เขาขับรถไปตามเส้นทางที่เธอบอกด้วยความหงุดหงิดนิดหน่อย ฮานะสนิทกับผู้ชายคนนั้นมากเกินไป แล้วยังยิ้มกว้างทุกครั้งเมื่อพูดถึงอีกด้วย เราขับรถมาประมาณยี่สิบนาทีก็ถึงบ้านที่ปลูกดอกไม้เต็มไปหมดและเจ้าของบ้านก็ยังใส่ชุดนอนอยู่เลย
"คุณควินน์มากับฮานะได้ไง?"
"ธุระส่วนตัวน่ะ แต่ฉันมาหาเพราะเรื่องนี้มากกว่า"
"เฮียชางดูนี่สิคะ!" เธอชูมือขวาให้เขาดูด้วยความมั่นใจว่าต้องได้คำตอบ เฮียชางถอนหายใจแล้วจับมือพาเข้าบ้านส่วนมืออีกข้างก็ถูกคุณควินน์จับเอาไว้ด้วยเช่นกัน
เรามานั่งกันในบ้านพอดีกับที่มีผู้หญิงอีกคนเดินออกมาจากห้องนอนในชุดของเฮียชาง เธอจำได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทแต่ไม่รู้ว่าทำไมเพื่อนถึงได้นอนห้องเดียวกันได้ คุณควินน์ก็ทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะอมยิ้มออกมาจนน่าสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้น
ไม่รู้ว่าเคยรู้จักกันมาก่อนรึเปล่า
"ไหนขอพี่ดูหน่อยสิฮานะ"
"นี่ค่ะ"
"เฮ้อ…ครั้งนี้น่าจะยากนะเนี่ย ช่วงนี้เราเจ
