ป๋าธัญ....
ผมอุ้มเมียคนสวยมาที่บ้านเพราะเธอไม่อยากไปโรงพยาบาล ผมเลยจำใจที่จะต้องพาหมอมาที่บ้านแทน ตอนแรกบอกไม่ดื้อกับผมนี่คือเชื่อฟังกันแล้วใช่มั้ยเนี้ย
"นั่งตรงนี้ค่ะ เดี๋ยวให้คุณหมอดูอาการก่อนป๋าขอไปเคลียร์งานแปปหนึ่งค่ะ"
นอนกอดเอวผมแน่นก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจ ผมปล่อยแขนเธอก่อนจะลูบผมเบาๆแล้วเดินออกไปจากห้องนอน ผู้จัดการเธอคอยดูแลอยู่ไม่น่าห่วงหรอก
แอ๊ดดดดดดดด
"ฝากนิชาด้วยครับ"
"ได้ครับคุณธัญ"
ผมโค้งตัวให้คุณหมอหนึ่งทีก่อนจะขยับตัวเดินออกไปอีกทาง แชมป์รอผมอยู่ก่อนแล้ว ผมเดินไปนั่งลงตรงโซฟาแล้วเงยหน้ามอง
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงบ้าง"
"ข้อเท้าระบมตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาลครับ เห็นว่าอีกสามวันจะต้องถ่ายโฆษณาแบรนด์เครื่องสำอางค์ FW แต่ผมคิดว่าเธอไม่ได้เจ็บตัวมากถึงขนาดนั้นน่าจะหายทันอีกสามวัน"
ผมเงียบไปอย่างใช้ความคิด ยังไงการที่สะดุดล้มแค่นั้นสำหรับผมมันไม่เพียงพอ ความผิดของเธ
