Chapter 2
1177 Words
Ax's POV
...continuation of flashback.
I sail my yacht by myself, little the f*****g you don't know. I can manipulate any type of vehicles, from airline, cars and even submarine.
I am a self-thought geek na walang ginawa kundi magpakawala sa lahat ng bagay. Kaya nga siguro halos 'saang sulok ng mundo ay napuntahan ko na.
Pero, for that lone voyage of my life, I don't have any destinations where I can settled off.
Hindi ko alam, pero, nagpapakasaya lang ako ngayon sa lahat ng bagay. Well, maybe dahil..
Ayokong maging malungkot at depress.
Lumaki kasi akong walang ama, I mean.. Lumaki lang ako sa pangangalaga ng mga katulong at mga utusan ng aking inang dugong maharlika. Hindi ko alam ang buong istorya, kung bakit naging asawa ni mom si dad na isa lamang na enhinyero at dating ex-military. Hindi ko lubos ma-analyze kung bakit dinampot ni mom si dad sa putikan.
Or let me clarify, binili. Tss.
I can clearly imagine, baka yaman lang ni mom ang gusto ni dad, kaya siguro naging bilyonaryo ito sa larangan ng negosyo.
And for that f*****g state of my childhood memory, puro trabaho lang ang inatupag ni dad sa tanang buhay niya. Habang si mom naman ay tila monghe na halos hindi lumalabas ng aming kastilyong tila naging bartolina ko na rin.
I am freaking commanded by royalties and dukes. From my butler to my nutritionist to my craftsman and even my tailors.
Kaya nga siguro nang mabuwal ang aming relasyon sa isa't isa ay laking pagwawala ko, dahil para akong nakalabas ng hawla.
Dahil..
My dad died.
Plain crash.
At sa puntong iyon, nakita ko ang halos ikabaliw ng aking inang dutchess. Ni hindi ko nga ito malapitan, at idagdag pa na ako ang sinisisi nito kung bakit kuno namatay ang aking ama.
The heck of it!?
I am just fifteen years old that time.
Kaya sa pangyayaring iyon ay napagpasyahan ng Middle court na ipalagay muna ako sa Basilica sa bansang Pinas kung saan nandoon ang punong ministro na si padre Floro. Ang kinatawan ng Espanya.
Sa pagkakataong iyon ay nasa pangangalaga ako ng mga madre at mga pari. Hindi nila alam na isa akong dugong bughaw, dahil na rin sa pagtatakip ng korte, para sa aking proteksyon.
Naging simple ang buhay ko sa Pilipinas. At dahil d'on. Natuto akong makipagkapwa tao at kumilos ng normal at naaayon sa ginagalawang mundo.
Dahil noon, pino at halos limitado lang ang pag galaw ko bilang kanilang 'Lord'.
Ako, na si Vancelord Almighty Axell ng Espanya ay naging isang 'Ax' sa bansang Filipinas.. o kilala bilang kolokial na Pilipinas.
I may be in the latest generation that time, pero parang nagbo-bloom pa ang isang tulad ko kung paano mamuhay ng normal sa tinatawag na syudad, parke, mall,
at ang sinasabi nilang 'palikuran'.
Ni hindi ko nga alam noon na pwede palang magbasa ng libre sa isang aklatan o tinatawag nilang 'public library'.
And to that point, natuto akong mag akyat bahay, o tumakas sa bakod ng Basilica.
I was lost wayback then.
Napabarkada.
Namulat sa mga gawaing akala ko'y tama. Nakilala ko sila Connor at Silvarado na kapwa ko'y mga binatang gala.
Mga anak mayaman at kilala bilang mga party goer. I'm just fifteen that time pero nang dahil sa isang sakuna sa Espanya ay napabalik ako bigla doon.
Nakita ko na lang ang sarili na nakakulong ulit sa bartolinang kastilyo ng aking Ina.
Nagmumukmok.
Naging kontrolado at namuhay ulit sa blankong pahina ng buhay..
Kaarawan ko noon, magdedesais na ako at maituturing nang bagito sa mga kagaya kong courtyard lord ng espanya. Pero, sa hindi inaasahang pangyayari ay naalala ko pang nasa iisang kwarto kami ng aking Ina, kagagaling ko lang n'on sa pag eensayo ng pangangabayo nang mapagbuksan ko sa aking silid ang aking Ina na nakatayo sa aking harapan habang nakapatong sa isang tila lubid na nakakabit sa taas .
Umiiyak pa ito sa aking harapan habang sinasambit ang mga katagang iyon.
Necesito hacer esto por ti, hijo. Comenzarás tu vida sin nosotros. Lo siento.
I need to do this for you, son. you will start your life without us. I'm sorry.
At 'yon nga'y nakita kong nagpatiwakal ito sa aking harapan. Nagbigti ito habang suot suot ang kanyang traje de boda, na noo'y suot niya sa kasal nila ni papa Alejandro.
The worst birthday I've been. Dahil..
Matapos ang pangyayaring iyon ay napagdesisyonan ng middle courtyard na tanggalin ang aking pagiging koneksyon sa pamilyang kinabibilangan ng aking Ina. Naging bastardong dugong bughaw ako o tinatawag nilang 'La Nada Puro' o isang half-blood royal.
Kaya sa pagkakataong iyon, naibalik ako sa pangangalaga ng Basilica sa Pilipinas at lumaon ay nalaman ko na lang na may guardian ako.
Edad dese syete nang matapos ko ang lahat ng kurikular na kinakailangan para makapamuhay ako ng mag isa. Naging masipag akong estudayante sa Basilica at nagtapos ng sinasabi nilang antas ng pag-eeskwela.
And f**k yes!
I was attained to have an OJT scouting to California with my degree.
I've undergo advance schooling at 'yon nga'y nakapasok sa mismong--- sarili ko palang kompanya..
Ang Collins Company.
Hindi ko nga alam ang kabuuan ng kompanyang meron ako dahil, group of corporation iyon na may iba't ibang developers at mga builders, since it is a builder corporation of engineering and architectural projects. I undergo screening, tasking, at pati na rin ang pagiging on hand head ng branches. At hindi ko na lang namalayan ang ikot ng panahon na naging byente anyos na pala ako sa mga panahong iyon.
I multitask and at the same time, I lived my life to the fullest. Binawi ko ang mga panahong hindi ko naranasan noon sa kastilyo ng Espanya. At mamuhay ng walang inaalalang problema.
I've been a living daredevil. Well maybe, dahil lahat ng napapalapit o minamahal ko ay
namamatay o hindi nagtatagal.
And to some point, naibuhos ko ang sarili sa pagt-travel kasama ang mga warfreak kong kaibigan at mga naging kapanatagang loob ko.
But, dumating ang panahon na gusto kong maitake-over lahat ang Collins Industry pero, dismayadong nalaman ko na hindi pwede hangga't hindi ako.. Tutuntong sa edad na byente y uno.
And the f*****g thing also..
Hindi ko makukuha ang sarili kong kompanya kapag hindi ako kasado sa isang babae. Literally.
Kaya gan'on na lang ang pagpuputok ng butchi ko sa guardian kong si Mr. Bien, kung bakit ganoon ang will of testament ng ama ko.
At ang hudas na matandang iyon, ay walang ginawa kundi pagsabihan ako na nasa sa akin daw kung susundin ko ang proseso at maghintay sa tamang panahon.
And hell.. Me? Maghintay?
Wala sa bokabularyo ko ang maghintay. I got what I want in a snap of sec.
Tss.
At nang panahong iyon sa edad 'kong byente anyos ay napagdesisyonan kong magpakamatay...
...itutuloy.
- Writer
