ทวงรัก 7 | ไม่เก็บไว้ NC++

1322 Words

ปึก! ปึก! ปึก! “ฮึก พอสักที มะ…ไม่ไหวแล้ว…” บทรักอันเร่าร้อนยังคงดำเนินมาอย่างต่อเนื่องหลายชั่วโมง ใบหน้าสวยหวานของลีอาร์ฟุบลงหมอนใบใหญ่ ริมฝีปากขยับอ้อนวอนมาเฟียหนุ่มเสียงแผ่ว ในขณะที่แก่นกายขนาดใหญ่จ้วงแทงใส่ร่องรักหนักหน่วงจนบวมแดง ทว่าคนข้างหลังก็ยังไม่ยอมหยุดการกระทำแสนป่าเถื่อน “อ๊ะ!” มือหนากระชากเส้นผมของหญิงสาวขึ้นมา ริมฝีปากหยักได้รูปพลางขบเม้มลำคอระหง ฝากรอยรักสีช้ำเพิ่มเข้าไปอีกเรื่อยๆ มืออีกข้างบีบเคล้นหน้าอกขนาดใหญ่ กลิ่นหอมเย้ายวนจากร่างกายลีอาร์จุดชนวนอารมณ์กระสันให้เพิ่มมากขึ้นได้ไม่ยาก “อ๊ะ…อ๊า~” เสียงครางของลีอาร์เรียกรอยยิ้มจากฮันเตอร์ มือหนาข้างที่บีบหน้าอกเลื่อมากุมลำคอระหงไม่แน่นมาก ความเจ็บปวดเจือปนความเสียวซ่านกำลังทำงานสลับกันไปมา รอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้ ที่เธอนอนให้ฮันเตอร์กระแทกสิ่งนั้นเข้ามาอย่างป่าเถื่อน เซ็กซ์ของเขามันไม่อ่อนโยนเอาเสียเลย ทั้งเจ็บปวดและทรมาน “ฉะ…ฉันไม่ไหวแล้ว พะ…พอสักที” “ฉันยังไม่พอ” “คุณทำแรงเกินไป มะ…มันเจ็บ…” “มันเรื่องของเธอไม่ใช่เรื่องของฉัน” ลีอาร์ถูกจับให้นอนหงาย แรงกระแทกหนักหน่วงทำให้หญิงสาวเผลอหุบขาเข้าเอวแกร่ง แต่ก็ถูกมาเฟียหนุ่มจับแยกออกจากกันดังเดิม ริมฝีปากหยักได้รูปดูดเลียยอดปทุมถันสีระเรื่ออีกครั้ง การมีเซ็กซ์กับลีอาร์ยาวนานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ทั้งที่เป็นครั้งแรกของเธอ หากแต่กลับทำให้เขาพอใจจนไม่อยากหยุดอยู่แค่นี้ ปึก! ปึก! ปึก! “มะ…ไม่ไหวแล้วอ๊ะ~” เธอรู้สึกเหมือนร่างกายมันกำลังทนไม่ไหว และเตรียมปลดปล่อยความรู้สึกบางอย่างออกมาเหมือนทุกรอบที่ผ่านมา ไม่นานร่างกายก็กระตุกเกร็ง ทว่าฮันเตอร์ยังคงไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหวส่วนล่าง อัดกระแทกแก่นกายเข้าใส่ร่องรักบวมแดงของหญิงสาวอย่างไม่ปรานี สายตาคมเข้มมองจุดเชื่อมเพื่อกระตุ้นอารมณ์ ก่อนที่จะแตะขอบสวรรค์ แก่นกายกระตุกหงึกหงักปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าใส่ร่องสวาทลีอาร์ทุกหยาดหยดไร้ซึ่งการป้องกัน “พะ…พอแล้ว…” วิงวอนเขาอีกครั้งแม้รู้ว่ามันไร้ความหมายก็ตาม “หึ” มาเฟียหนุ่มส่งเสียงเบาๆ อย่างเย้นหยันกับสภาพที่ดูน่าสมเพชของลีอาร์ เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวสอบ ตามด้วยหยิบบุหรี่มาคาบไว้ในปากแล้วใช้ไฟแช็คลนปลายกระบอกจนควันสีขาวคลุ้งกระจายทั่วบริเวณ ร่างสูงหย่อนสะโพกนั่งไขว่ห้างตรงโซฟาตัวสีดำ มือพลางดึงบุหรี่ออกจากปากแล้วพ่นควันสีขาวออกมาอย่างใจเย็น “ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ปล่อยฉันไปได้รึยัง” “ฉันบอกเหรอว่าจะปล่อยเธอไป” “คุณเป็นคนพูดเอง ตัวเลือกสอง…” “แต่เธอไม่ได้เลือกมันนิ ” มาเฟียหนุ่มแทรกขึ้นเสียงเรียบ จากนั้นอัดมวนบุหรี่เข้าปาก ดูดตรงปลายกระบอกเพื่อเอาควันเข้ามาแล้วพ่นออกอย่างใจเย็น “ในเมื่อคุณได้สิ่งที่ต้องการไปแล้ว ยังต้องการอะไรจากฉันอีก” “ต่อให้เธอรอดจากฉันก็ไม่รอดจากมันอยู่ดี” มันที่เขาหมายถึงคือ ศิลา คนที่ทำงานพลาดมันไม่มีวันเก็บเอาไว้ “เลือกเอาเองแล้วกัน ระหว่างไปจากที่นี่แล้วตาย กับอยู่เป็นของเล่นชั่วคราวของฉันแล้วรอด” เธอเบือนใบหน้าไปจาปฮันเตอร์ เลือกอะไรบ้าง? ทางเลือกที่เขาเสนอมาให้เธอไม่ได้ต้องการเลยสักนิด ต่อให้ในอดีตเขาเคยเป็นรักครั้งแรก ทว่าตอนนี้เขาคนเดิมที่เคยรู้จักได้ตายไปแล้ว น่าตลกสิ้นดี ตอนนี้เขาเป็นทั้งรักครั้งแรกและผู้ชายคนแรกของเธอไปเสียแล้ว… “ไปจากที่นี่” สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะไปจากตรงนี้ ต่อให้ถูกเขาย่ำยีศักดิ์ศรีไปแล้ว เธอก็ไม่มีวันยอมเป็นของเล่นบนเตียงให้เขา มันจะไม่มีครั้งที่สองเกิดขึ้น ฮันเตอร์กระตุกยิ้มมุมปาก หยัดกายขึ้นเต็มความสูงแล้วตวัดขาเดินเข้าไปหาลีอาร์อีกครั้ง มือหนาเชยเรียวคางสวยให้เชิดหน้าขึ้นสบตา “แน่ใจแล้วเหรอ?” “ฉันแน่ใจ” บอกเขาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น สิ่งที่ฮันเตอร์บอกมันอาจจะจริง แต่ถ้าหากเธอลองคุยกับศิลา ใช้คำพูดดีๆ ด้วย โอกาสรอดก็คงมี “ฉันจะไม่เป็นของเล่นให้คุณ” “จำคำพูดของเธอเอาไว้ สักวัน เธออาจจะเป็นฝ่ายซมซานกลับมาขอร้องฉัน” “คงไม่มีวันนั้น” นัยน์ตาฮันเตอร์ดำมืดลงดูน่ากลัว หลังจากโดนลีอาร์ต่อปากต่อคำด้วย มือที่จับคางเปลี่ยนเป็นเลื่อนมาบีบลำคอระหงแทน “อึก!!” “แล้วมาดูกันว่าเธอจะทำได้อย่างที่พูดไหม” “ปล่อย…” เธอกำลังขาดอากาศหายใจ ฮันเตอร์บีบแน่นขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งพยายามแกะมือเขาออกมากเท่าไร มือที่กำลังพันธนาการคอไว้ก็ยิ่งรัดแน่นมากขึ้น “แฮก แฮก” รีบโกยอากาศเข้าเต็มปอดเมื่อเป็นอิสระ มือเล็กเลื่อนขึ้นมาสัมผัสบริเวณที่โดนบีบ มองตามแผ่นหลังของฮันเตอร์ที่เดินออกไปด้วยความหวาดกลัว หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเพราะคิดว่าจะไม่รอดแล้ว นั่นคนหรือปีศาจ… วันต่อมา ( ศิลา ) “ลีอาร์ทำงานพลาดครับนาย” ศิลานั่งไขว่ห้างควงแก้วไวน์อย่างใจเย็น คำรายงานของลูกน้องคนสนิททำให้รู้สึกหงุดหงิดไม่ใช่น้อย แม้รู้อยู่แล้วว่าลีอาร์ต้องพลาดก็ตาม “ฮันเตอร์มันฆ่าทิ้งแล้วใช่ไหม” “เธอรอดมาได้” “อะไรนะ?” ทำงานพลาดไม่แปลกใจเท่ารอดจากฮันเตอร์มาได้ ปกติมันไม่เคยปล่อยให้คนที่เข้าไปข้อมูลตัวเองรอดมาได้ น้อยคนนักที่รอดมาให้เขาจัดการทิ้งทีหลัง “สายของเราบอกว่าลีอาร์รอดมาได้ แต่เหมือนว่าจะถูกฮันเตอร์จัดหนักมาด้วย” “หึ…” ศิลายกแก้วไวน์ขึ้นจิบอย่างละเมียดละไม ตรงนี้ไม่แปลกใจเท่าไรนัก ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย มีหรือจะปล่อยพลาดเรื่องพวกนั้นไปได้ “นายจะเอายังไงกับลีอาร์ดีครับ” ติ้ง… ศิลายกโทรศัพท์ขึ้นมาดู พบว่าเป็นลีอาร์ที่ส่งเข้ามา ทำให้แน่ใจว่าเธอรอดจากเงื้อมมือฮันเตอร์มาได้จริงๆ “เดี๋ยวกูจัดการลีอาร์เอง” “ครับนาย” “คนที่ทำงานพลาด กูไม่เก็บไว้อยู่แล้ว” ลีอาร์ไม่ใช่คนแรกที่ทำงานพลาด และไม่ใช่คนแรกที่…จะตายด้วยน้ำมือของเขา ด้านลีอาร์ เธอวางโทรศัพท์ลงหลังจากส่งข้อความนัดเจอศิลา ยอมรับว่าแอบกลัวเหมือนกัน ยิ่งได้ยินฮันเตอร์บอกว่าศิลาไม่เคยไว้ชีวิตคนที่ทำงานพลาด มันยิ่งเพิ่มความกลัวให้เธอมากเท่านั้น ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสอง พอกลับมาถึงคอนโดมิเนียมเธอก็จัดการกินยาคุมฉุกเฉินทันที เมื่อคืนฮันเตอร์ไม่ได้ป้องกันตลอดการมีเซ็กซ์จนจบ เธอเลยต้องเป็นคนจัดการตัวเองเพื่อป้องกันไม่ให้ท้อง ซ่า ซ่า ซ่า สายน้ำเย็นฉ่ำตกกระทบลงบนเรือนร่างขาวผุดผ่อง หากแต่เต็มไปด้วยรอยรักสีช้ำจากคนใจร้าย ทุกครั้งที่สัมผัสร่างกาย มันพานรู้สึกเจ็บแปลบจากร่องรอยเขียวช้ำ และตอกย้ำว่าเมื่อคืนเขาได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธออย่างไม่เต็มใจ “ฮึก…” เธอเกลียดตัวเองตอนนี้มากเหลือเกิน ยืนถูร่างกายพร้อมกับร้องไห้ ทั้งเกลียดและสมเพชตัวเองในเวลาเดียวกัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more