ตกดึก
ร่างอรชรสวมใส่เพียงเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนตัวโคร่ง ไร้เครื่องห่อหุ้มภายใน ลุกขึ้นจากเตียงนอนตรงไปยังระเบียงที่มีซีคิวยืนสูบบุหรี่ ทอดมองออกไปยังความมืดท่ามกลางแสงดาวริบหรี่ ความสว่างจากเสี้ยวดวงจันทร์
"ให้นอนไม่นอน" เรือนร่างสมบูรณ์แบบในชุดนอนสีกรม มองภายนอกช่างเป็นบุคลิกสุดจะอบอุ่นทว่านิสัยคนละแบบกับที่เธอเจอ น้ำเสียงเข้มบ่นเรียบๆ ยังคงยืนหันหลังให้ ส่วนฟารินยืนเกาะกรอบประตู เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
"ลองนอนแปลกที่เหมือนกันไหมล่ะจะได้รู้" น้ำเสียงหวานคล้ายประชดประชันแต่แฝงไปด้วยความเหนื่อยล้าเต็มที ร่างกายถูกใช้งานอย่างหนักแต่การนอนผิดสถานที่ทำเธอข่มหลับตาไม่ได้
"ฉันโตกว่าเธอ"
"แต่การกระทำคุณ เหมือนเด็กเอาแต่ใจเนี้ยนะ"
"หึ...ฉันไม่ได้ให้หลอกด่าฟรีๆแน่" นัยน์ตาคมมองไปยังเบื้องหน้า ปล่อยเสียงหัวเราะในลำคอ มือหนายกบุหรี่ขึ้นมาสูบพ่นควันปลิวตามสายลม เวลานี้ไม่รู้ทำไมถึงไม่รู้สึกโกรธแค้น ท
