Beloved one ดวงใจธีรัช

Chapter 8

และตอนนี้หญิงสาวก็ได้กินหมูกระทะสมใจอยาก ทะเลเต็มโต๊ะตรงหน้ามีให้เลือกทานมากมายหลายอย่าง หญิงสาวใช้ค้อนทุบปูก่อนจะส่งไปป้อนชายหนุ่มจนถึงปาก

"อ้าปากค่ะพี่ธี"

เขาอ้าปากงับปูที่หญิงสาวแกะให้ ต่างฝ่ายต่างป้อนกันอย่างเพลิดเพลินมีความสุขมากกว่ามีคนอื่นเป็นไหนๆ

"พี่ขอโทษนะที่ทำให้น้องดาไม่ได้ทานข้าวกับเพื่อน"

"ไม่เป็นอะไรค่ะ อ่อ เมื่อกี้น้ำหวานส่งข้อความมาบอกว่าเอาไว้จะชวนน้องดากับพี่ธีไปกินข้าวกันค่ะ"

"ได้สิ น้ำหวานเป็นเด็กน่ารักไม่ดูถูกคนอื่นเหมือนเพื่อนคนอื่น"

"น้องดาก็ไม่เคยดูถูกใครเลยนะคะ ทุกคนเกิดมามีค่าความเป็นคนเท่ากันหมด ไม่มีใครคลอดออกมาแล้วมีเงินทองติดตัวมาด้วย ที่พวกเค้ามีเพราะบรรพบุรุษสร้างไว้ให้ ถึงบอกไงว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เงินทองเราสร้างมันได้นะคะ น้องดาจะอยู่เคียงข้างพี่ธีรอวันที่พี่ประสบความสำเร็จ"

เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ชายหนุ่มกุมมือคนรักไว้ก่อนจะมองอย่างซาบซึ้งใจ เพราะน่ารักแบบนี้ไงเขาถึงไม่เคยตัดใจจากเธอได้สักที

"พรุ่งนี้ไปเที่ยวกับเพื่อนพี่บ้างมั้ย"

"ไปค่ะ น้องดาชอบคุยกับเพื่อนพี่ธี พวกเขาไม่เคยดูถูกใครแล้วก็ดูจริงใจกับพี่ธีด้วยค่ะ"

เธอเจอกลุ่มของธีรัชหลายครั้ง ไม่รู้ว่าเพราะเกรงใจเธอรึเปล่าแต่เท่าที่รู้จักพวกเขาดูเป็นกันเองมากและที่สำคัญไม่ว่าร้ายหรือดูถูกใครอย่างที่กลุ่มเพื่อนเธอทำ

"ไอ้พวกนั้นก็ชอบหนูมากเหมือนกัน บอกว่านิสัยน่ารักคุยสนุก"

"น้องดาจะไปค่ะ"

"จ้ะ โอเคตามนี้"

ทั้งสองคนยิ้มให้แก่กันก่อนจะลงมือทานอาหารตรงหน้าต่อ ไม่เกินชั่วโมงทั้งสองคนก็ทานอิ่ม ธีรัชกุมมือหญิงสาวพาไปเดินเล่นริมแม่น้ำถือว่าเดินย่อยอาหารไปในตัวด้วย

"อิ่มเลยสิหนูน้อย"

"อิ่มมากเลยค่ะ อิ่มคุ้มในราคา299บาท ไม่จำเป็นต้องกินอาหารหรูหราราคาเป็นหมื่น เราก็อิ่มท้องได้"

เธอหันมาหาชายคนรักก่อนจะกุมมือเขาไว้ทั้งสองข้าง

"น้องดาไม่ได้ต้องการกินหรูอยู่สบายค่ะ พี่ธีเลิกกังวลเรื่องนี้นะคะ ถ้าน้องดาใคร่สิ่งพวกนั้นคงไม่มาตามตื้อพี่ธีอยู่เป็นหลายปีหรอก ไปคบกับพวกรวยๆโน่นแล้ว"

"อดทนนะคะพี่จะทำให้หนูสบาย ถ้าถึงตอนนั้นเรามีลูกด้วยกันนะ"

หญิงสาวพยักหน้าออกมาทันที ความใฝ่ฝันของเธอคือแต่งงานและมีลูกกับพี่ธีสักสองคน เธอเลี้ยงลูกอยู่ที่บ้านส่วนเขาทำงานหาเลี้ยงครอบครัว มันคงมีความสุขน่าดู

"น้องดาจะรอค่ะ รอวันที่เราสองคนสมปรารถนา"

วันต่อมา...

ธีรัชยังคงไปทำงานเหมือนเช่นเคย และอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันประกาศผลการแข่งขันซึ่งเขาตั้งความหวังไว้สูงมากว่ามันจะประสบความสำเร็จเพราะเงินจำนวนนั้นเขาสามารถตั้งตัวได้เลย แต่ถ้าพลาดก็ไม่เป็นอะไร เขาจะกู้ธนาคารบวกกับเงินเก็บที่มีรวมๆก็น่าจะได้เยอะอยู่ เขาไม่ได้อยากเร่งรีบทำแต่บางอย่างมันก็รอไม่ได้แล้ว

"หัวหน้าธีคะมีคนเอาของมาส่งค่ะรออยู่หน้าแผนก"

"ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมออกไป"

เขาเดินออกไปรับของที่สั่งไว้ เป็นเซอร์ไพรส์ให้หญิงคนรักรับรองว่าเธอต้องชอบแน่นอน

ทางด้านของดาริกาเธอฝึกทำขนมอยู่ที่บ้าน เอาจริงก็อยากจะลองเปิดร้านทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันแต่กลัวว่าจะเป็นภาระของชายหนุ่ม เงินที่เธอได้จากบริษัทจากคุณพ่อพี่ธีให้เอาเก็บไว้แล้วถ้าอยากกินหรือจะใช้อะไรให้บอกเขา เธอจึงเลือกที่จะเก็บสมุดบัญชี บัตรเดบิตทุกอย่างเอาไว้ที่บ้านตัวเอง อนาคตถ้าพี่ธีประสบความสำเร็จแล้วเราสองคนมีลูกด้วยกัน เธอจะยกเงินพวกนั้นให้ลูก ส่วนตอนนี้เธอต้องใช้เงินของเขาจึงไม่อยากเอามาใช้จ่ายอะไรให้มันฟุ่มเฟือย เขาต้องใช้เงินอีกเยอะและเธอก็ไม่ได้ลำบากอะไรในการอยู่ที่นี่ ปกติอยู่ที่บ้านของตัวเองเธอก็ช่วงงานแม่บ้านอยู่ตลอด แย่งทำอาหารทุกวันจนถูกแม่บ้านบ่นว่าแย่งงานพวกเขา

"หนูดาลูก แม่จะไปนอนที่วัดสักสองสามวัน หนูอยู่ได้มั้ยจ๊ะ"

หญิงสาวปิดเตาเอาขนมออกมาก่อนจะเดินมาหาคุณแม่ที่ยืนอยู่หน้าห้องครัว

"คุณแม่จะไปนอนที่วัดเหรอคะ ปลอดภัยมั้ยมีเพื่อนไปเยอะหรือเปล่า ถ้าไปคนเดียวน้องดาไม่โอเคนะคะ"

"ไปกับป้าข้างบ้านจ้ะ แล้วก็คนในหมู่บ้านเนี่ยแหละ วัดก็ถัดไปสองหมู่บ้านเองแม่ไปบ่อยไม่อันตรายหรอก"

หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ท่านไม่ค่อยสบายอยู่ยังต้องทานยาตามหมอสั่ง เธอจึงมีความกังวลที่จะปล่อยท่านไปคนเดียว แต่ถ้ามีเพื่อนไปหลายคนเธอก็สบายใจขึ้น

"ถ้างั้นเดี๋ยวน้องดาจัดยาให้คุณแม่สามวันนะคะ ใส่กล่องแยกให้เรียบร้อย แล้วก็เดี๋ยวน้องดาไปส่งที่วัดเองค่ะ"

"ขอบคุณนะหนูดา แม่เกรงใจจริงๆ"

เธอเอ่ยออกมาอย่างเกรงอกเกรงใจ ดูแลเธอดีกว่าลูกในไส้อีก นี่ถ้าไม่มีใครรู้คงคิดว่าหนูดาเป็นลูกสาวของเธออีกคน

"เกรงใจทำไมคะ นึกว่าน้องดาเป็นลูกสาวอีกคนสิคะ งั้นคุณแม่ไปเตรียมกระเป๋าเลยค่ะเดี๋ยวน้องดาไปเตรียมยาให้"

ทั้งสองคนแยกย้ายกันไปไปทำหน้าที่ของตัวเองก่อนจะพาท่านขึ้นรถไปรับเพื่อนข้างบ้านแล้วพาทั้งสองคนไปส่งที่วัด

"ฝากคุณแม่ด้วยนะคะคุณป้า เตือนให้กินยาหลังอาหารด้วย ถ้าอาหารมื้อไหนทานไม่ได้คุณแม่โทรมาหาน้องดานะคะ เดี๋ยวจะทำมาส่ง"

"จ้ะลูก ขอบใจมากนะ"

"ขอให้สนุกนะคะ"

ดาริกายิ้มออกมาก่อนจะขับรถกลับบ้านทันที อีกไม่นานชายหนุ่มก็จะกลับมาแล้ว เธอเตรียมอาหารมื้อเย็นเอาไว้พร้อมก่อนจะวิ่งขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวรอเขากลับมา

หนึ่งชั่วโมงต่อมาชายหนุ่มก็กลับมาถึงที่บ้าน เขาถือกล่องบางอย่างมาด้วยนั่นทำให้หญิงสาวอดแปลกใจไม่ได้

"กล่องอะไรคะใหญ่จัง"

เธอมองอย่างประหลาดใจ ธีรัชวางกล่องลงก่อนจะดึงมือเธอให้ขยับเข้ามาใกล้

"เปิดดูสิคะ"

หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างระแวงก่อนจะเปิดกล่องตามที่เขาบอก เธอเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่องก็ยิ้มออกมาทันที

"น้องหมานี่คะ ของใครเนี่ย"

ดาริกาอุ้มตัวเล็กออกมาก่อนจะหยีขนมันเล่นอย่างถูกใจ เธอชอบเลี้ยงสัตว์มากแต่ติดที่คุณพ่อไม่ชอบและแพ้ขนสัตว์ จึงเลี่ยงไม่ได้

"เจ้าโกโก้ของน้องดาไงคะ โกหกเพื่อนทั้งทีก็ให้มันเนียนๆหน่อยสิ จริงป่ะ"

เขาเอ่ยออกมาเสียงหวาน หญิงสาวยิ้มออกมาแก้ปริก่อนจะมองอุปกรณ์สุนัขตรงหน้าที่ธีรัชสั่งมาพร้อมกันมีหลากหลายชิ้นให้เลือก

"น้องดาเลี้ยงได้ใช่มั้ยคะ"

"ได้สิ มันเป็นของหนูแล้ว"

"ขอบคุณนะคะพี่ธี ขอบคุณจริงๆ"

เธอเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงจริงจังถ้าเขาไม่ซื้อมาให้เลี้ยงชาตินี้ไม่มีทางจะได้เลี้ยงแน่นอน ดีที่บ้านนี้ไม่มีใครแพ้ขนสัตว์ คุณแม่ก็ชอบสัตว์เหมือนกันก็เลยเลี้ยงได้

"พี่ดีใจนะที่น้องดาชอบ ดีใจมั้ยโกโก้ที่มีเจ้านายน่ารักแบบนี้เนี่ย"

เขาหยีหัวเจ้าโกโก้เล่นก่อนจะยิ้มให้หญิงคนรักอย่างเอ็นดู เธอหยิบอาหารมาป้อนให้สุนัขก่อนจะวิ่งไปตักน้ำหยิบนมมาป้อนอีก เป็นภาพที่ชายหนุ่มเห็นแล้วมีความสุขที่สุด

'เขาบอกแล้วไงว่าจะทำให้เธอมีความสุขที่สุด'