แอนเดรียกับลูคัสยืนขนาบข้างเจ้านายของพวกเขาอย่างปกป้อง ลูเซียโน่ส่งสายตากร้าวไปให้บรูโน่อย่างไม่เกรงกลัว เขายิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิมที่ลงมาข้างล่างกะว่าจะลงมานั่งเล่นให้ผ่อนคลายลงบ้าง ‘ยิงแม่งไส้แตกดีไหม หาอะไรทำแก้เซ็ง’ ลูเซียโน่คิด
“พวกเรากลับ อย่าให้ถึงทีกูก็แล้วกัน มึงจะรุ่งเรืองได้ตลอดหรือไง กูจะรอวันที่มึงล่มสลาย”
“คงไม่มีวันนั้น เพราะกูฉลาดกว่ามึง”
บรูโน่ใช้หางตามองลูเซียโน่ด้วยความโกรธ เขาอยากตบปากที่อวดดีของมันเหลือเกิน
“พวกเราไปหาอะไรดื่มกันดีกว่า”
“เจ้านายจะดื่มแต่หัววันเลยเหรอครับ นี่ยังไม่บ่ายสามเลยนะครับ”
“ฉันจะดื่มไม่มีใครเขียนไว้ว่าจะต้องดื่มแอลกอฮอล์เฉพาะตอนกลางคืน ไปเอาเหล้ามา” ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาเช็คอีกรอบ ก็ไม่มีข้อความจากแป้งหอม มีแต่ความว่างเปล่า เขาล้วงบุหรี่ออกมาจุดสูบพ่นควันออกไป มองออกไปที่เนิ่นน้ำของท้องทะเลอย่างไร้จุดหมาย พลางคิดถ้าภายในพร
