Nasa loob ng park sila Yvonne at Rima. Magkaharap silang nakatayo sa ilalim ng matayog na puno ng acacia na bahagyang sumasayaw ang mga sanga dahil sa mahinang hampas ng medyo malamig na hangin.
Matamang tinitingnan ni Rima ang anak na si Yvonne na nakatingin rin siya sa kanya ng diretso. Mababakas sa mukha ni Yvonne ang pagkairita.
“Anak-”
“Bakit mo siya kinausap?” tanong kaagad ni Yvonne na ikinaputol ng sasabihin pa ni Rima.
“Anak-”
“Bakit mo siya kinausap?” madiin na tanong ulit ni Yvonne habang tinititigan si Rima.
Hindi nakapagsalita si Rima. Nananatiling nakatingin lamang siya kay Yvonne.
Umismid si Yvonne. “Hindi ako makapaniwalang magagawa mo ito,” aniya. “Hindi talaga ako makapaniwala,” wika niya pa sa sarkastikong tono.
“Anak… gusto ko lang naman siyang makausap… makilal
