ตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจัง ( I have fallen for her ) # 2
1700 Words
“สวัสดีครับ ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อน มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ”
“สวัสดีค่ะ” แป้งหอมตกใจเพราะกำลังมองว่าจะเล่นเครื่องไหนก่อนดี กำลังหันรีหันขวาง ก็มีชายหนุ่มแปลกหน้าเดินเข้ามาทักก่อน
“ถึงว่าเพราะผมมายิมเกือบทุกวันไม่เคยเห็นคุณมาก่อน” อองตวนมองแป้งหอมด้วยสายตาชื่นชมอย่างเปิดเผย เขาทำธุรกิจสื่อ เขาเป็นเจ้าของนิตยสารชื่อดังจึงมาพักผ่อนบนเรือสำราญลำนี้ในช่วงวันหยุด
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ” แป้งหอมออกตัว เพราะปกติไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้ามาก่อน เธอยิ้มน้อยๆ ให้เขา ดีนะชุดที่เธอใส่ไม่โป๊มาก ไม่งั้นเธอคงได้อึดอัดแน่ที่ต้องมายืนคุยกับคนที่เธอพึ่งรู้จัก
“ผมยังไม่ได้รู้จักคุณเลยนะครับ ผมอองตวน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณ เพราะอยู่บนเรือก็ไม่ค่อยมีเพื่อน ท่าจะดีถ้าเราได้เป็นเพื่อนกัน คุณชอบออกกำลังกายเหรอครับ ผมก็ชอบเข้ายิมเหมือนกัน” อองตวนชวนหญิงสาวคุย เขาอยากรู้จักเธอให้มากกว่านี้จึงหาเรื่องชวนคุย
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ นีนนาราค่ะ เป็นคนไทยค่ะ” เห็นเขายื่นไมตรีมาแบบนี้ จะเดินหนีเลย ก็เกรงจะเสียมารยาทไป เพราะเขาก็ยังไม่ได้ทำอะไรไม่ดีกับเธอ เพราะผู้ชายตรงหน้าดูก็รู้ว่าเขาไม่ธรรมดา เพราะรัศมีของเขามันเปล่งออกมา อย่างน้อยก็มีเพื่อนเพิ่มขึ้นมาอีกคน ดูเขาเป็นคนอารมณ์ดี แถมหน้าตายังดูดีมากๆ เขาอาจจะมีแฟนแล้วก็ได้
“ผมเชื่อแล้วตอนนี้ ว่าสาวไทยสวยสมคำล่ำลือ” อองตวนส่งยิ้มให้แป้งหอมอย่างต้องการผูกมิตร
“ขอบคุณมากๆ นะคะ คุณนี้ท่าจะอารมณ์ดีมุขเยอะนะคะ” แป้งหอมยิ้มตอบ
“ผมพูดตามความจริง คุณมาเที่ยวหรือมาทำงานครับ”
“ฉันมาเรียนหนังสือค่ะ พอดีเพื่อนชวนมาลงเรือเลยมาด้วยกันค่ะ”
“คุณจะอยู่บนเรือกี่วันครับ อากาศกำลังเย็นสบายเลยช่วงนี้” อองตวนรู้สึกว่าเธอดูน่าค้นหาจนไม่อยากละสายตาไปได้
“ยังไม่รู้เลยค่ะ น่าจะอยู่อีกหลายวันค่ะ เห็นเขาบอกบนเรือจะมีงานเลี้ยงฉันคงจะกลับหลังงานเลี้ยงเสร็จค่ะ แล้วคุณมาทำงานหรือมาเที่ยวคะ”
“ผมมาเที่ยวแล้วก็มาทำงานด้วยครับ”
“ดีจังค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ พอดีวันนี้กินเยอะ ต้องออกกำบังกายเบิร์นไขมันก่อนค่ะ” แป้งหอมพูดเพื่อตัดบทสนทนา
“เชิญครับ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งครับ หวังว่าเจอกันคราวหน้าเราจะมีโอกาสคุยกันมากกว่านี้นะครับ”
“เช่นกันค่ะ บายนะคะ” แป้งหอมยิ้มให้อองตวนก่อนเดินไปที่เครื่องเล่น
“สวยจัง มีแฟนหรือยังนะ” อองตวนพูดคนเดียวเหมือนเพ้อ เพราะรอยยิ้มของแป้งหอมทำเอาเขาถึงกับใจกระตุก นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน แบบนี้คงปล่อยผ่านไม่ได้แล้ว
ลูเซียโน่หงุดหงิดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อลูกน้องโทรมารายงานว่าเห็นผู้ชายเข้ามาคุยกับแป้งหอม เขาต้องเซ็นเอกสารงานก่อนเขาถึงจะลงไปที่ยิมได้
“มันเป็นใคร นายรู้จักหรือเปล่า”
“รู้จักครับเจ้านาย ผู้ชายคนนั้นคือคุณอองตวน เจ้าของนิตยสารเล่มดังครับ”
“อืม...เดี๋ยวฉันเซ็นเอกสารเสร็จจะลงไป นายเฝ้าไว้อย่าให้คลาดสายตา”
“ครับเจ้านาย”
ลูเซียโน่รีบลงมาที่ห้องยิมอย่างไว เพราะกวางน้อยที่เข้าเฝ้าดูแล จะปล่อยให้คนอื่นเอาไปกินไม่ได้ สายตาของผู้หญิงหลายคนมองชายหนุ่มอย่างหลงใหลในความหล่อเหลาของเขา บางคนส่งสายตาเชิญชวนให้เขาย่างเปิดเผย ใครจะไม่อยากเป็นผู้หญิงของลูเซียโน่
“ลูเซียโน่คะ คืนนี้เราดินเนอร์ด้วยกันได้ไหมคะ ให้โอกาสฉันอีกครั้งนะคะ หรืออย่างน้อยให้เราได้กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะคะ” โซเนียมาดักชายหนุ่มเพราะให้ลูกน้องตามเขา และเธอรู้ว่าเขาจะลงมาที่นี่ เพราะแม่นั่นมันลงมาเล่นยิมอยู่ที่นี่
“โซเนียผมขอร้องละ เลิกยุ่งกับผม ถ้าคุณไม่เลิกอย่าหาว่าผมใจร้ายกับคุณไม่ได้นะ คุณเป็นคนบอกเลิกผมตอนนั้นถ้าคุณยังจำได้ และผมขอบอกว่าผมเดินหน้าแล้วไม่ถอยหลังเด็ดขาด คุณเป็นคนสวมเขาให้ผม คิดว่าผมยังจะเอาคุณมาทำอะไรอีก” ลูเซียโน่ร่ายยามอย่างอารมณ์เสียเธอจงใจดักพบเขาสินะ น่ารำคาญจริง ๆ
“ลูเซียโน่คะ ฉันผิดเองฉันยอมรับผิดทุกอย่าง ฉันขอร้องนะคะ เป็นแค่เพื่อนก็ได้ค่ะ ฉันจะไม่ล้ำเส้นคุณ ฉันสัญญาค่ะ” หญิงสาวพยายามงัดเล่ห์เหลี่ยมออกมาให้ได้มากที่สุดเพื่อทำให้เขาเห็นใจ
“ก็ได้โซเนีย ถ้าคุณล้ำเส้นที่ผมขีดไว้เมื่อไหร่รู้นะผมเอาจริง”
“ได้ค่ะ ฉันรับปาก” โซเนียฝืนยิ้มให้ชายหนุ่มที่เขาให้เธอเป็นได้แค่เพื่อน แต่อย่างน้อยเขาก็ยอมคุยกับเธอบ้าง หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองจนรู้สึกเจ็บมองตามหลังชายหนุ่มไป อย่างนึกแค้นผู้หญิงคนใหม่ของเขา เธอจะต้องหาทางกำจัดมัน ไม่ให้มันเป็นเสี้ยนหนามทิ่มแทงใจอยู่แบบนี้ โซเนียมองไปที่แป้งหอมสายตาอาฆาตร้าย
ลูเซียโน่กวาดตามองหาแป้งหอม ดีนะที่เธอใส่ชุดรัดกุมไม่งั้นมีเรื่องกับเขาอีกแน่ แต่ถึงจะปิดหมดมันก็เย้ายวนเกินไปในชุดรัดรูปที่เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจนแบบนี้ เขารู้สึกหวงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“อะแฮ่ม…ผมลงมาออกกำลังกายเป็นเพื่อนคุณ” ชายหนุ่มเดินไปพูดใกล้หูของแป้งหอม
“คนบ้า... มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง คุณมาได้ไง จะตามติดเป็นเงาเลยหรือไง” แป้งหอมสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงชายหนุ่มพูดอยู่ใกล้หูด้านหลังของเธอ
“ถ้าเป็นไปได้ผมอยากสิงร่างของคุณเลย เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาว จนจมูกจะชนกัน แป้งหอมรีบเอามือปิดหน้า ขนของเธอลุกเกรียวไปทั้งตัว ถึงเธอจะเป็นคนมั่นใจแต่เธอก็ไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายในระยะหายใจรดแบบนี้
“คุณนี่ทำอะไร ถอยไปห่างๆ เลย มายืนชิดขนาดนี้แล้วจะออกกำลังกายยังไง” แป้งหอมทำเสียงดุ
“ผมว่าเราไปออกกำลังกายในร่มกันดีกว่า ผมรับรองว่าจะช่วยคุณเผาผลาญไขมันได้ดีกว่า”
“แล้วตรงนี้มันไม่ในร่มตรงไหน พวกเราก็อยู่ในร่มไม่ได้อยู่กลางแจ้งซะหน่อย อย่ามาพูดสองแง่สองง่ามนะตาบ้า”
“ผมหมายถึง…” ลูเซียโน่ส่งสายตาหื่นกระหายไปหาแป้งหอมอย่างไม่ปิดบัง
“อย่ามาลามกกับฉัน ตายักษ์หื่นกาม เอาเรื่องนี้มาพูดเล่นได้ไง”
“ผมไม่ได้พูดเล่น ผมจะเอาจริง” เขาใช้แขนทั้งสองข้างค้ำเครื่องเล่น ทำให้แป้งหอมตกอยู่ในวงแขนของเขาอย่างช่วยไม่ได้ เขาก้มมองเธอ จ้องลงไปในดวงตากลมโตที่มีแววหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด ท่าทางไร้เดียงสาที่เธอแสดงออกมา ทำเอาลูเซียโน่ชอบใจมาก
ผมหลงใหลคุณมากกว่าเดิมนะแม่กวางน้อย คงตกหลุมรักเธอไปแล้วแน่ ๆ
แป้งหอมใช้มือทั้งสองข้างผลักอกเขา แต่เพราะตัวเขาโตกว่าเธอมากและเขาแข็งแรง ร่างกายของเขาจึงไม่ขยับ เขารวบมือบางของเธอขึ้นมาจุมพิตเบาๆ
“โอ้ย!…ปล่อยนะคนบ้า คนมองใหญ่แล้ว หัดอายคนอื่นเป็นบ้างไหม ชอบตกเป็นเป้าสายตาคนอื่นหรือไง” เธอดุเขาพร้อมหันหนีสายตาร้อนแรงที่ชวนให้ใจเต้นนั่น
“ผมไม่อาย ทำไมต้องอายด้วย และผมก็ไม่แคร์ใครจะมองยังไงก็ปล่อยเขาไป แป้งหอมทำไมตัวคุณหอมสมชื่อคุณเลย ผมจะจีบคุณมาเป็นแฟนให้ได้” ลูเซียโน่พูดพร้อมจ้องตาหญิงสาวไม่วางตา เขาเห็นดวงตากลมโตของเธอไหวระริก แป้งหอมเผลอเลียริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว หน้าของเธอเป็นสีแดงระเรื่อ เพราะเขินอายที่เขาพูดกับเธอตรงๆ แบบนี้ คนบ้าจะมาพูดอะไรในที่สาธารณะแบบนี้ ห่ามจริงเชียว
“คนบ้าแล้วมาพูดอะไรตรงนี้ เก็บไว้พูดเวลาอื่นไม่ได้หรือไง จะทำให้ฉันอายไปถึงไหน” เธอตีแขนเขาอย่างเขิน ๆ
“ไม่ให้พูดในนี้งั้นออกจากที่นี่กันเถอะ แป้งหอมคุณรู้ไหมว่า คุณเป็นผู้หญิงที่อายได้น่ารักมาก ผมชอบเวลาแก้มคุณแดงแบบนี้ มันเป็นธรรมชาติที่สวยงามมาก” ลูเซียโน่ถึงกับเพ้อเสียอาการ ใช้มือไล้แก้มของเธออย่างหลงใหล พูดเสร็จเขาก็จูงหญิงสาวเดินออกไปอย่างไม่แคร์สายตาคนมอง ผู้หญิงบางคนถึงกับถอนหายใจด้วยความเสียดาย
อองตวนมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างนึกเสียดายแป้งหอม เพราะเขารู้จักลูเซียโน่ดี แต่เธอยังไม่แต่งงานเพราะฉะนั้นเขายังมีสิทธิ์ที่จะจีบเธอ
คิดจะจีบผู้หญิงของฉันอย่างนั้นเหรอ รอให้ฉันตายกลายไปเป็นน้ำมันดิบก่อนเถอะ หึ....ลูเซียโน่ตวัดหางตาไปทางอองตวนนิดหนึ่ง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องยิมพร้อมรอยยิ้มมุมปากอย่างคนเป็นต่อ
- Writer
