ของเล่นคนใจร้าย

บังเอิญเจอ-2

"หิวน้ำจัง" เสียงหวานที่เขารู้สึกคุ้นดังขึ้นอยู่ไม่ไกล ใบหน้าหล่อเหลาหันไปมองยังเจ้าของเสียงนั้นก่อนจะพบกับเธอ..ฝันดี

"...." พลางไล่สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ท่าเดินเธอทำเขาเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว ทำไมเขาถึงรู้สึกพอใจอย่างบอกไม่ถูก

"เอาน้ำเปล่าหนึ่งขวดค่ะ"

"นี่จ้ะคนสวย"

"เท่าไหร่คะ"

“10บาทจ้า”

“นี่ค่ะ” ฝันดียื่นเงินให้แล้วรับน้ำมาเปิดดื่มอย่างกระหาย ทุกการกระทำของเธอได้ตกอยู่ในสายตาของใครบางคน ขณะที่นั่งมองคนตัวเล็กเขาก็คิดได้ว่าควรเข้าไปทักทายสักหน่อย เมื่อคิดได้อย่างนั้นไมเนอร์จึงดันตัวลุกขึ้นเตรียมจะก้าวไปหาคนตัวเล็ก แต่ทันใดนั้นเอง..

“แสบ!”

ขวับ! ทั้งไมเนอร์และฝันดีหันขวับไปมองยังที่มาของเสียงอย่างพร้อมเพรียง ร่างสูงของใครบางคนเดินยิ้มมาหยุดตรงหน้าคนตัวเล็ก ซึ่งเป็นคนที่เธอนั้นรู้จักเป็นอย่างดี ส่วนไมเนอร์นั้น...มันอีกแล้ว

“คุณแผ่นดิน?” เสียงหวานเอ่ยเรียกคนมาใหม่ด้วยความตกใจ เธอไม่คิดว่าจะมาเจออีกคนที่นี่ แม้จะอดสงสัยไม่ได้แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป

“มาคุณอะไรกัน” แผ่นดินดีดนิ้วลงที่หน้าผากมนเบา ๆ อย่างไม่แรงนัก บอกหลายครั้งแล้วแต่เธอก็ไม่เคยจำว่าอยู่ข้างนอกให้เรียกเขายังไง

“แหะ~ พี่แผ่นดิน” แผ่นดินเคยบอกกับเธอไว้ตั้งเจอกันช่วงแรก ๆ เขาขอให้เธอเรียกพี่แทนเรียกคุณ ฝันดีได้ยินแบบนั้นก็ปฏิเสธทันที แผ่นดินคือเพื่อนสนิทของฟินิกซ์คนที่เป็นถึงประธานบริษัทเจ้านายเธอเลยนะ จะให้มาเรียกเหมือนคนสนิทกันมันคงจะเป็นไปไม่ได้ แผ่นดินเห็นหญิงสาวมีท่าทีลำบากใจจึงยื่นข้อเสนอใหม่ให้นั่นก็คือ.. เวลาอยู่ข้างนอกให้เรียกเขาพี่ตามที่บอกไปตอนแรก ส่วนคุณให้เรียกเฉพาะตอนอยู่ในที่ทำงานเท่านั้น ฝันดีคิดจะค้านแต่สุดท้ายก็ต้องรับปากในที่สุดเมื่อเขาใช้ไม้เด็ด

“แล้วนี่มาเที่ยวเหรอ” เขามองดูเธอก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับรอยแดงบริเวณลำคอหญิงสาว แม้มันจะถูกปกปิดด้วยคอนซีลเลอร์ตัวแพงก็ตาม แต่มันก็ไม่อาจหลุดพ้นสายตาเขาไปได้ แผ่นดินละสายตาจากรอยนั้นไปมองหน้าเธอแทน เขาทำเป็นไม่เห็นแล้วคุยตอบปกติ

“ใช่ค่ะ ฝันมากับแม่” คนตัวเล็กตอบกลับใบหน้ายิ้มแย้ม

“แล้วแม่ไปไหนล่ะ” พลางกวาดสายตามองหาแม่คนตัวเล็ก

“แม่นอนพักอยู่โรงแรมค่ะ ฝันเบื่อ ๆ เลยออกมาเดินเล่น”

“อ๋อ..แล้วกินอะไรหรือยัง” เขาเองก็เพิ่งมาถึง ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยถามดูเพื่อเธอยังไม่ได้กินจะได้ชวนไปด้วยกัน

“ยังค่ะ รอช่วงค่ำจะพาแม่ไปหาอะไรเด็ด ๆ กิน” เห็นคนรีวิวร้านอาหารที่นี่เยอะมาก เธอจะพาแม่ตะลอนกินให้พุงแตกไปเลย

“ถ้าฝันไม่ว่าอะไรพี่ขออาสาพาทัวร์ได้ไหม พี่รู้จักร้านเด็ด ๆ เยอะเลย” แผ่นดินอาสาที่จะพาคนตัวเล็กทัวร์หาของอร่อย ๆ กินระหว่างที่มาเที่ยว เขาชอบเวลาที่เธอกินที่สุด มันดูน่ารักมากสำหรับเขา

“พี่แผ่นดินไม่ได้ทำงานเหรอคะ” เธอนึกว่าเขามาทำงานซะเลย แต่บังเอิญมาเจอกันเท่านั้น

“พี่มาเที่ยว” จะว่าอย่างนั้นก็ได้ เขามาเที่ยวนั่นแหละถูกแล้ว

“แต่ฝันพาแม่มาด้วยนะคะ มันจะรบกวนพี่เปล่า ๆ”

“ไปคิดแบบนั้นได้ยังไง พี่เต็มใจต่างหาก”

“เอ่อ..” ฝันดีลำบากใจเล็กน้อย เธอเกรงใจคนตรงหน้าด้วย

“ห้ามปฏิเสธพี่ด้วย” เขาบอกยิ้ม ๆ ทุกการกระทำของทั้งสองได้ตกอยู่ในสายตาของร่างสูงอีกคน ไม่รู้ทำไมเขาต้องรู้สึกไม่พอใจที่เห็นชายหนุ่มอีกคนเข้ามาวุ่นวายกับหญิงสาว ทั้งที่มันไม่เกี่ยวกับเขาเลยสักนิด ไมเนอร์ทำทียืนนิ่งรอดูปฏิกิริยาของทั้งสองว่าจะเป็นยังไงต่อไป

“งั้นก็ได้ค่ะ” คลี่ยิ้มหวานจนตาหยี แล้วคำตอบของเธอเผลอทำใครบางคนร้อนรุ่มอยู่ในใจ มือหนากำเข้าหากันแน่นด้วยความหงุดหงิด ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

“เหอะ!” รอยยิ้มที่เธอส่งให้อีกคนทำเขาแค่นหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน โดนเอาจนสลบยังกล้ามายืนยิ้มให้คนอื่นหน้าตาเฉยไม่ละอายใจบ้างหรือไง เขาตัดสินใจหมุนตัวเดินกลับห้องตัวเองไปในทันที ไม่อยากดูอะไรที่มันเกะกะสายตาสักเท่าไหร่ น่ารำคาญ

และแล้วก็ถึงเวลาที่ทั้งสามจะออกไปตะลอนทัวร์หาร้านอาหารเด็ด ๆ โดยมีแผ่นดินอาสาเป็นไกด์นำทางให้กับทั้งสอง ฝันดีแนะนำชายหนุ่มให้กับแม่ตัวเองได้รู้จัก และเหมือนว่าทั้งสองจะเข้าขากันได้ดีด้วยสิ หญิงวัยกลางคนลอบมองชายหนุ่มที่ชวนคุยไม่หยุดตลอดทางด้วยรอยยิ้มเอ็นดู เพลงพิณเลือกจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของหนุ่มสาว ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของเด็กไป เธอเป็นแม่ที่ทำได้เพียงเฝ้ามองลูกอยู่ห่าง ๆ เท่านั้น