ตอนที่ 5 นังแพศยา
768 Words
ช่วงเย็น
.
.
บ้านซีคิว
"ฉันเอาน้ำชามาให้เผื่อคุณซีคิวอยากชิมแบบคุณปฎิพล" เธอคือธิดาคนที่ทำให้เขามีปัญหากับพ่อตัวเอง ตั้งแต่เข้ามามีบทบาทในครอบครัว ปฎิพลปรนเปอเธอด้วยเงินจำนวนมหาศาล จึงสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์จนเสมือนสาววัยแรกแย้ม แก้วน้ำชาถูกยกจ่อปากหนาอย่างเอาใจ วางแขนเรียวบนบ่ากว้าง
เพล้ง!
"อย่าริอาจเสนอหน้ามา!" ซีคิวปัดแก้วน้ำชาออก เสียงเข้มตะคอกลั่น หากพ่อของเขาไม่ให้ท้าย เธอคงไม่ปีกกล้าขาแข็ง ครั้นจะสั่งปิดปากให้จบสิ้น ตามวิธีของมาเฟีย แต่ทว่าลูกน้องล้วนอยู่ในเครือข่ายเดียวกัน หากแบ่งแยกขึ้นมา ไม่วายมีปัญหาใหญ่
"อย่าปิดกั้นความรู้สึกไปเลย ฉันทำคุณสนุกได้นะ" ธิดายังไม่ลดความพยายาม ไม่สนว่าแก้วนั้นจะแตกละเอียดไปแล้ว การได้ผู้ชายเพอร์เฟคสักครั้งถือเป็นเรื่องตื่นเต้นท้าทาย มือบางเริ่มลูบไล้อกแกร่ง นั่งตัวลงบนโต๊ะทำงานตรงหน้าเขา มารยาแสนจะยั่วยวย
"ของอะไรที่ซ่อนไว้ สักวันฉันจะทำลายมันด้วยตัวเอง" เสียงเข้มพูดข่มขู่ ไม่สบอารมณ์ เขาขยะแขยงสัมผัสแบบนี้ขนาดไหน แววตาแข็งกร้าวจ้องมอง บีบกระชากแขนเธอรุนแรง
"ฉันไม่มีอะไรต้องซ่อน มีแต่เปิดเผยแบบคุณปฏิพลติดอกติดใจ" แววตาแสนมารยายังมองใบหน้าหล่อเหลา
"นังแพศยา" ซีคิวง้างมือเตรียมจะบีบลำคอของธิดา ในเมื่อเธอเกล้าเสนอตัวเองควรพร้อมรับผลของมัน
"หยุดซีคิว!" ปฏิพลส่งเสียงร้องห้าม เขาแค่แวะมาคุยงานกับซีคิวรวมถึงลูกน้อง แค่ออกไปเดินเล่นสูดอากาศ ระหว่างรอเอกสารทางอีเมล ธิดารีบวิ่งกระเสือกกระสนเกาะแขนผู้มาช่วยชีวิต
"ฉันแค่เห็นคุณซีคิวทำงานหนัก เลยถือน้ำชามาเผื่อเท่านั้นเอง" คำพูดแก้ตัวหวังเอาตัวรอด ไม่สนการกระทำตัวเองเมื่อกี้ แปรเปลี่ยนน้ำเสียง
"ทำไมแกไม่เปิดใจยอมรับบ้าง สิ่งที่ธิดาพิสูจน์มานานมากพอแล้วนะซีคิว" น้ำเสียงเหนื่อยอ่อนบอกออกมา เป็นเวลานานแล้วเหมือนกันที่ ธิดาเข้ามาในครอบครัวแล้วทำดีกับลูกชายเสมอ
"อย่าให้มันมาเหยียบที่นี่อีกแม้แต่ครั้งเดียว" ซีคิวยังคงนั่งอยู่เก้าอี้ตัวเดิม ปิดแฟ้มกระแทกเสียงดัง บ่งบอกอารมณ์พยามปิดกั้นไว้ ด้วยใบหน้านิ่งต่างจากนัยน์ตา
"ขอโทษที่ทำให้ครอบครัวคุณลำบากใจนะคะ" ธิดาซบเข้าอกของปฎิพล เริ่มใช้มารยาหญิงอีกครั้ง ใช้มือลูบไล้หว่านเสน่หา
"ไม่เลยๆคุณไม่ผิด เรากลับกันเถอะนะ" เขาโอบไหล่เธอเดินออกไปจากห้องทำงานซีคิว หากหันกลับมาคงได้เห็นแววตาเยือกเย็นจ้องมองราวกับมัจจุราชเตรียมชำระแค้นทั้งหมดที่ได้สะสมไว้
"นรกที่คู่ควร"
.
.
.
ผับ SK
"ถ้าเฮียสกายจะมองเมียขนาดนั้นไม่ลงไปเฝ้าเลยล่ะ" น้ำเสียงราวกับประชดประชันของเปเปอร์ ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบอย่างหงุดหงิด ช่วงนี้เขาเองมีอารมณ์แปลก เวลาเห็นคนแสดงความรักต่อกัน
"เสือกจริง" สกายบ่นให้ ไม่แปลกที่จะห่วงโนวามากขึ้น เพราะตั้งแต่คลอดลูกสัดส่วนมีน้ำมีนวลมากกว่าเดิม อ่อร่าจับเหมือนสาววัยรุ่น
"ให้เมียได้ผ่อนคลายจะเป็นไรไป ดูเมียกูสิตั้งแต่มานั่งลงอยู่เฉยๆหรือยัง ที่มาของคำว่าลิงโลดเต้น" ชาร์คพึมพำ อย่างเขาจะไปเฝ้าทำไม ให้ลูกน้องยืนคุมทุกย่างก้าวไปเลยดีกว่า อดอมยิ้มไม่ได้ไม่ว่าจะมองลงไปกี่ครั้ง อิมเมจยังเต้นอยู่ไม่หยุด เหมือนปลดปล่อยพลัง
"เหลือเฮียซีคิวคนเดียวแล้ว ไม่อยากมีเมียหรอ จะได้พาลูกเล่นพร้อมกัน" เปเปอร์ลองใจถามดู กัดขอบแก้วไวน์ไว้ แต่ดวงตามองกดดันคนถูกถามรอคำตอบ
"ถามได้ไร้สาระ" ซีคิวตอบแบบฉบับเขา ส่ายหน้าไปมา ยกแก้วเหล้าสีอำพันเข้มๆยกดื่ม ตวัดแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามมัด บ่งบอกถึงการออกกำลังกายอย่างหนัก ใช้มือจับบุหรี่สูบ ส่วนอีกมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตส่วนบนไม่ให้อึดอัดเกินไป เพ่งใช้สายตาคมมองแสงไฟตรงปลายมวนบุหรี่ ลุกโหมในตอนลมหายใจอุ่นๆพ่นใส่ เปรียบดั่งนิสัยมัจจุราช หากไม่มีคนเลว เขาคงไม่มีหน้าที่นั้น
..........................................
#พี่ใหญ่เราร้ายกว่าที่คิด...นี่แค่จุดเริ่มต้นเอง
- Writer
