Mag-isang nakaupo sa may bench si Kelvin. Malayo ang kanyang tingin at kasing lalim ng dagat ang kanyang iniisip.
Nasa loob ngayon ng park si Kelvin. Lagpas alas-siyete na ng gabi ngunit hindi pa siya umuuwi at pinili na muna niya na manatili rito.
Umihip ang may kalamigang hangin na naramdaman ng balat ni Kelvin ngunit hindi niya pinansin. Pamaya-maya ay huminga siya ng malalim.
Iniisip ni Kelvin si Alexa at ang mga ginawa at sinabi nito sa kanya. Hanggang ngayon ay hindi siya makapaniwala na magagawa niya iyon. Kaya pala ang lakas-lakas ng pakiramdam niya na parang may mali sa nangyari.
Naglabas ng hininga si Kelvin. Ibinaba niya ang kanyang tingin. Ilang sandali pa ay ipinikit niya ang kanyang mga mata.
‘Anong gagawin ko?’ sa isip-isip ni Kelvin. Sa kasalukuyan ay wala pa siyang na
