.
It was five years ago.
That f*****g time where I lived my life to the fullest, alone and carefree state in California. Nasa kalagitnaan ako ng aking edad at naghihintay na maging ganap na tagapagmana ng kompanya. Pero dahil sa isang kasunduan ng aking papa kay Mr. Buen, as his will of testament saids, I can own my goddamn company if I at least wed any f*****g woman first.
And to that delirious state of mind, I bump to that woman na siyang rason why I still breathing this time.
I almost quit myself for Christ's sake. Pero, naisalba niya ako. That woman na animo'y armalite makapagsalita. And the hell! She even gave me my nickname.. 'Supladong chimpanzee'.
Dahil din sa kanya, heto ako ngayon at wala sa katinuan na hinahanap ang sarili, 'cause literally.. I gave myself a vow to that stranger and here I am, longing to have her as my 'real' wife at all. Hindi dahil naisakal ko ang sarili sa kanya pero.. Dahil alam kong sa puso ko..
Sa munting oras na kasama ko ito..
Ramdam ko na..
Mahal niya ako.
She don't know who am I. And I don't either don't know who the hell she is.
"Glory" I mouthed that time while holding our wedding ring.
Itutuloy.
- Writer
