ตอนที่ 6 รับน้อง
804 Words
โรงพยาบาลชื่อดัง
.
.
.
"วันนี้หมอซีคิวเราลงตรวจอายุรกรรมด้วยหรอ" เพ็ญคือหัวหน้าพยาบาลพูดขึ้น ช่วงที่กำลังเช็คตารางเวรคนที่จะขึ้นทำงานในแผนกวันนี้ กลุ่มของนักศึกษาแพทย์ นั่งอยู่ไม่ไกลแค่ได้ยินชื่อถึงกลับเกร็งตาม แค่มาดนิ่งในห้องประชุมวันนั้น แล้วใครต่อใครต่างบอกว่าเขา จริงจังต่อการทำงานขนาดไหน
"น้องๆเราจะรอดไหมพี่เพ็ญ" พราวพูดพร้อมกับมองกลุ่มนักศึกษาแพยท์ด้วยอย่างห่วงใย
"ไม่รอดก็ต้องรอด ถือซะว่าทำงานกับหมอเก่งขนาดนั้น ต้องได้อะไรติดมือมาบ้างแหละ" เพ็ญชูสองนิ้งให้แล้วยิ้มให้กำลังใจตาม รีบเก็บเอกสารตรงเคาน์เตอร์เรียบร้อย เพราะรู้ว่าหมอหนุ่มตรงเวลาขนาดไหน แล้วสถานที่นั้นต้องพร้อมมากด้วย
"สวัสดีค่ะผอ." พราวกับเพ็ญยกมือไหว้ทันที ที่ร่างกำยำในชุดกาว์นยาวถึงระดับหน้าขาแกร่ง ย่างกายเข้ามาในแผนก ใบหน้าหล่อเหลาแต่นัยน์ตากลับนิ่งสนิท
"ผมจะลงตรวจระบบทางเดินหายใจ" ซีคิวเดินตรงไปที่ห้องนั้นที เมื่อบอกจบประโยค ท่ามกลายทุกสายตาหวาดหวั่นกับการทำงานวันนี้ ซึ่งเป็นเวรของฟาริน จินนี่ ยี่หวาทั้งสามคนติดตามภายในห้องนั้น
"เหมือนฉันจะก้าวขาออกจากบ้านผิดนะยัยฟา" จินนี่กอดสมุดเลคเชอร์ในอกแน่น พราวตบไหล่มนเอ็นดูเฉกเช่นน้องสาวคนนึง
"ไม่ใช่แค่แก ฉันตื่นมาผิดวันหรือเปล่าต่างหาก" ฟารินล้วงมือข้างในนึงเสื้อกาว์นตัวสั้น ส่วนอีกข้างคล้องแขนยี่หว่าด้านข้าง แค่มองใบหน้าเพื่อนสาวก็รู้แล้ว ว่าแอบหวั่นวิตกอยู่เหมือนกัน
.
.
.
"สาเหตุของการติดเชื้อในโรคทางเดินระบบการหายใจได้แก่อะไรบ้าง" หมอหนุ่มกำลังนั่งตรวจคนไข้รายนึงวัยชรา ที่มาพร้อมกับญาติคอยดูแลใกล้ๆ เขาร่ายคำถามใส่กลุ่มนักศึกษาแพทย์ทันที แม้ใบหน้ายังจดจ่อการอ่านฟิล์มเอกซเรย์ ในจอคอมขนาดใหญ่ หมอประจำภายในห้องถูกสั่งให้ขึ้นราวตรวจคนป่วยแอดมิด จนไม่เหลือคนช่วยดูแลพวกเธอ
"การติดเชื้อไวรัส แบคทีเรีย รา ค่ะ" ยี่หวาตอบก่อนเพราะแทบเป็นคนเดียวในกลุ่มที่เอาตัวรอดจากทุกคะแนนได้ดีกว่าคนอื่น ใช้มือสะกิดจินนี่ด้านข้างให้ช่วยคิดคำตอบอีก
"โปรตัวซัว รวมถึงสารพิษ สารเคมีค่ะ" จินนี่รีบเปิดสมุดเลกเชอร์ตอบ ยังดีที่จดใจความสำคัญอ่านจนนึกถึงหัวข้อหลักๆได้
"จะจาก...." แต่ทว่าฟารินยังอ้ำอึ้ง เพื่อนสาวทั้งสองคนพยามขยับเขยื้อนริมฝีปากบอกไร้เสียง ทว่าถูกสายตาคมของหมอหนุ่มจ้องคล้ายตำหนิ เป็นอันต้องหยุดส่งซิก ยอมรับชะตากรรมกัน
"แน่ใจ?ว่าจบหมอไปแล้วมีคุณภาพเพียงพอ" ซีคิวเลือกจะหยุดงานตรงหน้า หันมามองใบหน้าสวยสีซีดเจื่อนลง ถึงคนไข้และญาติจะยังอยู่มองดูเหตุการณ์ตึงเครียดด้วย วาจาแสนโหดร้ายแทบเฉือนจิตใจคนถูกตำหนิ
"หรือจากการเกิดเนื้องอกมะเร็งค่ะ" ฟารินพ่นคำตอบออกมา ยิ่งโดนคำสบประมาท กลับอยากแสดงให้คนตรงหน้าเห็น ว่าเขาพูดผิดไปแล้ว แต่การอยากเรียนหมอถือเป็นความฝันสูงสุด ถึงการเรียนจะอยู่ในอันดับรั้งท้าย
"ให้คำตอบช้าไปมันก็ไม่มีประโยชน์" หมอหนุ่มไม่รอคำเอื้อนเอ่ยใดใดต่ออีก คนที่เขาควรจะสนใจคือคนไข้นั่นเอง กว่าจะผ่านการตรวจอีกหลายเคสในแผนกค่อนข้างนาน ทั้งฟังแนวทางการรักษาและให้ความรู้การปฎิบัติตัวของคนไข้ กินเวลาไปเกือบสามชั่วโมงเต็มๆ
"นายครับ คุณปืนรออยู่ด้านบนครับ" มาโนชมือขวาคนสนิทเร่งเข้ามารายงาน เขาใส่ชุดสูทสีดำเหมือนบอดี้การ์ดทั่วไป แต่ในเวลาที่หมอหนุ่มออกตรวจ จะไม่เข้าใกล้หากไม่ได้รับคำสั่ง
"อืม" ซีคิวจรดปากกาเซ็นรายละเอียดการตรวจ แฟ้มคนไข้อาการต่างๆถูกดันมาตรงหน้าฟารินที่ยืนรออยู่
"ช่วยกันสรุปการรักษาของวันนี้ แล้วเธอขึ้นไปส่งฉันที่ห้องก่อนกลับ" จินนี่และยี่หว่าต่างมองหน้ากัน แค่วันแรกเพื่อนสาวโดนจัดหนักเสียแล้ว
"ค่ะ" ทั้งสามสาวช่วยกันโกยแฟ้มคนไข้มากอดไว้ นับว่ามีค่ากว่าชีวิตตัวเองจากนี้เสียอีก ทางด้านหมอหนุ่มไม่เอ่ยอะไรต่อ จนเห็นแผ่นหลังกว้างเดินออกจากห้องไปแล้ว ทิ้งความสบายใจตีกลับมา
......................................
สองตอนจุกๆค่า คอมเม้นท์กดถูกใจบอกกันด้วยน้าาาานักอ่านที่น่ารัก
- Writer
