พอเสร็จก็คว้ามือถือมาเปิดไลน์ดู พบว่าอีกฝ่ายยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ นอกจากอ่านแล้วก็ปล่อยไว้เท่านั้น ทำให้อารมณ์เสียขึ้นมา เลยรัวสติกเกอร์ไปหาเป็นสิบๆ แบบ
ผลก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม โทรไปหาก็เหมือนเขาจะบล็อกเบอร์ไว้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะเคืองหรืองอนอะไร ทั้งที่ตัวเองก็ไม่เห็นว่าจะทำผิดข้อตกลงระหว่างกันอะไรนักหนา
ตึ๊ดๆๆๆๆ
คนกำลังจ้องหน้าจอเพลินถึงกับกายสะดุ้ง เมื่อมือถืออีกเครื่อง ที่วางอยู่บนโต๊ะกลางดังขึ้น พลอยเคืองเลขาที่โทรมาด้วย เลยรีบเอามากดรับแล้วกรอกเสียงดุๆ เป็นภาษาเยอรมันออกไป ทว่ากลับได้น้ำเสียงอันนุ่มนวล อ่อนหวานเป็นภาษาเดียวกันกลับมาแทนว่า
“คุณแบรนเดนเบย์เกอร์คะ ล็อบบีโทรมาบอก ว่ามีคนเอาดอกไม้มาส่งค่ะ”
ใบหน้าสวยที่แต่งไว้อย่างประณีตงดงามแทบตลอดเวลานั้น ยิ้มน้อยๆ ด้วยความพึงพอใจ ทว่าก็ไม่วายถาม
“จากใคร?”
“จากมิสเตอร์ลูเร็นโซ่ค่ะ จะให้ขึ้นมาเลยมั้ยคะ?”
“ใครเอามาส่ง?”
