บรรยากาศในห้องรับแขกเต็มไปด้วยความตึงเครียด หลังจากที่นิวเยียร์เอ่ยประโยคนั้นออกมาก็ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาอีก ทุกคนเอาแต่มองหน้ากันไปมาเหมือนจะขอความคิดเห็นว่าจะเอายังไงต่อ จนกระทั่งมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาทำลายความเงียบ
“ผมขอคุยกับนิวเยียร์หน่อยนะครับ”
นิกซ์คือเจ้าของคำพูดนั้น พูดจบเขาก็ลุกขึ้นเดินไปดึงกล่องของขวัญออกจากตักเธอ ก่อนจะจับมือเล็กดึงให้เธอลุกตามออกไปคุยกับเขาด้านนอก
“พี่นิกซ์จะพาน้องนิวไปไหน” คนตัวเล็กที่ถูกดึงให้เดินตามนั้นแทบจะต้องวิ่งตาม เมื่อคนตัวสูงที่ดึงเธอเดินออกมานั้นเดินเร็วแถมแต่ละก้าวของเขาก็ยาวอีกด้วย
นิกซ์ไม่ได้ตอบคำถามนั้น ยังคงจับมือเธอแน่นเดินต่อไปยังสวนข้างบ้านที่ถูกจัดเป็นซุ้มวันเกิดไว้อย่างสวยงาม เดินมาถึงเขาก็ปล่อยมือจากเธอพร้อมหันกลับไปเผชิญหน้ากับเธอด้วยสีหน้าที่ยังคงเรียบนิ่ง
“กลับคำพูดซะ”
“คะ? กลับคำพูดอะไร” นิวเยียร์ถึงกับขมวดคิ้วด้วยความงุนงง เมื่อ
