พ่ายรักมาเฟียร้าย(ดวงใจมาเฟีย)

ผมจะจีบคุณแล้วนะ (ผมคิดว่าผมตกหลุมรักคุณแล้วล่ะ)

“ฟิโอน่าจะมาทำไมไม่บอกพี่ล่วงหน้าก่อน แด๊ดกับมัมรู้หรือเปล่าว่ามาหาพี่” ลูเซียโน่ถามขึ้นเมื่อมาถึงร้านอาหาร

“ขอโทษค่ะพี่ น้องแค่อยากมาเซอร์ไพรส์ค่ะ ไม่ได้ขึ้นเรือนานแล้ว น้องโทรบอกแล้วค่ะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ” ฟิโอน่าตอบน้ำเสียงร่าเริง เธอรู้จักพี่ชายของเธอดี ดูตาของพี่เธอเป็นประกายคล้ายคนกำลังมีความรัก เธอแค่อยากให้แน่ใจว่าพี่ชายของเธอ จะจริงจังกับแป้งหอมมากกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมา

“เป็นเซอร์ไพรส์ที่พี่ประทับใจมาก หึหึ...”

“แล้วจะอยู่กี่วัน พอดีพี่จะจัดงานเลี้ยงตอบแทนลูกค้าของเรา อยู่ก่อนนะ จะได้ออกงานกับพี่”

พูดกับน้องแต่สายตาคมเข้มเอาแต่มองแป้งหอมไม่วางตา

“ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวเลยนะ ไม่เห็นคุยอะไรบ้างเลย” ชายหนุ่มเอ่ยแซวแป้งหอม เพราะเห็นเธอก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว เขาพาสองสาวมาที่ร้านอาการเกาหลี เพราะแป้งหอมอยากกิน

“ก็คนหิวนี่คะ จะบ่ายสองโมงแล้ว แล้วก็ไม่รู้จะคุยอะไร เราไม่รู้จักกัน”

“ทำไมจะไม่รู้จัก เจอกันครั้งที่สองแล้ว ผมว่าเรายิ่งกว่ารู้จักกันเสียอีกนะ”

แป้งหอมเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มดวงตากลมโต ปะทะเข้ากับสายตาคมกล้าของชายหนุ่มอย่างช่วยไม่ได้ เขามองเธอด้วยสายตากรุ้มกริ่ม ทำให้แป้งหอมประหม่า เธอเลยแกล้งตักอาหารให้ฟิโอน่า

“ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนคะ เมื่อไหร่จะแวะจอดที่ท่าคะพี่”

“ตอนนี้เราอยู่ที่ฝรั่งเศส เราจะแวะให้ลงเที่ยวและช็อปปิ้งอีกชั่วโมงที่เมืองมาร์แซย์ น้องอยากลงไปเที่ยวไหม พี่จะไปด้วย”

“น้องอยากพาแป้งหอมเที่ยวค่ะ ถ้าพี่ไปด้วยน่าจะปลอดภัย” ฟิโอน่าพูดพลางขยิบตาให้พี่ชายเบาๆ

“ฟิโอน่าเราเที่ยวกันสองคนก็ได้ ฉันเกรงใจพี่ชายเธอ” แป้งหอมไม่เห็นด้วย เพราะเธออึดอัดเวลาอยู่กับชายหนุ่ม เขาชอบมองเธอแปลกๆ

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมเต็มใจเพราะไม่ค่อยได้ออกไปไหน อยู่บนเรือเห็นแต่น้ำทะเล ให้ผมไปด้วยเถอะ” ชายหนุ่มยืนยันจะไปด้วยให้ได้

“ไปเที่ยวกับคุณจะไปสนุกอะไรคะ เดินไปไหนมาไหนมีลูกน้องเดินตามเป็นพรวน อย่างกับมาเฟียในหนัง”

“เถอะน๊า อย่าปฏิเสธความหวังดีของผมเลย ผู้หญิงไปกันสองคนอันตราย แล้วผมสัญญาผมจะเป็นไกด์ที่ดี ไม่ทำให้คุณรำคาญแน่นอน”

“นะแป้งหอมให้พี่ชายฉันไปด้วยเราจะได้อุ่นใจ ฉันจะพาเธอตะลุยให้ทั่วเมืองเลย” ฟิโอน่าออดอ้อนเพื่อนสนิทพร้อมกอดที่แขนของเธอเบา ๆ อย่างรู้งาน

“ก็ได้จ้ะ อิ่มแล้วเดี๋ยวแป้งหอมจะกลับห้องไปเปลี่ยนชุด แล้วเจอกันนะคะ” ในที่สุดแป้งหอมก็ยอมใจอ่อนให้เขาก่อนจะเดินกลับไปห้องพร้อมฟิโอน่าเพื่อเตรียมตัว

“ฟิโอน่าลองเล่าเรื่องพี่ชายของเธอให้แป้งหอมฟังได้ไหม” หลังอยู่กันลำพังแป้งหอมจึงเอ่ยถามเธอ

ฟิโอน่าที่ไม่ได้อยากเล่าเท่าไหร่แต่ก็ไม่อยากปิดบังเพื่อนสนิทจึงยอมเล่าเรื่องความรักของลูเซียโน่ให้ฟังก่อนที่เขาจะมาเป็นเพล์บอยตัวพ่อดังเช่นปัจจุบัน

……

“อีธานแกต้องจัดการนังนี่ให้ฉันนะ ฉันจะไม่ยอมให้มันได้ลูเซียโน่ไปครอบครองแน่” แววตาของโซเนียอาฆาตร้ายมองไปที่โต๊ะที่ลูเซียโน่นั่งอยู่ เธอกำมือแน่น เธอไม่น่าไปแต่งงานกับผู้ชายเฮงซวยคนนั้นเลย ใครเลยจะคิดว่าลูเซียโน่วันนี้จะแตกต่างจากตอนนั้นจนเทียบไม่ติด โซเนียเห็นแป้งหอมลุกขึ้นเดินไปทางห้องน้ำ เธอจึงเดินตามแป้งหอมไป

“ในเรือคงไม่ได้นะครับคุณหนู คนของคุณลูเซียโน่เต็มเรือไปหมด ไว้มีโอกาสผมจะจัดการให้นะครับ” อีธานลูกน้องคนสนิทโซเนียรีบชี้แจง แต่คนอย่างโซเนียจะไม่ยอมให้ใครมาเอาชนะได้

“เจอกันอีกแล้วนะ ยัยผู้หญิงหน้าด้าน เธออย่าคิดว่าลูเซียโน่เขาจะจริงจังกับเธอนะ เขาเคยรักฉันมาก หลังจากที่เขาเลิกกับฉัน เขาก็ไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย” เธอเบะปากพร้อมใช้สายตามองแป้งหอมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตารังเกียจโดยไม่ปิดบัง

“ฉันไม่เคยคิดค่ะ แล้วคุณก็แค่เคยคนเคยรัก” แป้งหอมทำหน้าเซ็ง มองผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าตอบกลับไป เมื่อรู้ว่าใครพูดกับเธอ ผู้หญิงอะไรวิ่งไล่ตามผู้ชายทั้งที่เขาไม่สนใจ

“แกนังหน้าด้าน แกคิดจะแย่งเขาไปจากฉันใช่ไหม แกรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร อย่ามาลองดีกับฉันถ้าไม่อยากเจ็บตัว”

“ถอยไปค่ะ ฉันจะกลับห้อง คุณไปบอกคนของคุณดีกว่าไหมคะ จะมาบอกฉันให้มันได้อะไรขึ้นมา ฉันเห็นแต่คุณวิ่งตามเขาคนเดียว”

พูดเสร็จแป้งหอมก็เปิดประตูห้องน้ำออกไปทันที ทิ้งให้โซเนียกรีดร้องอยู่คนเดียวด้วยความโมโห

“คนบ้าผู้ชายเจ้าชู้มักมาก” แป้งหอมบ่นคนเดียวไปตลอดทาง

“แป้งหอมเป็นอะไรหรือเปล่า ดูท่าทางเหมือนโกรธใครมาเลย”

ฟิโอน่าที่ยืนรอแป้งหอมอยู่ถามออกไป

“เจอหมาบ้าไล่ฟัดมา หมาตัวเมียที่มันหวงตัวผู้” แป้งหอมจงใจพูดใส่หน้าลูเซียโน่

“แล้วทำไมคุณต้องมองหน้าผมแบบนั้นด้วย ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย”

“คุณนั้นแหละตัวดี ปล่อยแฟนเก่าของคุณมาเพ่นพ่านกัดคนอื่นไปทั่ว ถ้าบ้ามากก็ล่ามโซ่ไว้ ไม่ใช่ปล่อยออกมาไล่เห่าคนอื่นไปทั่วแบบนี้” พูดเสร็จเธอก็สะบัดหน้าเดินตรงไปยังห้อง

“อะไรของเธอนะ” ลูเซียโน่ยยืนงง เพราะไม่เข้าใจที่แป้งหอมพูด

“ผมว่าเธอน่าจะไปเจอกับคุณโซเนียมานะครับ ผมเห็นหลังคุณโซเนียไล่หลังคุณแป้งหอมออกมาครับ”

เปาโลบอกผู้เป็นเจ้านาย

“ฉันไม่ได้คิดอะไรกับโซเนียแล้ว เธอทำไมยังไม่เลิกตามฉันอีก ผู้หญิงคนนี้เพราะฉันมีเงินมากเลยจะกลับมาหาฉัน คงคิดว่าฉันจะเล่นด้วยละซิ ตอนนี้ฉันไม่สนใจใครทั้งแหละ เพราะฉันสนใจเพื่อนฟิโอน่าคนนี้มาก ฉันต้องเอาชนะใจเธอให้ได้ ฉันต้องได้เธอ”

“คุณแป้งหอมเธอแปลกดีนะครับเจ้านาย ปกติผมเห็นแต่ผู้หญิงวิ่งจับเจ้านาย มีแต่คุณแป้งหอมที่เอาแต่วิ่งหนีแถมยังทำเหมือนไม่สนใจเจ้านายอีก” แอนเดรียพูดไปตามที่เห็นเหตุการณ์มา

“นี่แหละที่ท้าทายฉันมากเลย พวกนายก็รู้เวลาฉันอยากได้อะไรฉันต้องได้ คงเล่นตัวไปอย่างนั้นแหละ ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยถ้าฉันเปย์ไม่อั้นขี้คร้านจะรีบตะครุบไว้”

“บางทีเธออาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะครับ เจ้านายก็เห็นเธอเป็นคนฉลาด แล้วก็ดื้อรั้น เธอน่าจะไม่สนใจเงินเจ้านายนะครับ ผู้หญิงแบบนี้แหละครับเหมาะจะมาเป็นนายหญิงของพวกผมมาก ผมว่าเธอน่าจะเอาเจ้านายอยู่นะครับ” แอนเดรียแสดงความเห็นตามจริง

“พวกนายพล่ามอะไรกัน ฉันยังไม่ได้คิดจริงจังถึงขนาดนั้นเลย คนอย่างฉันมีแต่อยู่เหนือผู้หญิง แล้วฉันแค่อยากลองของใหม่แค่นั้นแหละ ได้แล้วก็คงเบื่อเหมือนผู้หญิงที่ผ่านมา”

แอนเดรียกับลูคัส มองหน้ากันอย่างเข้าใจ อยากพูดอะไรมากกว่านี้ แต่ไม่กล้าขัดใจเจ้านายของพวกเขา ดื้อพอกัน เหมาะสมกันมาก นี่หรือคือท่าทีของคนที่ไม่คิดจริงจัง พวกเขาอยู่กับเจ้านายหนุ่มมาสิบกว่าปี ทำไมจะไม่รู้ว่าเจ้านายของพวกเขาเป็นคนแบบไหน รอดูต่อไปก็แล้วกันว่าใครจะอยู่เหนือใคร เห็นคุณผู้หญิงคนนั้นเดินหนีเจ้านายอย่างไม่แยแสเลย ทำให้พวกเขาทั้งสามถอนหายใจออกมาพร้อมกัน

“พวกนายไปเปลี่ยนชุด แต่งตัวธรรมดาแบบนักท่องเที่ยวนะ ไม่งั้นแป้งหอมคงไม่ยอมแน่ แล้วนายแอนเดรีย นายมีหน้าที่กันฟิโอน่าออกจากแป้งหอม”

“ทำไมครับเจ้านาย”

“เอ๊ะ!…ไอ้นี่ บอกแล้วยังมาถาม คิดเองเป็นไหม โอกาสที่จะได้ใกล้ชิดฟิโอน่าไม่ได้มีตลอดนะ ลูคัสกับเปาโลตามฉันห่างๆ ก็พอ ให้อยู่ในระยะสายตา”

“ออ... แล้วเจ้านายก็จะได้ใกล้ชิดกับคุณแป้งหอมด้วย ใช่ไหมครับ?” แอนเดรียเอ่ยต่ออย่างรู้ทันเจ้านายหนุ่ม

“เข้าใจถูกแล้ว ฉันจะได้ไม่มีก้างมาขวาง แยกย้ายกันไปเปลี่ยนชุด แล้วมาเจอกันที่หน้าล็อบบี้” เขาสั่งก่อนจะเดินกลับไปนั่งรอสาว ๆ

“เจ้านายนี่จะจีบสาวทั้งทีถึงกับต้องวางแผนเลยเหรอครับ ไม่น่าเชื่อว่าเจ้านายจะลงทุนถึงขนาดนี้”

“คนนี้พิเศษหน่อยเพื่อนสนิทน้องสาวฉัน ขืนเล่นๆ มีหวังฟิโอน่าเอาฉันตายแน่”

“พวกผมยินดีช่วยเจ้านายเต็มที่ครับ เพราะพวกผมอยากได้นายหญิง”

“ไปกันได้แล้วพูดมากกันจริง เดี๋ยวตัดเงินเดือนซะเลย”

ทุกคนรีบเดินแยกย้ายกันอย่างไว

แป้งหอมเดินมากับฟิโอน่า เพราะความสวยที่โดดเด่น ทำให้หนุ่มๆ มองกันเหลียวหลัง แป้งหอมใส่สกินนี่สียีนส์ เสื้อกล้ามสีขาว สวมทับด้วยแจ็คเก็ตหนังสีดำ รองเท้าผ้าใบ เธอบันผมบางส่วนขึ้นไปกลางหัวแล้วใช้โรลม้วนผมให้เป็นลอนเล็กน้อย ใช้มือสางให้แตกออกจากกัน แค่นี้ก็ทำให้เธอสวยออร่าสุดๆ เพราะเป็นคนชอบแฟชั่นมาก เธอจึงรู้จักมิกซ์แอนด์แมทช์เสื้อผ้าได้อย่างลงตัว

ลูเซียโน่มองแป้งหอม ด้วยอาการหวงเพราะความสวยของเธอสะดุดตาเขาอย่างจัง แล้วไอ้ท่าทีที่เธอแสดงออกว่าไม่สนใจเขานี่แหละ ที่กระตุ้นให้เขาอยากเอาชนะเธอ

แป้งหอมมองลูเซียโน่ ด้วยสายตาชื่นชมเพราะไม่เคยเห็นเขาในลุคนี้มาก่อน ชายหนุ่มใส่กางเกงยีนส์กับเสื้อแขนยาวแบบมีฮู้ดรองเท้าผ้าใบ เขาใส่นาฬิกาสุดหรูทรงสปอร์ต ดูน้อยแต่เข้ากับเขามาก ทำให้เขาดูเป็นผู้ชายขี้เล่นที่ทรงเสน่ห์ที่สุด แป้งหอมถึงกับกลืนน้ำลายดังเอือก

“ไปกันได้แล้วครับคุณผู้หญิง ถึงกับตาค้างในความหล่อของผมเลยเหรอครับคุณแป้งหอม” ลูเซียโน่ยิ้มอย่างพอใจที่เห็นอาการของแป้งหอม

“คนหลงตัวเอง ชิ ฉันก็แค่ไม่เคยเห็นคุณแต่งแบบนี้ ทุกทีแต่งเต็มยศเป็นเจ้าพ่อมาเฟีย”

“ผมแต่งแบบนี้ดูหล่อมากละซี... ยอมรับมาเถอะว่าคุณเริ่มหวั่นไหวกับความหล่อของผม” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยักคิ้วให้กับแป้งหอม

แป้งหอมเบ้ปากมองบน ในความหลงตัวเองของผู้ชายตรงหน้า แต่...แต่ เขาก็หล่อมากจริงแหละ ทำเอาเธอถึงกับใจสั่น แต่จะให้เขารู้ความรู้สึกของเธอไม่ได้ เธอไม่อยากเป็นของเล่นของเขา คนไม่เคยมีประสบการณ์ด้านความรักแบบเธอ จะเอาอะไรไปสู้กับเพลย์บอยอย่างเขา

แค่คิดก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว