“พี่ลูซช่วยแป้งหอมด้วยค่ะ แป้งหอมร้อนเป็นอะไรก็ไม่รู้ มันร้อนไปหมดทั้งตัวเลยค่ะ” แป้งหอมกอดตัวเองแน่นสั่นไปทั้งตัว ต่อสู้กับอาการที่เกิดขึ้นมันกำลังรุมเร้าตีขึ้นมาเป็นระลอกคลื่น เธอพยายามข่มอารมณ์ กัดปากตัวแน่น “แป้งหอมอดทนไว้นะ เดี๋ยวเธอก็จะดีขึ้น” ชายหนุ่มสงสารหญิงสาวจับใจที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ “อื้อ… ร้อน แป้งหอมต้องการพี่ เดี๋ยวนี้ แป้งหอมร้อน พี่ลูซต้องช่วยแป้งหอมนะคะ” น้ำเสียงของแป้งหอมสั่นพร่า เพราะฤทธิ์ยาทำให้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ “อดทนหน่อยนะเบบี๋ พี่ไม่อยากทำอะไรแป้งหอมตอนที่ไม่รู้สติแบบนี้ พี่ไม่อยากเอาเปรียบเธอ” เขาอยากได้เธอจนใจจะขาด แต่จะให้เขาทำกับเธอในสภาพที่สติเธอไม่เต็มร้อย เมื่อหมดฤทธิ์ยาเธออาจเสียใจภายหลังได้ “ไม่ ไม่ แป้งหอมจะไม่โทษพี่ นะคะ พี่ลูซช่วยแป้งหอมด้วยค่ะ แป้งหอมขอร้องค่ะ” แป้งหอมทุรนทุรายอยู่ใต้สายน้ำเย็น ที่ไม่ช่วยให้เธออาการดีขึ้นมาได้เลย ลูเ