พรึ่บ!
ใบหน้าสวยหันขวับกลับมาด้วยความรวดเร็ว เมื่อเธอเผลอประสบตาเข้ากับใครบางคนที่กำลังจ้องมาที่เธอด้วยสายตาดุดัน ใครจะคิดว่าการออกมาทานข้าวข้างนอกมันจะทำให้เธอต้องมาเจอกับคนที่ไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้ เธอจะไม่เจ็บเลยถ้าบนโต๊ะเขาไม่มีผู้หญิงนั่งอยู่ด้วย แผ่นดินมองคนตัวเล็กที่นิ่งผิดปกติไป เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วชวนเธอคุย
“จะเอาอะไรเดี๋ยวพี่เรียกให้”
“….” เงียบ เล็บยาวจิกเข้ากับเนื้อจนเลือดซิบบออกมา
“มะ ไม่เป็นไรแล้วค่ะ” เธอไม่อยากได้แล้วตอนนี้ สิ่งที่เธออยากทำมากที่สุดคือออกไปจากตรงนี้
“คุยกับพี่ต้องมองหน้าพี่สิ ทำไมเราต้องมองอย่างอื่น” เพราะเขาสังเกตเห็นแววตาวูบไหวของเธอ เธอกำลังเจ็บเพราะไมเนอร์ แสดงว่าฝันดีได้รู้สึกกับมันไปแล้ว เมื่อเห็นแบบนั้นแผ่นดินก็ได้แต่แอบขำตัวเองอยู่ในใจ พยายามแทบตายสุดท้ายแม่งก็แพ้ให้กับคนที่มันไม่ทำหาอะไรเลย นอกจากเลว
“อึก~”
“อยากกลับไหม”
“ทะ ทานต่อเถ
