Chapter 13
1317 Words
วันถัดมาดาริกาและธีรัชเดินทางมาที่บริษัท MIA GROUP เพื่อเชิญคุณพ่อและพี่ดัชไปงานเปิดร้านดาริมอเตอร์ และตอนนี้ทั้งสองคนก็เดินเข้ามาในห้องทำงานประธานบริษัท เจอคุณพ่อกำลังนั่งเซ็นเอกสารอยู่
"ว่ายังไงสองคน มาหาพ่อมีอะไรรึเปล่า"
ธีรัชยกมือไหว้ท่านก่อนจะส่งการ์ดเชิญทำบุญเปิดร้านไปให้ ในงานวันนั้นลูกค้าที่มาใช้บริการจะได้ส่วนลดสิบเปอร์เซ็นต์ บางสินค้าลดถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์
"ผมเอาการ์ดเชิญมาให้คุณพ่อครับ ผมจะเปิดร้านอาทิตย์หน้าอยากให้คุณพ่อไปแสดงความยินดีกับเราสองคน"
ท่านหยิบการ์ดมาดูก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นชื่อร้าน
"ท่าทางจะหลงลูกสาวพ่อหนักมากนะเนี่ย ถึงขั้นเอามาตั้งชื่อร้าน"
ธีรัชยิ้มออกมาขำๆแต่ก็ไม่เถียงอะไรเพราะเขาเป็นอย่างนั้นจริงๆ
"อันนี้ผมไม่เถียงนะครับ"
"เห้อหนุ่มสาวนี่นะ เอาๆพ่อจะไป พี่ชายเราไปต่างจังหวัดยังไงโทรบอกเองแล้วกัน"
"คิดถึงคุณพ่อจังเลย"
ดาริกาเดินเข้าไปสวมกอดคุณพ่อพร้อมกับกราบแทบตัก เธออยากจะดูแลท่านมากแต่คุณพ่อบอกว่าให้ไปดูแลคุณแม่ของพี่ธีเพราะท่านไม่สบายอยู่ ส่วนคุณพ่อแข็งแรงดีไม่ต้องห่วง อีกอย่างมีแม่บ้านเยอะแยะมีพี่ชายอยู่ด้วยทุกวันเพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วง แต่อนาคตถ้าอยากดูแลเปลี่ยนเป็นมีหลานมาให้เลี้ยงดีกว่า ท่านบอกแบบนั้น
"คิดถึงหนูเหมือนกัน สนุกมั้ยใช้ชีวิตที่ไม่ใช่คุณหนู ต้องคิดต้องคอยช่วยเหลือคนรักตลอด"
"สนุกค่ะ น้องดามีความสุขมาก ขอบคุณคุณพ่อนะคะที่อนุญาตให้น้องดาไปอยู่กับพี่ธี"
"ถ้าผมเก็บเงินได้เยอะแล้วผมจะรีบมาขอน้องนะครับ"
เขาเกรงใจท่านมากกลัวว่าจะเสียชื่อเสียงได้ ลูกสาวยังไม่ได้แต่งงานไปอยู่กินกับผู้ชาย เขากลัวว่าท่านจะคิดมาก
"ไม่ต้องรีบ เราสองคนให้ธุรกิจที่ทำมันอยู่ตัวก่อน อะไรทำได้ก็ทำทุกอย่างมันคือเงินทั้งนั้น พ่อจะสอนนะธีรัชเราไม่ควรรอสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ถ้ามีโอกาสที่ทำให้เราไปได้ไกลที่สุดให้รีบคว้าเอาไว้ พ่อเชื่อว่าเราสองคนทำได้"
"ขอบคุณมากครับคุณพ่อ"
เขายกมือไหว้กราบขอบคุณท่านมากที่ยอมเขาทุกอย่าง ถ้าเป็นคนอื่นไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นยังไง อาจจะถูกไล่ออกจากงานแล้วโดนสั่งห้ามไม่ให้คบหากับลูกสาวของเขาก็เป็นได้
และวันนี้ก็มาถึง งานทำบุญเปิดร้านดาริมอเตอร์ในเช้าวันมงคล พระสงฆ์เก้ารูปเจริญพระพุทธมนต์และให้ศีลเจ้าภาพที่นั่งยกมือไหว้อยู่ตรงหน้า แขกมาร่วมงานมีแต่คนสนิทแต่ถ้าเปิดร้านเมื่อไหร่น่าจะมีลูกค้ามาใช้บริการ ถึงตอนนั้นต้องรีบเคลียร์สถานที่
หลังจากพระสงฆ์เจริญพุทธมนต์เสร็จก็ถึงเวลาเจ้าภาพถวายภัตตาหารเช้า ดาริกาและธีรัชช่วยกันจนเสร็จเรียบร้อยก็ถึงเวลาเปิดร้าน
"ขอบคุณทุกคนมากนะที่มาช่วยกัน เย็นนี้เจอกันนะ"
"โอเค เปิดร้านก่อนเย็นนี้เจอกัน"
เขาบอกเพื่อนและแขกคนอื่น เช้านี้จะเลี้ยงคงไม่สะดวกเพราะต้องเปิดร้าน จึงเชิญทุกคนมาช่วงเย็นตรงลานด้านข้างของร้าน มีงานเลี้ยงสังสรรค์ในหมู่คนสนิท
"ขอบคุณนะคะพี่ๆ เจอกันค่ะ"
"ขอให้ร่ำรวยนะน้องดา เจอกันครับ"
พวกเขาโบกมือลาก่อนจะเดินไปขึ้นรถของตัวเองแล้วขับออกไป จากนั้นก็มารับลูกค้าที่ทยอยกันเข้ามาใช้บริการ ส่วนใหญ่เอารถมาติดฟิล์ม เปลี่ยนเครื่องเสียง และซื้อของตกแต่ง
"พี่ธีดูแลลูกค้านะคะ น้องดาจะไปดูช่างทำคาเฟ่ก่อน ไม่รู้ว่าวันนี้จะเสร็จมั้ย"
"ไปเถอะค่ะหนูเหนื่อยตั้งแต่เช้าแล้วพักผ่อนบ้าง เดี๋ยวพี่กับพวกลูกน้องรับลูกค้าเอง"
เธอหอมแก้มชายหนุ่มก่อนจะเดินออกไปทันที ปล่อยให้เขาทำงานที่ตัวเองรักส่วนเธอก็จะไปดูสิ่งที่ตัวเองชอบเช่นกัน คาเฟ่เธอออกแบบในสิ่งที่ตัวเองชอบ เป็นคาเฟ่แบบในนิยายสีชมพูแสนสวย ตอนนี้ช่างทำไปได้เยอะแล้วใกล้จะเสร็จ
"คุณดาครับตรงนี้ให้ใส่สีอะไรครับ"
"สีฟ้าค่ะ"
"ได้ครับ ย้ายของเข้ามาได้เลยนะครับตรงนี้เสร็จหมดแล้ว"
"ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"
เธอเดินไปโดยรอบอย่างพอใจ ช่างทำได้สวยถูกใจเธอมาก หญิงสาวหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาร้านเพื่อให้พวกเขาเอาของมาส่งวันพรุ่งนี้ตอนเช้า เธอจะได้รีบจัดร้านจะได้เปิดขายได้สักที นี่ลงทุนไปเรียนชงกาแฟจากแบรนด์ดังมาเลยนะ รับรองว่าลูกค้าที่มาใช้บริการพอใจแน่นอน
ทางด้านของธีรัชเขามาอยู่ข้างในโซนช่าง ลงทุนแต่งรถให้ลูกค้าเองกับช่างคนอื่นอีกสี่คน เขาจ้างพนักงานมารับลูกค้าสองคน ช่างอีกสี่คน ออฟฟิศอีกสองคน ตอนนี้ใช้พนักงานแค่นี้ไปก่อนถ้าอนาคตลูกค้าเยอะแบบวันนี้เขาจะจ้างเพิ่ม
"คุณธีคันนี้ติดฟิล์มเรียบร้อบครับ"
"สวยมากเลยครับช่าง ฝีมือดีมาก ส่งรถให้ลูกค้าเลยให้แคชเชียร์คิดเงิน อย่าลืมลดสิบเปอร์เซ็นต์นะ"
"ครับ"
เขายิ้มให้ลูกน้องก่อนจะหันไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ใส่สูทมาอย่างดีสุดท้ายก็ได้ถอดทิ้งแล้วกลับมาใส่ชุดช่างเหมือนเดิม เขาบอกแล้วว่าตัวเองเหมาะกับอะไรแบบนี้มากกว่า
"ไงเจ้าของร้าน มาดไม่ได้เลยสักนิด"
ดัชการเดินเข้ามาพร้อมกับท่านณเรศเอ่ยแซวชายหนุ่ม ธีระเห็นรีบลุกขึ้นแล้วยกมือขึ้นไหว้ทั้งสองคนทันที
"สวัสดีครับคุณพ่อ พี่ดัช"
"ขอโทษทีที่มาสายนะ ลูกค้าเยอะดีนะวันแรกขอให้เฺฮงแบบนี้ทุกวันเลยนะ"
"ขอบคุณครับคุณพ่อ"
ดัชกรมองหาน้องสาวแต่ว่าตั้งแต่เข้ามาเขายังไม่เจอเลย ธีรัชเห็นท่าทีของเขาก็รู้ว่าคงมองหาน้องสาว
"อยู่หน้าร้านครับพี่ดัช น้องดาจะเปิดคาเฟ่ข้างหน้า"
"จริงเหรอ สงสัยต้องมาอุดหนุนเสียหน่อย"
เขายิ้มออกมาก่อนจะขอตัวเดินไปหาน้องสาว ธีรัชยืนคุยอยู่กับท่านณเรศสักพักท่านก็ขอตัวกลับก่อนเพราะมีประชุมต่อ เขาเดินมาส่งท่านถึงหน้าร้าน เจอดาริกาก็ทักทายกันตามประสาพ่อลูก
"คุณพ่อตอนเย็นมางานเลี้ยงมั้ยคะ"
"ตามสบายเลยพ่อขอผ่าน ธีรัชพ่อเอาของขวัญมาให้ด้วยของมงคลเสริมบารมีร้าน ฝากพนักงานไว้ไปเอาด้วยนะ"
"ของดีนะเว้ยราคาเจ็ดหลักบอกแค่นี้แหละ เก็บไว้ให้ดีนะน้องชาย"
"ขอบคุณครับคุณพ่อ พี่ดัช"
เขายกมือไหว้ทั้งสองคนอีกครั้งก่อนจะโอบเอวคนรักไว้มองท่านทั้งสองคนขึ้นรถออกไป ดาริกาหันมามองสบตาชายคนรักก่อนจะยิ้มออกมาแก้มปริ
"ทำไมเจ้าของร้านตัวมอมแมมแบบนี้คะ"
เธอพูดพร้อมกับหยิบผ้ามาเช็ดใบหน้าของชายหนุ่ม เขาจุ๊บแก้มซ้ายเธอก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
"เจ้าของร้านมันน้องดาต่างหาก ส่วนพี่อ่ะเป็นช่างถ้าพี่ทำงานครบเดือนแล้วจ่ายเงินเดือนด้วยนะคะ"
หญิงสาวยิ้มออกมาขำๆก่อนจะใช้มือบีบแก้มเขาอย่างหมั่นไส้
"ได้สิคะช่าง ถ้างั้นกลับไปทำหน้าที่ของตัวค่ะ"
"รับทราบครับเจ้านาย"
- Writer
